Als de medewerker de telefoon opneemt krijgt ie gelijk de wind van voren. Hij had de beller een dag eerder terug moeten bellen. Hij kreeg een kanonnade van lelijke woorden te horen. Hij was onbetrouwbaar, had maling aan de beller en hij moest de opdracht maar vergeten. Toen hij vroeg of ie de reden van het niet terugbellen mocht vertellen, kreeg hij op barse toon te horen, dat de beller niet geïnteresseerd was.
Toen ik de beller, een klant, later sprak, was ie nog steeds niet uitgeraasd. Uiteindelijk vertelde ik hem, dat de medewerker in die week na thuiskomst zijn vrouw dood had aangetroffen. Ze was overleden aan een hersenbloeding. Een dag voordat ze een weekje op vakantie zouden gaan. De klant leek met stomheid geslagen. Na die mededeling nam ik afscheid van de klant. Definitief, zodat ie genoeg tijd kreeg om in alle rust over de kwestie na te denken.
Ik heb wel meer van die botte boeren meegemaakt. Mensen die enkel aan zichzelf denken en niet belast zijn met enige empathie. Zelfs een directeur behoorde daartoe. Hij vroeg tijdens een vergadering wie van het personeel een partner heeft. Bijna iedereen stak de hand op. Vervolgens zei hij dat hij daar geen last van moest hebben. "Jullie zijn hier om te werken, ongeacht wat er thuis gebeurt", was zijn toelichting.