Verloren en gevonden

Sinds zaterdag ben ik een stel sleutels kwijt. Ja, weer. Ik verkeerde in de veronderstelling, dat ik Fenna ben gaan uitlaten zonder sleutels mee te nemen. Sonja was immers thuis.
Later op die zaterdag miste ik de sleutels. Ik heb ondiep nagedacht (dankzij een zeer klein geheugen) en toen me suf gezocht, daarna samen met Sonja. Zonder enig resultaat. Ik kreeg in de nachten daaropvolgend geen droom met de locatie, zoals vorige keer. Tja, die geesten worden het ook wat zat, hè?

Als nummer 1

Vanmiddag is Sonja naar het gemeentehuis gegaan, maar daar had men niets geregistreerd staan. Ze kreeg het advies eens op de website Verloren en gevonden te gaan kijken. Toen ze weer thuis was, ben ik subiet achter (of voor?) mijn laptop gekropen en wat denk je? Ik kom dus op de site van de gemeente (!) waar ik mijn sleutels terugzie!  Toen ik j.l. zaterdag zo gezellig op een bankje zat te praten met de mevrouw die in een Jappenkamp heeft gezeten, zijn mijn sleutels daar van opwinding uit de zak van mijn bodywarmer gevallen. Oeps!
Ik kon twee acties ondernemen. Een formulier invullen en dat naar de gemeente mailen of bellen. Dus ik bel de gemeente.
Volgens de mevrouw kon ze geen sleutels vinden. Ook niet na ruggespraak met een collega. Huh??! Ze zag er wel een foto van. Net als ik. Ze vroeg mij te wachten tot een uur of half vijf, want dan zou ze in de kluis gaan kijken. Tja, dat had de receptioniste ook kunnen doen of laten doen. Toch? Of hebben de interne procedures elkaar gekruist?
Sonja is toch maar weer teruggegaan, de lieve schat. Ik had ook morgen weer een poging kunnen wagen om ze te gaan halen. Maar goed, ze wilde per se weer gaan kijken. Dit keer kreeg ze de sleutels mee. Zo zie je maar weer. Ik was ervan overtuigd, dat ik geen sleutels meegenomen had. Dus toch wel. Ik ben de eerlijke vinder natuurlijk erg dankbaar.