Hond laten inslapen

Asco

Gisteren zag ik een bekende met haar hond in haar armen lopen. Normaal loopt dat beestje naast haar. Dus even leergierig een vraag gesteld. Het beestje was al behoorlijk op leeftijd (12 jaar) en bleek op te zijn.  De vrouw begon te vertellen over hoe ze de komende periode zag. Ze wil het beestje laten inslapen, zodra het niet meer uit zijn mand wil komen. Eenmaal op het gras was het hondje redelijk actief. Maar o, o, was is ie oud. Ik wenste haar sterkte voor de komende periode.
We hebben diverse keren een hond moeten laten inslapen. Voornamelijk omdat ze die nare ziekte kanker hadden. Die beesten waren net onze kids. Dus het was nogal wat, zo'n afscheid.
Zaak was heel goed op het gedrag van de hond te letten in de laatste levensfase. Ze kunnen je soms op het verkeerde been zetten. Dan zijn ze opeens actief en lijkt het alsof ze het leven nog aankunnen.
Asco, de Duitse staande, kreeg last van allerlei tumoren. We hebben haar een aantal keren laten opereren, maar dat was een gevecht tegen de bierkaai. Ze was onze eerste hond en het afscheid viel

Follie ? Flopje

erg zwaar. Maar wie echt van zo'n beest houdt, weet ook dat het losgelaten moet worden. De kwaliteit van het leven van een hond telt zwaarder dan ons gevoel van behouden.
Ik weet nog wel dat onze tweede bouvier, Terry, op een gegeven moment zachtjes begon te piepen. Toen bleek dat het knobbeltje in haar hals een gevolg was van een complete inwendige uitzaaiing van kankercellen. Tot dan gedroeg zij zich normaal. Maar ja, dat beest /ras had een hoge pijngrens. Ik had met de dierenarts afgesproken, dat Terry direct geholpen zou worden. In de wachtkamer zitten wachten leek mij niets. Toch gebeurde het. Wat een nare ervaring was dat. Maar het zou nog erger worden. Toen ze eindelijk aan de beurt was, ging ik naast haar zitten. Ze lag toen ze haar eerste prikje kreeg. Na een paar minuten ging ze opeens overeind zitten en keek mij op een doordringende manier aan. Alsof ze wilde zeggen : "Wat doe je nu?!" Ik schrok me wezenloos. Even later ging ze weer liggen. Toen de 2e prik gegeven werd, viel ze in slaap. Definitief. De dierenarts was vergeten te zeggen, dat ze een opleving zou krijgen. Die blik van Terry heeft me jaren achtervolgd.
Bobtail Follie was op. Ze was oud en op. Ze verloor steeds meer controle over haar spieren en haar ogen waren dof. Toen ik het arme beest een keer 's morgens in haar eigen urine liggend in de keuken vond, hakten we de knoop door. Ze kreeg een waardig einde. Haar as werd in het graf van haar moeder /maatje Terry gestrooid.

Laska en Terry

Het laten inslapen van een hond valt zwaar. Telkens weer. Het is niet alleen een kwestie van over je eigen emoties heenstappen. Ook het welzijn van de hond speelt daarin een belangrijke rol. In onze ogen de hoofdrol. Onnodig lijden is uit den boze.
We hebben vijf honden moeten laten inslapen. En elke keer was het een moeilijk besluit.