Elke gelovige heeft een eigen invulling gegeven aan geloven in hun God. Daarom komt het voor, dat mensen hun geloof in God loslaten als gevolg van een of meer dieptepunten in hun leven. "Waar was God? Waarom doet Hij mij dit aan?", is vaak de vraag. Omdat volgens hen God hen in de ellende heeft gestort, laten ze Hem los.
Zo beleef ik niet in het geloof. Als ik dergelijke situaties rationeel benader, dan zou het volgens die gelovigen zo zijn, dat God iemand anders een opdracht heeft gegeven om mij in de ellende te storten. God zei tegen een tandarts : "Trek die kies maar bij Willem". Met gevolg dat ik nog meer kiezen verloor. Hij gaf mijn broer kanker, zodat niet alleen hij, maar ook zijn dierbaren moesten lijden. De directeuren kregen opdracht van God om stiekem te reorganiseren, zodat ik mijn baan verloor. Nou, nou, dat is nogal wat. Zo'n God lijkt wel een soort oorlogsgod met sadistische trekjes. Daar geloof ik niet in. In veel situaties moet ik zelf mijn verantwoordelijkheid nemen. Vanwege een verkeerde keus of iets wat in mijn directe omgeving gebeurt en mij raakt.
Er zijn nu eenmaal veel situaties waarin mensen elkaar niet alleen leuke, maar ook nare dingen aandoen. Zelfs ongewild. Een specialist zal toch zeker niet met opzet een fout maken? Hoewel, met de huidige manier van verdienen aan zieken, zou ik het bijna gaan denken. Menig verkeersongeluk wordt veroorzaakt door onoplettendheid. Er worden zelfs rijbewijzen uitgereikt aan mensen, die een gevaar op de weg zijn. Allemaal mensenwerk. Ook veel ziektes komen daaruit voort.
Ik geloof dat wij allerlei mogelijkheden hebben gekregen om goed te doen. Helaas lukt dat vaak niet. Dat ligt voornamelijk aan onszelf. Dus daarom laat ik God erbuiten.