Een doorn

Niet in mijn oog, maar letterlijk. Ik had al een paar dagen last van een pijnlijke kleine teen aan mijn linker voet. Ik heb er niet zo bij stilgestaan en ben gewoon doorgelopen. Ik dacht dat de pijn veroorzaakt werd doordat ik weer op mijn s(ch)andalen ben gaan lopen. "Een kwestie van wennen", dacht ik laconiek. De pijn werd echter geleidelijk erger. Maar voor mij nog steeds geen reden om even mijn kleine teen te inspecteren. Vanmorgen zag het arme ding rood! Van woede, of...?
Ik besloot dat kleine rode geval eens goed te inspecteren. Wat bleek? Schuin aan de buitenkant ( ik zat inmiddels in een lastige yoga houding) zag ik iets zwarts in het rode vlees. Oeps! Een splinter??!
In die voor mij haast onmogelijke houding (ik ben toch nog aardig lenig) zag ik inderdaad iets dat zwart lang en dun was; een ongewenste indringer. Ik besloot de boel eerst maar even in de week te zetten. Ik maakte een teiltje met heet water klaar en kieperde daar wat soda in. Daarna heb ik heel voorzichtig, beetje bij beetje mijn linker voet in het hete spul laten zakken. Geen pretje, helemaal om dat het buiten ook al heet was.

Toen het water wat acceptabeler werd voor mijn voet, heb ik de rechter er ook maar bij geplaatst. Alleen is maar alleen, toch? Na een kwartiertje, ik heb in die tijd twee puzzels opgelost, heb ik mijn voeten gedroogd en een naald en een pincet uit de kast getrokken.
Weer in de yoga houding zittend (een soort onbegrepen kleermakerszit) ben ik met de naald in de huid rond de splinter gaan prikken. Het was steken en dan omhoog wippen, richting de ingang of uitgang. Een klusje waarvoor ik even mijn tanden op elkaar moest zetten. Na een paar keer prikken kwam een zwart kopje naar boven. Doorgaan dus. Toen dat kopje ver genoeg uit de huid stak, heb ik het met de pincet eruit getrokken. Oeps! Het was een flinke doorn! Eentje die op een Christusdoorn lijkt. Misschien komt het toch door de sandalen, de apostelschoenen.
Ik heb daarna mijn doornloze voet weer even in het soda-bad gehouden. Nu de doorn verwijderd is, kleurt mijn teen ook weer wat bij. En.... de pijn is aanzienlijk minder. Hoera, operatie geslaagd en de patiënt leeft nog.