Kattenkwaad

Vrijdag betrapten we een paar kinderen, die de rozen van oma aan het plukken waren. Nou ja, een poging daartoe. Als het plukken niet lukte, de roos hing geknakt aan de tak,  probeerden ze een ander. Natuurlijk hebben we de kids vriendelijk vermanend aangesproken op hun ongewenst gedrag. Want ach, het is maar kattenkwaad. Zelf heb ik als kind ook kattenkwaad uitgehaald. Belletje trekken, deurknoppen aan elkaar binden, krant met hondendrol voor de deur in brand steken, ruiten tikken met een veiligheidsspeld en touwtje, fruit pikken uit de groentetuin en meer van die ongein. In een lollige bui heb ik als kind tijdens het drogen van de vaat een pan op het hoofd van mijn zusje gezet. Helaas ging ie er niet meer van af. Na een week pas, dacht ik. Maar zeker weten doe ik dat niet. Een grap die anders uitpakte. Kattenkwaad dus.
Tegenwoordig valt onder kattenkwaad het vernielen of ontvreemden van andermans eigendommen. Ook het mishandelen van dieren en mensen valt volgens sommigen onder kattenkwaad. Zo leverde een bericht over een zwaar bekraste auto reacties op die zeiden : "Ben je zelf nooit jong geweest?" Ook bij andere berichten over vernielingen, brandstichting en diefstal zag ik soortgelijke reacties.
Uit die reacties lees ik dat de schrijvers ervan in hun eigen opvoeding een stukje respect niet meegekregen hebben. Zelf kreeg ik als kind te horen dat mensen hard moesten werken en lang moesten sparen voordat ze iets duurzaams konden kopen. Ik kreeg het besef mee, dat ik met die spullen niet moest sollen en dat er ook iets is als het mijn en het dijn.
Tegenwoordig kent kattenkwaad bij veel mensen een andere lading. Misschien lees ik daarom ook bij de reacties over de beschadigde auto geregeld : "Ach het is maar een auto."

Aan alles komt een eind

En, niet te vergeten, ook een nieuw begin. Ik ben afgelopen week acuut gestopt met hulp aan bepaalde anderen. Waarom? Omdat ik respectloos ben behandeld en zodoende zwaar teleurgesteld (niet boos) ben in bepaalde mensen. Komt mooi uit hoor. Kan ik nog meer tijd besteden aan onszelf en de camper. Haha!
Het werk aan de camper is ook ten einde. De camper is wat ons betreft klaar voor vertrek. We zijn erg enthousiast over het resultaat van weken ploeteren. We zijn benieuwd wat we gedurende de eerste (test)dagen van onze vakantie zullen tegenkomen. We hebben dan nog de gelegenheid om wat aan te passen en/of aan te vullen. Gisteren hebben we een mooie fietsendrager gekocht. Eentje die als een lift werkt en bedoeld is voor E bikes. Lekker groot, zo leek het achter de Matrix. Maar achter de camper is ie weer klein van formaat. Ik las dat ik op die drager een NL sticker moet plakken. Op de witte kentekenplaat zit geen NL/EU logo. Vandaar. Slim bedacht hoor door die ambtenaren.
Ik heb de fietsen er al op gehad. Dat ging vrij eenvoudig. De drager is van dezelfde fabrikant als de oude, Twinny Load. Het type is Bike lift. Met een zwengel kan ik de lift laten zakken en weer omhoog draaien. De lichtbalk is op breedte instelbaar. De ontwikkeling van dat spul is zeker niet stil blijven staan. Geen gehijs en gesjor en de cranks tussen een krappe gleuf mikken. Gewoon de drager oprijden en de fiets vastklikken. Klaar!

Anti Rusland stemming

Ik waan me helemaal weer in de tijd van de Koude Oorlog. Er wordt hier van alles en nog wat verzonnen om Rusland zwart te maken en als een bedreiging af te schilderen. Voor mij heeft de dopingkwestie een zware politiek lading. Laten we eerlijk zijn, niet alleen de Russen houden zich bezig met doping. Er is nauwelijks een sport te bedenken waar dat spul niet gebruikt wordt. Zelfs in de politiek wordt ook flink gesnoven en geblowd. Afgaande op de besluiten en uitspraken kan dat niet anders.
Ik hoorde laatst de mislukte PvdA voorman Samsom zeggen dat Trump 'onzin uitkraamt'. Samsom zegt mij hiermee impliciet, dat ook hij de taal van het volk niet meer herkent. Men noemt die taal gemakshalve Populisme. Die taal hoef je als volksvertegenwoordiger niet te (her)kennen.
Ik hoop dat Trump de nieuwe president van Amerika wordt. Louter en alleen omdat Trump betere betrekkingen wil met Rusland, terughoudender wil zijn op het wereldtoneel en in eigen land een groot aantal misstanden wil wegbombarderen. Hopelijk wordt het dan wat rustiger op de wereld. Want laten we eerlijk zijn, hoeveel landen heeft Rusland sinds de Tweede Wereldoorlog gebombardeerd? Amerika al meer dan 25. Weet je hoeveel onschuldige burgers daarbij zijn omgekomen? Even googelen aub. dan kan je zien hoe groot de bedreiging van Amerika is voor de vrede op de wereld ten opzichte van die van Rusland. Of blijf je liever een naïef, mak NAVO schaap?

Een matennaaier in het vizier

In groepsverband opereren vergt veel van elkaar. Je moet elkaar kunnen vertrouwen en op elkaar kunnen bouwen. Hoe gek het ook mag klinken, militairen zijn net mensen. En dus zijn er ook militairen, die de zwakke schakels in de groepsketting zijn.
Er kunnen zich situaties voordoen, die de samenhang in de groep onder druk zetten. Het zijn dan de zwakke schakels die aan de druk toegeven. Soms om een wit voetje te halen bij anderen (vaak het kader), soms omdat ze egotrippers zijn en blijven. Ze plegen verraad aan de groep door te gaan praten.  Niet face to face met degene wie het betreft, maar achter diens rug om. Men noemt ze matennaaiers. Lafaards.  Matennaaiers zijn het ergste soort wat je in militaire dienst tegen kan komen. In wezen zijn ook zij de vijand. Met dit verschil de aanval gebeurt in de rug. Ze steken er  een bajonet in.
Matennaaiers worden uit de groep gestoten, genegeerd of gestraft. Afhankelijk van de aard van het verraad. Straffen kan op allerlei manieren. Van een wasbak  speciaal tot een blanco-beurt of zelfs een aframmeling. Een matennaaier staat gelijk aan de vijand.
Matennaaiers zijn er ook in de burgermaatschappij. Daar zijn er veel meer.

Wandeltv Vierdaagse 2016 -4-

Geen krediet

In de vorige eeuw heb ik een keer een groter project gedaan. Het budget betrof zo'n 4 miljoen gulden. De opdrachtgever ging er vanuit, dat het niets zou worden, daarom had ie iemand van buitenaf ingehuurd. Bij andere vestigingen all over the world van dat bedrijf, was het project, de invoering van een totaalsysteem op logistiek en servicegebied, mislukt. Maar tot eenieders verbazing slaagde ik erin het project binnen de geplande tijd en binnen budget op te leveren. Drie dagen voor het einde van mijn contract (bijna 2 jaar bezig geweest), werd ik op staande voet weggestuurd door de directeur. Waarom? Ik had in een verslag een gebeurtenis verkeerd geformuleerd. Het verslag had geen betrekking op het project, want dat was afgerond. Nee, ik had geschreven dat de benoeming van een hoofd van de afdeling een promotie voor de hele afdeling betekende. Ik bedoelde met promotie verbetering. Maar dat werd dus anders begrepen / uitgelegd. Dus kreeg ik drie dage voor einde contract een schop onder mijn kont. Ik was op dat moment wat zaken aan het afronden. Ik had in de resterende tijd met adviezen geholpen de automatisering te centraliseren en de IT functie te definiëren (beleid, strategie, organisatie)  en het serviceproces gestroomlijnd.
Ondanks mijn inzet, had ik geen enkele krediet opgebouwd. Niet bij de directeur, wel bij het personeel. Dat heeft na mijn gedwongen vertrek een week gestaakt. Ik was bij mijn entree gewaarschuwd voor het feit, dat de directeur kickte op het ontslaan van personeel. Dat heb ik een paar keer meegemaakt, totdat het mijn beurt was. Ondankbaar? Onfatsoenlijk? Het is maar net hoe je zoiets ervaart.

Wandeltv Vierdaagse 2016 -3-

Hergebruik transportdrager

We hebben zo'n grote zwarte afvalwatertank. Een onding, dat veel ruimte in beslag neemt terwijl ie hoofdzakelijk uit lucht bestaat. Maar op de camping is ie wel erg handig. We hebben dat ding 16 jaar geleden. Als ik met de lege tank schudt, rammelt er iets. Het is een stukje pvc pijp, dat rechtop in de tank geplaatst kan worden. De afvoer van de caravan werd op het uiteinde aangesloten. De tank lag normaliter gewoon in de disselbak van de caravan. Maar in de camper is het zonde van de ruimte.
Ik ben op zoek gegaan naar een andere plek voor het vervoeren van de lege tank. Ik heb ook onder de wagen gekeken, maar die plek was wat onhandig vanwege het geregeld gebruik van de tank. Op het rechter achterportier zit een alu strip gemonteerd. Hij was van een fietsendrager, die aan de deur gehangen heeft. Ik besloot de strip te gebruiken als steun voor een afvalwatertankhouder. Leuk gevonden dat woord, maar nu nog het materiaal.
Na enig gepeins kwam ik op het idee een transportrek van een fiets te gebruiken. Ik ben naar fietsenmaker Marc gereden. Hij had nieuwe rekken liggen, maar ik vond het zonde om in zo'n nieuw ding de zaag te zetten. Gelukkig had Marc nog een paar oude liggen. Geen zwarte, maar met afwijkende kleuren. Dat maakte mij niets uit, want ik heb nog wat spuitbusjes met verf staan. Voor 5 euro werd ik eigenaar van een oud transportrekje. Ik heb hem eerste gepast aan het portier. Met lege tank. Het geheel stond niet verkeerd, dus heb ik de zaag gepakt en het overschot verwijderd. Daarna heb ik de boorgaten afgetekend op het portier. Terwijl ik de gaten boorde, ging Sonja (ze ging toch al boodschappen doen) een paar plastic doppen kopen om de uiteinden van het rek netjes af te werken. Ik heb wat 'uitsteeksels' laten zitten, want dan kan ik de spin beter vastzetten.
Ik heb het rekje daarna mat zwart gespoten. Het wordt een constructie die het rekje demontabel maakt.
De montage was een heel ander verhaal. Ik moest het bevestigingsplaatje (langwerpig met twee schroefgaten) waaraan het rekje met boutjes bevestigd zou worden blind in een holle ruimte van het portier plaatsen, precies voor de boorgaten. Tom Poes, verzin een list. Ik dacht aan mijn aquarium. Daar had ik een magnetisch schoonmaakblokje voor om de ruitjes van alg te ontdoen. Magneet aan de buitenkant, borsteltje in het aquarium. Vegen maar. Een mooi concept, dat ik ook voor dit probleem heb toegepast. Ik gebruikte een van de supermagneten. Aan de binnenzijde in de holle ruimte plaatste ik het plaatje dat door de magneet aan de buitenkant werd vastgehouden. Vervolgens schoof ik de magneet voorzichtig naar de boorgaten. Natuurlijk had ik een doekje tussen de magneet en de carrosserie gedaan om krassen te voorkomen en het glijden gemakkelijker te maken. Na wat gepriegel met een roerhoutje lukte me het montageplaatje op z'n plek te schuiven! Hoera! Ik raakte bijna in feeststemming toen ik het plaatje precies voor het boorgat zag verschijnen. Helaas had Sonja geen tompouce voor deze Tom Poes meegenomen.
Om het rekje op dezelfde afstand als de onderkant van de carrosserie te houden heb ik kunststof busjes gebruikt. Daarna heb ik eerst de bovenste bout erin gedraaid. Het plaatje hing toen mooi verticaal met het tweede schroefdraadgat precies voor het boorgat. De tweede bout vastdraaien was zo gepiept. Handvast, want ik wil die plaatjes met lijm vastzetten tegen de binnenkant van de carrosserie. Daar heb ik weer dat houtje voor nodig. Maar dat doe ik zodra de achterzijde van de camper in de schaduw staat. Zo, de lege afvalwatertank heeft ook een plekje gekregen.

Jennen, jende, ge-yen-d

Gisteren zag ik Robert ten Brink weer eens. Hij was in Japan, het land van de rijzende zon. En wat zag ik tot mijn grote schrik? Blanke Europeanen die plaatsnamen in een riksja. Je weet wel zo'n taxi met fietswielen en, wegens gebrek aan trekdieren, een mens ervoor. Het woord riksja is van origine Japans Jinriksha : op mensenkracht aangedreven voertuig. Toen ze daar lekker zaten begon een Jap (met spleetogen; hoe durft ie) dat ding voort te trekken. De arme Jap (een rijke doet zoiets niet) rende voor z'n leven, zo leek het. Toch zag ik geen zweep. Maar ook geen suikerklontjes, haver- of waterbak. Hij werd na de onmenselijke inspanning gewoon 'ge-yen-d'.
Vanmorgen las ik in het nieuws niets over deze zeer pijnlijke situatie. Niets over een Aziaat met spleetogen, niets over slavernij of onmenselijk werk en niets over een excuus voor de meisjes van plezier. Of is dat weer anders dan al dat gezeur over zwart, bruin, slavernij enz.? Ik weet het niet meer hoor.

Last van heimwee?

Ben je op vakantie in het buitenland en krijg je dan heimwee? Doe niet zo raar joh! Nederland is echt niet het enige leuke land en je kinderen hebben andere dingen te doen.
Veel mensen die op campings staan gaan pas een gesprekje aan met andere gasten, zelfs buren, wanneer zij zelf of anderen vertrekken. Nou, nou, wat een sociale armoe zeg. Alsof die anderen er enkel zijn om je te helpen met het op of van z'n plaats duwen van jouw sleurhut. Ik weet dat er ook mensen zijn die zich beklagen over het feit dat ze worden aangesproken. Ze willen met rust gelaten worden, want ze zijn op vakantie. Hun vakantie. Te midden van een meute andere vakantiegangers, die zich vervelend genoeg aan bepaalde fatsoensnormen houden. Dus zeg dan aub geen 'Goede morgen' of 'Eet smakelijk', want daar worden ze inwendig boos over. Inwendig, want ze lachen wel en groeten terug of zeggen dank je wel. Zo gaat dat.
Anderen komen helemaal niet op een camping. De meesten hebben één drogreden. Ze vinden het niets om met een wc rol over het terrein te lopen! Doe ik zelf ook niet want ik ben slim genoeg om van zo'n rol slechts een paar vellen mee te nemen en die in mijn broekzak te steken. Maar ja, niet iedereen is slim. Gelukkig niet. Ze nemen wel tassen mee naar het toilethok, maar die wc rol schijnen ze om duistere redenen zwaaiend boven hun hoofd te moeten houden. Ze denken vast dat alle andere campinggasten in de veronderstelling verkeren, dat je je kont of plasser niet afveegt als ze geen wc rol zien?
Weer anderen gaan niet omdat ze geen vreemde talen spreken. Met handen en voeten, ik heb zelfs potlood en papier gebruikt, kom je een heel eind. Begin maar eerst met een paar zinnen / woorden, zoals Goede morgen, dank u wel en tot ziens. Da's al heel wat in de oren van een buitenlander.
Er staan ook veel klagers op campings. Het weer is nooit goed. En de rest van de camping inclusief de gasten ook niet. Ze willen het liefst weer terug naar de vleespotten van Egypte. Maar daar zal het voor die groep precies hetzelfde zijn.

Help, mijn kind is de baas!

Op de achtergrond hoor ik weer de stem van Jo Frost, de nanny. Ze is weer bij een gezin waar een kind de baas is. De beide ouders zien dat anders : hun kind is zielig. Veel communicatie met dat meisje gaat in de vragende vorm. In plaats van "Kom, aan tafel" is het "Wil je wat eten?" Het slimme kind lust alleen wat brood, koekjes, snoep en snacks. Haha! Pa doet ook een flinke duit in het opvoedzakje. Ook hij zit op de emotionele toer. De tranen springen hem zelfs in de ogen als hij zijn kleine meid extra verwend. Da's toch geen vader? Een vader pakt het voortouw, is een voorbeeld, een onderwijzer, een stoere vent enz. In elk geval geen mietje.
Als het verwende meisje van Jo haar zin niet krijgt, schreeuwt ze moord en brand. Haar moeder reageer alsof haar dochtertje inderdaad vermoord en verbrand wordt. Ze huilt en dreigt in paniek te geraken. Tja, je moet gecommandeerd zijn om te kunnen commanderen. Ze kijkt verwijtend naar haar ex, die het ook erg moeilijk heeft met het stijve been van Jo. Ik dacht dat de moeder de politie zou gaan bellen om Jo te laten oppakken. Maar dat gebeurt nog net niet. Dus zal dat programma nog een tijdje op tv verschijnen. Samen met die dwalende ouders en hun verwende kinderen. Maar ach, Jo redt ons wel van een paar toekomstig nare, verwende, respectloze volwassen exemplaren.

Wandeltv Vierdaagse 2016 -2-

Maurice heeft weer voor een leuke impressie gezorgd :

Hoezo democratie?

Als ik de Turkse gemeenschap zie reageren naar aanleiding van de toestanden in Turkije, vind ik dat helemaal niets. Men gaat verhaal halen bij landgenoten die hun keus op een ander dan Erdogan hebben laten vallen. Hoezo democratie? De overheden zouden veel meer moeten optreden tegen dit soort wangedrag. Gooi ze desnoods het land uit. Dan maar geen kebab meer.
Ik ga toch ook niet de straat op als in Indonesië een staatsgreep plaatsvindt. Of een of andere politieke partij wint? Ook niet als de saté verboden wordt. Toch? Ik ga zelfs geen medelanders te lijf, omdat ze op de PvdA stemmen. Dus dat zegt nogal wat. We leven in een bijna vrij land met een schijn democratie als basis. Een docent op de HBS zei het al in de jaren 60 : "De democratie holt zichzelf uit omdat de politiek slaapt."

Bijna 40 in de schaduw!

Het dak op

Ik wil het dak van de camper aan de buitenkant van een extra beschermende laag voorzien. Tijdens een zoektocht op internet naar mogelijkheden, stuitte ik op diverse fora. Al bladerend door diverse topics variërend van dakreparaties tot -isolaties viel het mij op dat nogal wat lezers erg primair reageren. Als iemand een vraag stelt over de mogelijkheden van een airco in de caravan, waarom moet er dan zo lelijk gereageerd worden? Ik las reacties in de geest van : "Rot dan op uit Frankrijk, ga naar IJsland zeikerd!" Dat soort reacties zegt veel over de schrijvers ervan.
Niet alleen op fora, ook op een site als YouTube, waar je blijkbaar niet eens je voorkeur voor bepaalde muziek mag laten blijken. Misschien hebben die mensen last van stress. Of is het hun persoonlijkheid.

Ik heb het dak van de camper 's avonds (een stuk koeler) gereinigd en gelijk goed bekeken. Ik zag langs de randen aan de zijkanten, dat daar licht bruine roeststreepjes zichtbaar zijn. Ik kan die natuurlijk een antiroestbehandeling geven. Ik zou ook gelijk het hele dak kunnen doen. Hier en daar wordt de witte grondverf zichtbaar. De kleur maakt me niets uit. Zelfs al zou ik hem pimpelpaars lakken, zou niemand dat zien. Tenzij men op twee hoog of hoger woont en mij voorbij ziet rijden. Ik dacht het dak wit te lakken, zodat het de warmte ook wat zou afremmen. Maar ik las dat in België proefondervindelijk is bewezen, dat witte auto's niet veel koeler in de zomerse zon waren dan zwarte. Op een caravanforum las ik de bekende tips, die erop neer kwamen dat het beste resultaat tegen oplopende temperaturen binnen bereikt werd door zonwering aan de buitenkant te gebruiken.
Onze camper heeft ook zo'n scherm, dat we aan de buitenzijde van de ramen kunnen plaatsen. Het is tegen de warmte en tegen inkijk. 's Winters is het tegen de kou. En inkijk. Het scherm bedekt de voorruit en de ruiten van de beide portieren. De ruiten van de cabine worden niet bedekt. Op het dak heeft een zonnepaneel gelegen. Dat was dubbel voordeel : gratis energie en schaduw! Helaas was het paneel verwijderd. Alleen de zwarte kit en de dop van de kabel zitten er nog. Als werkopdrachten voor de koper.

Wandeltv Vierdaagse 2016

Onze zeer sportieve Maurice doet met de kinderen mee aan de Vierdaagse van Nijmegen. Het is niet de eerste keer en ze haalden elk jaar de finish. Dit jaar heeft Maurice besloten tijdens de wandelprestatie te vloggen. Hier zijn eerste video :

Geen fan van de hitte

20 juli 2016 in de schaduw

Een temperatuur van rond de 22 graden Celsius vind ik aangenaam. Mijn loomheid stijgt recht evenredig met de temperatuur vanaf die hoogte. Ik weet nog wel dat veel collega's vreemd opkeken als ik zei dat ik niet zo goed tegen de warmte kan. Ze dachten vaak dat deze bruine rakker een grapje maakte. Hogere temperaturen doen me zweten als een otter.
Gisteren heb ik in de zon gefietst. Ik had me vooraf goed ingesmeerd met spul dat volgens het etiket een beschermingsfactor van 50+ heeft. Toch voelde ik de zon flink prikken ondanks mijn pet. Maar misschien had ik de smeerolie van/voor 60+ ('ers) moeten gebruiken. Toch is fietsen in de warmte minder erg, want de rijwind koelt. Door die rijwind heb je trouwens niet in de gaten dat je medium gebakken wordt. Het blijft dus opletten.
Op Curaçao had ik minder last van de warmte. Terwijl de meesten hun siësta hielden, liepen wij, Makamba's, buiten in de zon. Makamba's was / is een scheldwoord voor Nederlanders. Het is ontstaan n.a.v. de uitbuiting. Ik heb geen Antillianen uitgebuit. Al beweerden sommige Antilliaanse collega's van wel. Werken schijnt een synoniem te zijn voor uitbuiting, slavernij enz. Ondanks mijn verontwaardiging over de houding van veel Nederlanders en de Shell en mijn Antilliaanse vrienden, was ik dus een Makamba. Vergelijk het gebruik van dat woord maar met ons scheldwoord voor Duitsers : rot mof.
Een mof heb je in deze warmte niet

Curaçao (foto JvB te A)

nodig. Gedurende warme dagen houd ik me rustig. Dat lukt niet altijd, want ik kan moeilijk stilzitten. Dat krijg je als je geen boeken leest of naar films kijkt. Straks zorg ik ervoor dat ik tijdens de vakantie toch wat klusjes te doen heb aan de camper. Dat klussen tijdens de vakantie doe ik bijna elk jaar. Het zijn geen timmer- of andere lawaaiige werkzaamheden. Het is meer prutsen. En mocht het erg warm worden, dan zoeken we de natuurlijke schaduw of het water op. In dat water moet ik niet te lang liggen, want dan kom ik er nogal gerimpeld uit te zien. Die rimpels trekken gelukkig weer weg als ik opdroog. Zo om me heen kijkend zie ik, dat niet iedereen de kunst verstaat mooi op te drogen. Maar dat zal door de te hoge temperatuur komen. Denk ik. Ik heb ook nog steeds geen kraaienpootjes bij mijn ogen. Blijkbaar ben ik nog steeds niet oud genoeg.

CrossFit is killing

De winnaar van de 2016 CrossFit Games (wereldkampioenschap in fitness) wordt door CrossFit beloond met..... een Glock pistool! Oké, het is (natuurlijk) in Amerika en CrossFit zal zijn commerciële pijlen op die markt gericht hebben. Het opvallende is, dat de CrossFit organisatie geen sponsors wil die iets met alcohol of fast food te maken hebben. Of drugs. Da's namelijk heel ongezond. Een pistool blijkbaar niet. Hopelijk kan dat wapen nooit de grens over en blijft het waar het thuis hoort : in Amerika.

KWF collecte

Voor de verandering klinkt de bel van de achterdeur. Door de vreemde positionering van de woningen hier, denken veel bezoekers dat de voordeur in de achtertuin staat. Vandaar toch ook bij die deur een bel gemonteerd. Als ik de deur open, zie ik een leuke jonge dame met een tablet staan. Op haar linker borst prijkt een embleem met de letters KWF.
Aan de ene kant vind ik het knap dat mensen zich nog lenen voor dat gebedel aan de deur. Aan de andere kant vind ik het schandalig. Er gaan miljarden de grens over, naar wapentuig en zogenaamde vluchtelingen. Maar een ziekte in eigen land bestrijden doet men via zo'n collecte. Je zou maar kanker hebben. Ik zeg haar vriendelijk dat ik niets met die collectes heb. Ik betaal enkel de grote graaiers. Zij zijn het die beter worden van dat met veel moeite opgehaalde geld. Niet de mensen die aan kanker of andere ziekten lijden.
Ze schrikt niet van mijn uitlatingen. Integendeel. "Dat heb ik al zo vaak gehoord. Net zo vaak als de verhalen rond dierbaren die aan deze ziekte zijn overleden.", zegt ze begripvol. Ik wens haar succes.

Als een bever in Flevoland

Vreemde vogels zijn het. De mensen van het landschapsbeheer hier in Flevoland. Net als die van Staatsbosbeheer. Deze natuurfreaks willen zo graag allerlei wilde beesten in de polder hebben. Ze gedragen zich net als kleine kinderen. Wel een beestje willen, maar niet verzorgen. Het zijn vooral beesten die van nature nooit deze polder zouden hebben opgezocht. Ze zijn veel intelligenter dan menigeen denkt. Maar ja, je weet hoe het is met die natuurfanaten. Die weten wat goed voor de natuur is. Zeggen ze.
Ooit stonden ze te juichen toen een paar bevers ontsnapt waren uit hun reservaat of gevangenis begin jaren 90;  leuk, wilde bevers! Er verschenen allerlei quasi mooie (lees : commerciële) verhalen over de noeste werker die menig boomstammetjes omknaagde en burchten en dammen bouwden. En dat allemaal dankzij het landschapsbeheer, de Provincie en andere zichzelf graag op de borst slaande instanties.
Anno 2016 is men de bever zat. Spuugzat. Ze duiken overal op. Het zijn er een kleine honderd in getal. Ja, nog geen honderd in een polder van zo'n 1.400 km2. 't Is toch wat. Ze komen zelfs in woonwijken. Ze beginnen vanwege hun aantal zelfs ook aan het met dierenbloed doordrenkte blazoen van de betrokken instanties te knagen. De spielerei is niet leuk meer. En dus wordt het tijd om de speeltjes aan de kant te schuiven. Ik bedoel van kant te maken. De ooit interessante en leuke dieren wil men afschieten. Afschieten? Ze zijn toch beschermd? Ja, maar niet tegen organisaties als Staatsbosbeheer, Landschapsbeheer enz. Die hebben net als de Amerikaanse politie een vrijbrief om te doden als het hen uitkomt. Of zijn al die beesten eigenlijk bedoeld om ze slecht te verzorgen en vervolgens lekker legaal dood te schieten onder het mom van beheer? Dat zien we al jaren in de OVP. Bah! Laat de natuur met rust. Het lijkt mij dat 100 bevers hier meer last hebben van mensen dan andersom. Jammer dat die beesten niet terug kunnen schieten.

Extra ventileren

In Duitsland heeft een adoptiekind van Angela Merkel een aantal treinreizigers met een bijl aangevallen. Die Polizei heeft de jongeman uit Afghanistan doodgeschoten. Dat zorgde voor enige opluchting. Maar voor hoe lang? Merkel had de deuren wagenwijd opengezet voor niet alleen echte vluchtelingen, maar ook gelukszoekers en gespuis. Mevrouw Merkel is wat dat betreft nogal naïef.
Om te voorkomen dat er gelukszoekers en/of gespuis in de vorm van ongedierte onze camper binnenkomt, is het ventilatierooster dat ik vanmorgen heb aangebracht standaard van gaas voorzien. Ten behoeve van de koelkast heb ik een extra ventilatiegat gemaakt in de carrosserie van de Ducato. Ik heb het vlak eerst afgeplakt met schilderstape. Op de tape heb ik de plaats van het rooster afgetekend. Natuurlijk heb ik de boel binnen eerst opgemeten, zodat het gat op de juiste plek zou komen. Halverwege de carrosserie bevindt zich achter het platwerk een kokerprofiel ter versteviging. Die moest ik dus niet doorzagen. Aan de buitenzijde ben ik voor het uittekenen van het gat uitgegaan van de lijnen van de carrosserie.
De feitelijke opening is kleiner dan de maten van het rooster. Op elk van de vier hoeken heb ik  eerst een gat geboord. Daar kon ik het zaagje doorheen steken. Met de decoupeerzaag, geladen met een fijne ijzerzaag, heb ik het stuk plaatwerk uitgezaagd. Daarna heb ik de isolatie verwijderd en een zelfde gat gesneden in de bekleding van de binnenwand. Dat was allemaal zo gepiept. Vervolgens heb ik het rooster geplaatst om de gaten te boren voor de bevestiging. De zaagranden en boorgaatjes heb ik behandeld met antiroestverf.
Voor het opschroeven heb ik een randje kit op het rooster gespoten voor een goede afdichting. Daarna was het acht schroefjes erin draaien en klaar! Het afwerken aan de binnenkant, achter de koelkast, doe ik later een keer als de kast van z'n plaats moet.

Er rust geen zegen op

Het is al weer een aantal weken geleden, dat ik iemand zou helpen met het opruimen van de tuin. Helaas regende het en werd de afspraak verzet. Maar ja, toen regende het weer, of nog. Uiteindelijk ben ik toch een middag bezig geweest. Ik heb een rij coniferen gekortwiekt en een klimplant van de garage geplukt. Alles bij elkaar drie kliko's afval. Ze was er heel blij mee. Met het verrichte werk bedoel ik.
Maar er 'moet' nog meer gebeuren. Er staat een stronk van een enorme bamboeplant. Die mag ik uitgraven. Dat wordt qua diameter dus een flink gat. Er is ook nog een zandbak die geleegd moet worden. Het zand gaan we gebruiken om het gat van de uitgegraven bamboe te vullen en de vette kleigrond wat luchtiger te maken.
Vorige week was het een behoorlijk natte dag, dus ging de afspraak weer niet door. Als het goed is wordt het morgenmiddag. De temperatuur wordt morgen hoger dan vandaag. Het kan zijn dat ik me beperk tot het uitgraven van de bamboe. De hulp moet wel leuk blijven.

Pokémon Go!

Dronten West

Vanmorgen kwamen Ben, Karly, Tim en Jill even langs. De kids hadden wat tennisballen geraapt en meegenomen voor Fenna.
Tim was druk bezig met zijn smartphone. (Ook) hij speelde Pokémon Go. Ik heb Tim gevraagd mij uit te leggen hoe dat spel werkt. Ik zie de laatste tijd erg veel mensen op straat lopen, terwijl ze naar hun smartphone koekeloeren. Sommigen schrikken als ze mij zien. Dan doen ze opeens net alsof ze zomaar wat rondkijken. Maar ja, ik ben nog niet gek.
Ik begrijp alleen niet waarom iedereen met dat spel midden op de straat of op het fietspad moet lopen en niet op de naastgelegen stoep. Zelfs ouders met kleine kinderen doen dat. Vanmiddag zaten ze zelfs op de fiets. Maar opletten op het verkeer, ho maar! Vaak loopt pa voorop met zijn smartphone. Ik zag veel bleekneuzen die normaliter thuis achter een schermpje zitten. Toen ik 's avonds op de fiets reed, was het weer raak. Ik heb een paar keer mensen aan het schrikken gemaakt door een harde schreeuw te geven. Haha! Ze zouden het moeten verbieden, dat Pokémon gedoe. Of wat aanpassen. Dusdanig aanpassen, dat ze plotsklaps bij een eenzaam of vergeten familielid voor de deur staan voor een bezoekje. Dus geen Pokémon figuur, maar een echte persoon opzoeken.

Nog uit de vorige eeuw

Nostalgie

Zit ik daar achter het stuur met een usb stick en wat cd's te staren naar een radio van een bekende gloeilampenfabriek in het zuiden des lands, waar nog een cassettespeler (huh, wat is dat?) in zit. De tijd stond even stil.
Afgelopen dagen hebben we weer aan de camper gewerkt. De watertank is gereinigd en zit weer op z'n plaats. We hebben stromend water, een mooi comfortabel bed en een werkend gasstel dat met magneten muurvast zit op de keukenkast. Allemaal erg leuk en zinvol, maar er hoort natuurlijk ook muziek bij. De oude autoradio is er een met zo'n handgreep. Daarmee kan je hem uit de slee trekken en geluidloos rondlopen. Nieuwsgierigen zien dan in het dashboard een gapend gat zitten.
Ik ben maar eens achter de pc gekropen en op zoek gegaan naar een moderne radio. Een met cd speler en usb ingang. Wat denk je? Hier in het Drontense bood iemand zijn Pioneer autoradio aan voor weinig. Met cd speler en usb. Dat weinig werd nog minder, toen ik een bericht stuurde. Nu voor (minder) geld en gelijk ophalen. Meneer vond het goed.
Op de fiets peddelde ik naar de noord kant van het dorp. Toen ik had aangebeld, deed een jongeman de deur open. Een hondje nam zijn kans waar en rende naar buiten. De radio-meneer rende scheldend achter hem aan. Het beestje genoot zichtbaar van het spelletje. Meneer zichtbaar niet.
Ik floot, het hondje keen mijn kant op en ik riep vervolgens  : "Hier!" Of je het geloven wilt of niet, het beestje kwam naar mij toegerend en hupsakee de gang weer in. Radioman keek mij verbaasd aan. Net als zijn vrouw. Toen ik in de huiskamer stond sprong het beestje tegen mij op. Ik gebaarde het dat niet meer te doen en zei intussen dat we ook een hond hebben. De transactie verliep vlotjes en ik reed weer richting huis.
Daar heb ik de oude radio uit- en de modernere ingebouwd. We zagen toen ook, dat de radio aansprong zonder dat het contact aangezet was! Dat was ons bij die oude niet eens opgevallen. Niet veel later klonk onze muziek door de camper.

Glen Campbell

Gisteren zag ik een ontroerende documentaire over C&W zanger / componist Glen Campbell. Ik kocht eind jaren 60 een album van Glen waarop hij duetten zong met Bobby Gentry. Eerder hoorde ik het fraaie nummer "Gentle on my mind" van hem en was toen benieuwd naar nieuwe nummers van hem.
In de docu ging het vooral over Glens ziekte van Alzheimer. Het leverde veel mooie en emotionele momenten op. Vooral het besef dat zijn geheugen alsmaar afneemt en de manier waarop hij daarmee omgaat is indrukwekkend. Maar zodra het over muziek gaat, herinnert Glen zich zo goed als alles. Ik zag ook wat van zijn afscheidsconcert. Glen was vaak de kluts kwijt, maar toch kwam het eerder aandoenlijk dan ergerlijk of  misschien schokkend over. Hij wilde per se nog een keer optreden. Het werd hem gegund door zijn vrouw en kinderen. Ik vond erg mooi. Zijn echte fans waren enthousiast. Anderen zijn van mening dat Glen zich zelf voor gek had gezet. Jammer, want Glen liet zichzelf nog een keer zien. Glen zoals hij nu is en ooit was : super! In april j.l. is Glen 80 jaar geworden.

Nice

Hoe boos of gek moet je zijn om te besluiten zoveel mogelijk onschuldige mensen om het leven te brengen en/of te verwonden? Mensen die de dader amper persoonlijk kenden en waarvan de meesten, misschien wel iedereen tegen geweld en/of oorlog is.
Ik hoorde in mijn beleving van de gruwelijke daad de Franse president iets vreemds zeggen. Hij zei dat ondanks al die slachtoffers Frankrijk de IS in Irak en Syrië blijft bestrijden. Ik dacht toen : "Irak? Syrië? En je eigen land dan, meneer Hollande? Hoe ga je je eigen land en mensen beschermen tegen aanvallen van IS sympathisanten? Blijf eens thuis om je eigen mensen te beschermen! Misschien helpt het ook als het bombarderen in verre landen stopt."
Mijn medeleven gaat uit naar alle slachtoffers en nabestaanden.

Hij spuit!

Nieuwe pomp

Van mijn eigen fouten leer ik het meest. Neemt niet weg, dat ik ook veel van andermans fouten heb geleerd. Afgelopen dagen heb ik weer flink bijgeleerd. Dat klinkt positiever dan 'fouten gemaakt'. Leren van fouten maakt fouten maken minder erg en soms zelfs leuk.
Zo kwam ik er gisteren achter, waarom de waterpomp in de camper het wel deed maar geen water pompte. Vanaf het begin pompte de dompelpomp het water tot aanrecht-hoogte. Ik besloot een zwaardere pomp te kopen, maar dat werd uiteindelijk een 'versterker-pomp'. Tussentijds monteerde ik vrolijk de trafo die 230 Volt naar 12 volt omzet. Ik testte de verlichting : okidoki!
Daarna ben ik op pad gegaan voor het pompverhaal.
Pas toen ik met een andere pomp (een drukpomp) thuiskwam en de handleiding doornam, flitste opeens de oplossing van het pompprobleem door mij heen.
De trafo waar ik de pomp op aangesloten had, produceert weliswaar 12 volt, maar wisselstroom! "Oetepetoet!", dacht ik gelijk en gaf mezelf een schop onder de kont. Niet gek voor een stramme ouwe. Voor de verlichting is de wisselstroom geen probleem. Maar voor de pomp dus wel. De pomp draaide wel, maar die draaibewegingen waren korte slagen links- en rechtsom! En ik maar denken : "Wat bromt ie lekker." Haha!
Toen ik concludeerde dat ik dus geen 12 Volt gelijkstroom had, was het probleem in een mum van tijd opgelost. Eerst dacht ik aan een gelijkrichter. Maar toen verplaatste mijn grijze massa zich naar de 230 V adapter van de koelbox. Die levert immers ook 12 volt gelijkstroom. De adapter bleek qua vermogen prima geschikt te zijn om de nieuwe pomp te laten draaien. Ik heb op die pomp een 12 volt autostekker (met zekering) gemonteerd en hem daarna getest : hij spuit!
's Middag ben ik de boel opgelucht gaan inbouwen.

Hond in de auto

Onze honden zijn altijd met ons meegegaan. Niet voor een boodschap of kort bezoekje. Dan bleven ze lekker thuis. Zodra de afwezigheid langer ging duren dan 4 uur, gingen ze vaak mee. En anders was er een oppas die ze tussentijds even uitliet. We hebben heel vaak stationwagens gereden. De honden hadden hun eigen ruimte achterin. Ze genoten daar ook van het effect van de airco op warme dagen.
Voor de privé Renault Nevada heb ik ooit een extra 5e deur gemaakt van dat dikke geplastificeerde groene gaas. De klep bleef open en de gaasdeur (met slot) kwam ervoor in de plaats. Mensen gingen toch niet snel een kwaaie hond aaien. Parkeren was altijd in de schaduw. Natuurlijk is er altijd een bak water aan boord.
Ik heb ook een keer van pvc buis een geleider gemaakt die de rijwind naar binnen blies. Ik klemde de buis (met aan elke kant tegengesteld een bocht van 45 graden) dan in het achterraam. De pijp richtte ik op de bagageruimte. In het dak van de Nevada heb ik een keer boven de bagageruimte een luchtrooster laten plaatsen (foto). Die zorgde alleen onder het rijden voor frisse lucht. Dat ding zoog namelijk de lucht af. Een home made ventilatie rooster dat tussen de ramen geklemd werd, was ook een optie. Die roosters heb ik dit keer gekocht voor de Ducato (foto).
Vanwege de honden heb ik vaak overwogen iets aan de buitenkant van het metalen autodak te doen. Tegen de warme zonnestralen. Geen zeil of scherm, maar een isolerende en/of zonwerende laag, die ik het hele jaar door zou kunnen laten zitten. Op YouTube zag ik een video van iemand die de bovenkant van de caravan met isolatie bedekte, die bij ons achter de cv radiatoren is geplakt. Hij deed dat als ie gedurende langere tijd ergens ging staan en gebruikte dubbelzijdig plakband. Geregeld water over het dak spuiten kan ook, maar is ook zonde van het drinkwater. Tja, de temperatuur leidt tot veel creatieve oplossingen.
We hebben ook een tijdje in bestelbussen gereden. Omdat het eigen auto's waren kon ik daar gemakkelijk in boren en zagen. In het tussenschot heb ik (afsluitbare) openingen gemaakt voor de ventilatie. Zelf gemaakte 'windhappers' (kapjes van afzuigsystemen voor op de buitenmuur een kwartslag gedraaid) op de zijkanten waren ook effectief. Leve de knabbelschaar! Vooralsnog is het beter de hond thuis te laten als buiten de temperatuur oploopt en hem niet in de auto achter te laten.

Independence Day

Begin deze maand was het weer zover in Amerika. Op 4 juli 1776 verklaarde Amerika zich onafhankelijk van Groot Brittannië. Ik weet niet in hoeverre dat feest ook bedoeld was voor een ander jubileum. Het is namelijk zo, dat sinds 1945 het 25 ste land door Amerika werd gebombardeerd. Met alle gevolgen van dien. Amerika probeert voorzichtig inzage te geven in het aantal burgers, dat door de bombardementen is omgekomen. Het land is begonnen met de aanvallen met drones. Ik denk niet dat de openheid verder zal gaan. We hebben het namelijk over miljoenen slachtoffers.
Amerika heeft zijn pijlen nadrukkelijker gericht op Rusland. Dat land heeft de banden met Turkije, nota bene een NAVO lid, flink aangehaald. Die actie was voorspelbaar. Erdogan is een opportunist die zwalkt tussen Europa en Rusland. Een onbetrouwbare partner voor de westerse wereld.
Engeland heeft op haar beurt nu ook een eigen Independence Day; los van de roestige EU-ketenen. De nieuwe prime minister mevrouw May zei : "We gaan een nieuw en krachtig Engeland opbouwen!" Ze sprak ferme taal. Ze deed me aan Margeret Thatcher denken. Daar hou ik wel van, een krachtige leider. De beide vrouwen doen me denken aan mijn jeugd. Als de juf of mijn moeder zei : "We gaan dat doen", dan haalde ik het niet in mijn hoofd om tegen te sputteren of erger : iets anders te gaan doen. Ik keek wel uit! Bij Rutte denk ik te vaak : "Ach zeur niet zo, ga je werk eens doen mietje!"
In Amerika heeft men met veel bombarie de gedode agenten herdacht. Zelfs Obama was aanwezig. Zoveel aandacht is er van overheidswege nooit geweest voor de slachtoffers van de killing cops. De president beperkte zich tot wat opmerkingen in de vragende sfeer. Jammer. Ik had gehoopt dat hij het politiekorps een flinke veeg uit de mantel zou geven. Blijkbaar had Obama de verkeerde mantel meegenomen : die van de liefde.

Een trechter in mijn hoofd

Op een zeker moment kwam ik erachter dat het 'ontvangstkanaal' in mijn hoofd een vernauwing heeft opgelopen. Die is blijkbaar ontstaan in donkere tijden. Als iemand een verhaal tegen mij begint af te steken, dan ontstaat opeens een situatie waarin mijn grijze massa niets meer opneemt. Ik hoor alleen gepraat, zonder te begrijpen waarover het gaat. Net alsof er een trechter in mijn hoofd overloopt. Dat gebeurt vaak als er snel en druk gesproken wordt, of wanneer iemand boos reageert en/of als ik van boven al moe ben. Vaak haak ik dan maar af. Soms merkbaar soms stiekem. Afhankelijk van de situatie; oor in, oor uit.
Een soortgelijk iets heb ik met indrukken om me heen. Vandaar dat ik geregeld pauzeer als ik in de auto of op de motor rijd. Het verkeersbeeld is vaak te druk voor mij. Gelukkig zijn er nog andere chauffeurs in de familie. De drukte van horen en zien roept een bepaalde vermoeidheid bij me op. Dus mij zie je niet in drukke omgevingen. Soms maak ik een uitzondering. Dan zie ik wel hoe lang ik het kan volhouden. Leuke activiteiten trekken nu eenmaal veel mensen en produceren veel geluiden. Een kwestie van over drempels heen stappen. Dat moet wel, anders wordt mijn wereld alsmaar kleiner.

De zomerschilder -2-

afdruk verfblik op mijn workmate

Er wordt flink geklaagd over de werkwijze van de schilders. Zoals gezegd gebruiken ze geen kleden en dergelijke. Erger, ze deponeren hun verfblikken en gereedschap gewoon op het aanwezige tuinmeubilair! Overal zit verf op. Ze proberen dat wel schoon te vegen, maar de verf trekt in het kunststoffen materiaal. Tijdens regenbuien staat de verf en het gereedschap gewoon onafgedekt onder de douche. Hier en daar ligt schuurpapier en afplaktape op straat. Wie een verfblik werpt in hun bestelbus, weet met wat voor vaklui hij/zij te maken heeft. Het is alsof er heel veel verfblikken naar binnen zijn geworpen. Wat een bende! Maar ach, het is toch maar een busje (lees : visitekaartje) van de zaak.
Zelf hebben we maatregelen getroffen, door spullen af te dekken. En dat was maar goed ook. Na vertrek van de schilderskwasten zagen we de verf van de kozijnen druipen! Hun werkwijze doet me denken aan het 'tjettten' zoals ze dat in het leger doen. We gaan ons niet beklagen over dat geknoei. Dat laten we maar aan anderen over.
We hebben ons wel beklaagd over de voordeur. Die zat vol blaadjes en zand. Een van de schilders heeft de deur opnieuw geschuurd en weer gelakt. 't Ziet er nu beter uit.

Raadselachtige waterpomp

pomp en versterker

De waterpomp in de camper die in eerste instantie het water slechts tot halverwege omhoog pompte, doet het nu helemaal niet meer. Ik kreeg het advies een tussenpompje te plaatsen. Een soort versterker. Dat was een stuk goedkoper dan een zwaardere kopen, zei de verkoopster. Nadat ik de waterslang doorgeknipt had en de 'versterker' geplaatst had, liet ik alvast wat water in de beide apparaten lopen. Een kwestie van water in de doorzichtige slang en even blazen. Een droge pomp kan namelijk gelijk kapot gaan. Vervolgens draaide ik hoopvol de kraan open. Met mijn goede oor hoorde ik beide apparaten aanslaan. Ik zag even wat water omhoog komen, maar daar was alles mee gezegd! Kortom het resultaat was dus nul. Ik heb nog gecontroleerd of de pompen de goede kant op draaiden. Zelfs toen ik de hoofdpomp met een halve slang uitprobeerde, kwam er geen water uit. Grrr!
Al met al komt het drinkwater even omhoog en dat was het dan. Het kraantje is goed (water doorheen geblazen) en de slang ligt zonder knikken.
Het rare is dat zonder de 'versterker' de hoofdpomp het water verder de slang in pompte dan met 'versterker'. Na verwijderen van de 'versterker' presteert de hoofdpomp opeens aanzienlijk minder in een kortere slang. Ik snap er geen bal meer van.
Ik ga maar eerst de peesrail in orde maken. Misschien schiet er mij dan nog iets te binnen en anders ga ik terug naar de shop. Als laatste mogelijkheid zo'n pomp die gaat pompen zodra er drukverschil is (kraan open). Een dergelijke pomp hebben we in het zomerhuisje in Beekbergen gebruikt. Hij werkte ook op 12 volt en was erg krachtig.

Met je boerenverstand

Moest ik toch weer even glimlachen en met mijn grijze hoofd schudden toen ik het zogenaamde nieuws hoorde over de aanwezigheid van IS leden onder de echte vluchtelingen en anderen. Half Nederland voorspelde dat verschijnsel al toen vorig jaar de stroom op gang kwam. Half Nederland werd door Den Haag uitgelachen. En nu komt er zo'n hotemetoot van de veiligheidsdienst vertellen dat IS leden zich gevoegd hebben bij de stroom migranten. Het geeft aan hoe het met de beveiliging van ons landje gesteld is : prut.

Onze veiligheidsdienst

Het is nogal naïef te denken dat, wanneer je alle deuren van je huis wagenwijd openzet voor hulpbehoevenden, er louter mensen die aan dat criterium voldoen binnenkomen. Kom op zeg. Een kwestie van je boerenverstand gebruiken en niet zo goedgelovig je werk doen. Begin maar eerst met niemand te vertrouwen. De dienst denkt ook vast dat alle leden van de IS die volgens die groepering geëxecuteerd of omgekomen zijn echt dood zijn. Vergeet het maar. Dat zijn dekmantels om die leden weer geruisloos elders in te zetten. Nog even en we moeten maar zelf onze grenzen gaan bewaken. De overheid bakt er te weinig van. Afgezien van de amateuristische en opportunistische werkwijze wordt er ook veel verzwegen en gelogen door deze regering als het over migranten gaat. En toch flink zeuren over 'transparantie'.

Het regent

Omdat ik voor de deur in de camper bezig ben, wil Fenna er graag bij zijn. Maar dat gaat niet. Dus blijft ze in de tuin. In het begin bleef ze bij het hek zitten of liggen, zodat ze mij in de smiezen kon houden. Maar niet veel later verkaste ze naar de bank, waar ze haar eigen plekje heeft.
Ze wil zo graag erbij zijn, dat ze zelfs het onweer weerstaat! Blijkbaar is 'bij de baas zijn' voor haar een hoger doel. Daar had ik gedurende mijn loopbaan nooit last van. Integendeel. Vanmiddag werden we tijdens de wandeling overvallen door een onweersbui. Ook toen bleef Fenna zich keurig gedragen. Wel wat nerveus, maar niet echt bang. Ze heeft gewoon haar middag-lozingen gedaan. Niets aan het handje, dus want ik gebruik het zakje als handschoen. Eh, een vreemde zin. Gisteren werden Fenna en ik op het fietspad gepasseerd door zo'n fietssigaar, Dat ding ging behoorlijk hard. Fenna schrok zich een hoedje, maar ook dat was van korte duur. Ze was voorheen als de dood voor zo'n fiets. Het gaat alsmaar beter met haar en haar traumatische ervaringen.
Ik ben op de fiets de camper gaan ophalen bij de garage. Ik kwam daar als een verzopen kater aan. Omdat de garagehouder geen hond heeft, kon ik rustig naar binnen; miauw! De wagen heeft een flinke troetelbeurt gekregen. Dat kost wel wat, maar we weten nu waar we aan toe zijn. Vanmorgen heb ik het stukje aanrechtblad, waar het kooktoestelletje op komt te staan, van een aluminiumplaatje voorzien. Dat was dus buigen en kloppen. Iets wat ik niet eerder gedaan had. We gaan het toestel met vier magneten (als pootjes) aan het blad kleven. Om dat voor elkaar te krijgen schroef ik vier plaatringen op het blad. De magneten hebben elk een trekkracht van 19 kg! Ik hoop dat we het gasstel gemakkelijk weer loskrijgen als we buiten willen koken. Ik zie de wagen al heen en weer schudden. Haha!
's Middags ben ik even gaan bijpraten met een hulpbehoevende. Daarna ben ik via de loods (ik had net te veel teruggebracht) naar een ander adres gereden om daar alvast de gft bak buiten te zetten.
Ik ben tot een uur of vier 's middags met andere dingen bezig geweest. Vanaf vier uur en morgen de hele dag gaan we de boel afwerken. Ik schrijf weliswaar 'we', maar Sonja gaat weer een dagje wellness doen met een bewoonster van het pleintje. Dus het zal op mijn en Fenna's schouders neerkomen. Voor Fenna een hondenbaan. Arm beest!

De zomerschilder

We hebben van 1978 tot in 2014 in koopwoningen ons leven doorgebracht. Het onderhoud deden we vaak zelf. Alleen het vervangen van de kozijnen hebben we laten doen. Eerlijk gezegd ha dik een broertje dood aan het schilderwerk. Vooral de drive-in woning met de houten gevelbekleding vond ik een crime.
Vandaag zijn de schilders gekomen om dit huurwoninkje van een nieuw laagje verf te voorzien. Ze deponeerden vooraf even een brief in de bus. Daarin wordt gevraagd de volgende dag thuis te zijn, de deuren en ramen open te houden en het houtwerk toegankelijk te maken. Ze liggen blijkbaar een dag voor op de planning. Dat schilderwerk is dus iets nieuws voor ons. Ik bedoel dat anderen dat doen. Tegenwoordig is het meer meters maken dan echt schilderen. Komt bij dat de smartphone tijdens het werk ook nog bediend moet worden. Alles bij elkaar opgeteld gaat het wel ten koste van de kwaliteit, want uiteindelijk telt het kwantitatieve resultaat : meters maken. Er wordt geen kleed neergelegd, zeer vlotjes (oppervlakkig of slordig zijn ook goede alternatieven) geschuurd en vervolgens gaat de kwast en/of de roller erover.
Het waait behoorlijk en dat is ook aan het resultaat te zien : Aan de verse verf plakken blaadjes, takjes en stof. Gelukkig hoeven wij hen niet te betalen.
Afgezien daarvan heeft een van de schilders zijn pot witte verf op mijn workmate gezet. Ee ander heeft zijn legen boterhamzakje in de tuinhaard gegooid, want de kliko stond immers twee meter er vandaan.
Voor hun vertrek kregen we te horen dat ze morgen rond 7.00 uur weer verder gaan. Wat een tijden!

Reizen met de Tijdmachine

Op afstand waarnemen

De periode dat ik in de ICT detachering werkte, deed me vaak denken aan reizen in een Tijdmachine. Elke organisatie had zo zijn eigen status voor wat betreft de automatisering en informatievoorziening. Ik werkte in die tijd geregeld met de fasen theorie van meneer Nolan. Het kwam voor dat binnen een bedrijf meer dan een fase voorkwam. De ene afdeling was wat verder met de informatievoorziening dan de andere.
Vaak herkende ik aan bepaalde problematiek in welke Nolan fase men verkeerde. Die problematiek (dubbele gegevensinvoer en/of opslag, ontbrekende koppelingen, managementinformatie, de rol en werkwijze van de IT afdeling  enzovoort) kende bepaalde oplossingen.
In veel gevallen was er geen aansluiting tussen de ICT en het beleid en de strategie van het bedrijf.
Als ik op grond van die constatering een beeld schetste van de mogelijke oplossingen, reageerden opdrachtgevers vaak wat verbaasd. En ook wel blij. Blij dat ik vrij snel de vinger op de zere plekken wist te leggen. In veel bedrijven gedroeg de afdeling ICT zich nogal autonoom en eigengereid: Wij weten wat goed voor u is.  De afdelingen werden vaak geleid door vanwege hun anciënniteit omhooggevallen programmeurs /systeemontwikkelaars. Zo'n afdeling zou in feite een dienstverlener, een facilitair bedrijf binnen de organisatie moeten zijn. Voor hen waren de veranderingen een grote cultuurschok, die hen uit hun ivoren torentjes deed tuimelen.

Vooruit denken

Het was zeker niet zo, dat het in elk bedrijf weer hetzelfde was. Integendeel, het leek hetzelfde, maar het was ook telkens weer net even anders. Bij adviezen omtrent grotere veranderingen, kwamen ook geregeld strategische keuzes ter sprake. Zoals doorgaan met het bestaande Apple platform of overstappen naar MicroSoft? Zelf blijven doen of uitbesteden?

Niets mis met populisme

Populisme heeft vooral in de politiek een negatieve lading. Populisme spreekt velen aan, omdat de inhoud helder, kort en krachtig is. Dat het realiseren van 'populistische uitspraken' soms moeilijk is, zal iedereen begrijpen. De gevestigde politiek doet weerstand af met de kreet 'populisme'. Men blijft liever in de ontkenningsfase.
In plaats van op negatieve wijze populisme te benaderen, zou men ook eens inhoudelijk te rade kunnen gaan. Als populistische doelen, zoals minder vreemdelingen, weg met de EU, in gesprek gaan met Rusland, terug naar het ziekenfonds enz. populair zijn, zou er dan misschien iets aan de huidige politieke koers mankeren? Proberen al die populisten niet het roer om te gooien?
De gezondheidszorg is veel te duur, vooral omdat veel zorggeld aan strijkstokken blijft hangen en omdat aan de zorg fors verdiend moet worden. In plaats daaraan iets te doen, verhoogt men jaarlijks de eigen bijdrage. Over de EU is al genoeg gezegd. Samenwerken is prima, maar niet ten koste van de eigen nationale zelfstandigheid, het welzijn en miljarden euro's. Eigen volk eerst, is ook een als populisme betitelde uitspraak. Maar is het dan zo eerlijk, dat mensen die nog geen minuut gewerkt hebben wel direct een woning kunnen krijgen terwijl vele duizenden al jaren op zo'n woning wachten?
Met het bombarderen van Syrië heeft Amerika een trieste mijlpaal bereikt. Het is sinds 1945 het 25 ste land dat door Amerika wordt gebombardeerd. Wordt het niet tijd te stoppen met Amerika als wereldleider te zien. Zijn we neit meer gebaat bij een goede relatie met buurman Rusland? Ons land behoort al decennia lang tot de makke EU en NAVO schapen.
Omdat de politiek niet wil luisteren, gaan 'populisten' zelf maar tot daden over. Iets wat overigens niet gewenst is en zelfs gevaarlijk kan zijn. Het is allemaal een gevolg van de manier waarop de politiek zich manifesteert. Mensen die zich betrokken voelen bij het land raken gefrustreerd.
Helaas wordt er nog steeds gelet op wie wat zegt en niet op wat er gezegd wordt. De politiek blijft helaas doof en aristocratisch handelen.

Staat van onderhoud Ducato

Vanmorgen heb ik de camper naar de garage gereden. Ik had een afspraak gemaakt voor een grote servicebeurt inclusief een algehele controle. Ik heb mijn fiets achterin geladen, wat een gemak! Tegen half negen vanmorgen stond ik bij de receptie.
Rond elf uur werd ik gebeld. Het was de monteur van de garage. Tja, dan is het telkens weer even spannend wat hij te melden heeft. Een schokdemper achter had de geest gegeven, wat 75 euro gaat kosten. De beide remcilinders achter lekken. Nieuwe kosten 51 euro per stuk. En de uitlaatrubbers waren zo goed als op. Maar dat had ik zelf al gezien. Kosten plm. 15 euro. Dat was het.
Hij merkte op dat aan de bodemplaat van de wagen hier en daar gelast was. Het roestmonster had dus eerder toegeslagen. De plaat is goed getectyleerd. De kokerbalken zelf waren nog in behoorlijk goede staat. De distributieriem is in orde. Die was drie jaar en 20.000 km geleden vervangen. Hij verzekerde mij, dat we de komende jaren in principe geen problemen hoeven te verwachten.
Al met al viel de technische staat ons erg mee.
Ik ben begonnen met het in elkaar zetten van de peesrail. Die rail moest op een kokerprofiel vastgezet worden. Het poppen viel nogal tegen. De popnagels moesten in een gleuf aangebracht worden. De breedte van de gleuf was te smal voor de kop van de popnageltang. Dus ik heb wat moeten freubelen. Voor alle zekerheid heb ik toch een paar zelftappers erin gedraaid. Achteraf gezien had ik de hele rail met die zelftappers moeten doen.
Het geheel ga ik nog matzwart spuiten. Als ik hem op de wagen ga monteren plaats ik een rubberen lint tussen het kokerprofiel en het plaatwerk van de carrosserie. Niet alleen om krasschade te voorkomen, maar ook om de boel onder de luifel bij nat weer droog te houden.

Geen bruine suiker meer

Na de zwarte poppen in de Efteling krijgen we straks te maken met de kleur bruin. Het zal nog even duren, want alles waar zwart voor staat is nog niet door de zeer overgevoelige medelanders (nog geen 20%, maar veel te veel) veroordeeld en afgeschaft. In de VN wordt straks gevraagd de naam van de Zwarte Zee te wijzigen. Vluchtelingen, zwart, zee, verdrinkingsdood, nare associaties toch? Ach ja, het is allemaal erg ver gezocht. En toch worden velen erg zenuwachtig als er weer iemand zo overgevoelig gaat reageren.
Ik heb zelf met Antillianen en Surinamers gewerkt. Tja, het was me een bruine boel op werk. Het ging prima hoor. Maar telkens als er iets gezegd werd, kwamen steevast weer die standaard reacties : 'dat zeg je omdat ik zwart ben' (als ik hen wees op een fout), 'de slavernij is voorbij' (als ik een werkopdracht gaf), 'ik ben niet lui hoor' / 'ik word gediscrimineerd' (als ik ze een keer oversloeg). Kortom, het was bijna nooit goed. Wie vanuit die optiek de wereld inkijkt en aanhoort zal altijd wel weer wat vinden. Het lijkt me ook een zeer triest leven wanneer je zoveel zaken op jezelf en/of je voorgeschiedenis betrekt.
Dus straks komt de kleur bruin aan de beurt. Bruine bonen worden getinte bonen, Ik heb een donker getint vermoeden dat we straks ook spreken over getinte suiker, Getinte Beer, dat kan getint niet trekken, hij bakt ze getint, kortom dat alles waar die kleur bruin in voorkomt, ook veranderd gaat worden. En daarna? Misschien gaan die zeurpieten dan uit verveling weg. Ik hoop het. Naar eht buitenland. Daar heet het boek van Agatha Christie nog Ten little niggers.

Nog een week te gaan

Nou ja, dat zeg ik wel, maar eigenlijk heb ik niet een echte einddatum voor het klussen aan de camper. Vanmorgen ben ik op de fiets gesprongen om de afvoerslang te gaan halen. Vanaf het moment van thuiskomst tot ongeveer half vijf ben ik in de camper bezig geweest. Ik mag wel zeggen, dat de werkzaamheden als een speer verliepen.
Als eerste heb ik het spoelbakje geplaatst. Eindelijk, na dat gedoe met de afvoer. Toen ik even onder de wagen lag voor de afvoer, viel me op dat een rubber waarmee de einddemper van de uitlaat is opgehangen veel scheurtjes vertoonde. Oeps!! Ik heb maar gelijk Mike op pad gestuurd.
Na de spoelbak ben ik met de transformator aan de slag gegaan. Het aansluiten was een fluitje van een cent : twee maal voor het 12 volt circuit en het snoer met stekker voor de 230 Volt voeding. Bijna alles werkte. Bijna, want de waterpomp draaide als een tierelier, maar er kwam geen water uit de kraan. Na wat zoeken en het gebruik van een nieuwe pomp, kwam ik tot de conclusie dat de pomp te weinig waterdruk leverde om het kraantje op het plateau te kunnen bereiken. Ergo, een sterker pompje.
Ik heb gelijk maar de schoonwatertank leeggemaakt en verwijderd. Die gaan we eerst goed schoonmaken, om te voorkomen dat we misschien enge, onzichtbare beestjes in ons lijf krijgen, die ons gezonde systeem willen slopen. Je weet maar nooit.
Daarna ben ik de resterende luikjes in de bagagebakken gaan maken. Die zijn ook klaar, zodat we straks ondanks het 'vaste' bed toch gebruik kunnen blijven maken van die ruimten.
Rest nog het definitief plaatsen van de trafo, het afwerken van de kookkast en wat kleinere zaken, zoals het kitten en afwerken van randen. Ik ga ook nog voorzieningen treffen om te voorkomen, dat bij krachtig remmen de lades door de auto en misschien wel de voorruit vliegen.
Dan is er nog de buitenkant. Daar ga ik de peesrail maken, zodat we de gisteren ontvangen luifel kunnen gaan uitproberen.
Me dunkt, dat moet toch in een week tijd lukken? Daarna komt de 'Gebruikersacceptatietestfase'. Ook wel vakantie genoemd.

Soms zit het tegen

Vandaag liep het anders dan verwacht. Ik dacht nog wat in de camper te kunnen doen, maar het zat flink tegen. De afvoer van het spoelbakje heeft een afwijkende diameter, 19 mm buitenkant. De vorige eigenaar heeft er een qua diameter te grote ordinair gele waterslang opgezet. Geen gezicht en de kans op lekkage was groot.

Peesrail

Na een zoektocht in verschillende winkels kwam ik toch weer op die gele slang uit. Ook een stuk leiding uit de loods van Ben bood geen oplossing. Omdat ik ook andere dingen te doen had, kwam ik pas tegen een uur of vijf tot de slotsom, toch maar in de campingzaak een afvoerslang te gaan kopen. Die slang heeft een diameter van 20 mm. Al met al vormde de afvoer een showstopper vandaag. Morgen weer een dag.
Toen ik de frituurpan aan het schoonmaken was, kwam de overbuurman langs. Wat denk je? Heeft meneer een mooie etui-luifel voor ons! Gelukkig moet dat ding ook aan een peesrail gehangen worden. Ik had namelijk vanmorgen al wat aluminium profielen gekocht om een luifel aan de wagen te maken. Natuurlijk een peesprofiel, maar ook een kokerprofiel van dezelfde lengte. Het peesprofiel ga ik met popnagels vastzetten op het kokerprofiel. Vervolgens monteer ik het geheel tegen de wagen aan. Daarbij ga ik gebruik maken van zes bestaande bevestigingsbouten.

Kokerprofiel

Om de boel waterdicht te krijgen gebruik ik tussen de beide profielen kit en tussen de carrosserie en het kokerprofiel een rubberen lint.
Vanmiddag ontving ik de trafo die het 12 volt circuit zal gaan voeden. Die gaat er ook komende week op inclusief wat testen.
Maar voordat het zover is, zal ik toch eerst de afvoer van het spoelbakje in orde moeten maken.

In de war

Minister Schippers die over onze gezondheid zou moeten waken, is van mening dat er een wet moet komen die toestaat om mensen die verward zijn preventief op te sluiten. Haar voorstel geeft aan hoe weinig ze verstand heeft van gezondheidszorg. En van wetgeving. En van zichzelf. Ze is zelf namelijk heel vaak in de war. Wat dat betreft mag ze met haarzelf beginnen.
Zo links en recht lees en hoor ik over allerlei geldverslindende misstanden en graaiers in de zorg. Toch verhoogt ze elk jaar weer de eigen bijdrage in plaats van de misstanden aan te pakken. Misschien omdat haar man ook tot die categorie van graaiers behoort?
Hugo Borst heeft een open brief geschreven aan een andere politicus die ook in de war is, staatssecretaris Van Rijn. Borst is tamelijk soft in zijn houding tegenover Van Rijn. Als een staatssecretaris die over gezondheidszorg gaat zijn eigen ouders in tehuizen laat verpieteren, dan vraag ik me af of hij wel de juiste man op de juiste plek is.
De zorg is behoorlijk ziek. Borst heeft dat goed verwoord. Ik hoop dat meer BN'ers gaan protesteren. Misschien dat er dan wel geluisterd wordt er structureel zaken verbeterd gaan worden. Voor de patiënten. Alleen voor de patiënten.

Vier agenten doodgeschoten

In Amerika, waar anders, zijn vier agenten doodgeschoten. Het nieuws verrast mij niet, gezien het vuurwapengeweld van de cops tegen voornamelijk de zwarte, sorry, getinte bevolking. Wie met het zwaard omgaat enz. Het was een kwestie van tijd. Ik zou bijna zeggen : daar heeft de politie nadrukkelijk om gevraagd. Het geweld hield immers niet op. In een land waar vuurwapengebruik vrij normaal is, is zo'n reactie te verwachten. De Amerikaanse overheden doen weinig tot niets tegen het racistisch geweld van de politie tegen met name de niet blanke bevolking. Zelfs Obama laat het in mijn ogen afweten.
Vier agenten doodgeschoten. Eigenlijk valt het erg mee vergeleken met het aantal burgerslachtoffers dat door politieagenten af neergeschoten wordt. Je moet je rijbewijs tonen, maar je mag niet je hand in je broekzak steken of het dashboardkastje openen. Wie het rijbewijs niet toont, naar het kastje reikt of de hand in een zak steekt om het rijbewijs te pakken wordt beschoten. Wat een mentaliteit.
Nee, dan maar corrupte, stelende agenten. Zoals hier in ons landje. Ons landje waar een handjevol mensen zich erg druk maakt over Negerzoenen, Jodenkoeken, Zwarte Piet en een paar poppen in De Efteling.

Geen uitbuiting in Dronten

Volgens een wethouder is er in Dronten geen sprake van uitbuiting van gastarbeiders. Ik hoop het. Ik vraag me overigens wel af met hoeveel gastarbeiders de wethouder heeft gesproken en of hij inzage gekregen heeft in hun persoonlijk financiële reilen en zeilen. En of de afspraken die gemaakt zijn voordat ze hier kwamen ook nagekomen zijn.
Ik bedoel, dat soort onderzoeken moet je niet bij hun werkgevers doen.
Ik heb in het recente verleden andere geluiden gehoord. Van gastarbeiders zelf, in Lelystad Haven. Ze durfden er nauwelijks over te praten, want ontslag dreigde en het geld (krap 5 euro netto/uur) was belangrijk.

Afvalscheiding

sprookje

Om de inwoners meer te dwingen tot afvalscheiding is men van plan het restafval slechts één keer per maand te komen ophalen. Op termijn moeten we een kiloprijs gaan betalen voor het restafval. Leve het afval-toerisme! De winkels krijgen straks te maken met enorme hoeveelheden verpakkingen. Producten in de winkel uitpakken en in eigen bewaardozen meenemen.
Het plastic en blik wordt apart opgehaald net als het papier. Het restafval moet ik straks ergens in een ondergrondse container gooien.
In de huidige situatie wordt het gft en restafval om de week opgehaald. Voor een paar ouderen rol ik de kliko's naar hun plaats en na het legen terug. Het wordt een ander verhaal als ik met die zakken op sjouw moet. Ik zou dan een bakfiets of fietskar nodig hebben. Krijg ik daarvoor subsidie? En wat moet ik met al die bakken? Moet ik voor elk wisje wasje naar buiten? Onze keuken is al zo klein. Goed voor het milieu? Hahaha, een dooddoener.
Aan dat plastic en blik wordt flink verdiend door de verwerkingsbedrijven. Vandaar die gratis zakken en de wekelijkse inzameling. Ik heb me laten vertellen door zowel kinderen als volwassenen die het afvalproces van zeer dichtbij gezien hebben, dat het scheiden onzin is. Het komt vaak weer op één hoop bij elkaar. Al met al vind ik de maatregelen geen goede oplossing.
Ik ben van mening dat alle mensen op een gemakkelijke en verantwoorde manier hun afval moeten kunnen aanbieden / wegbrengen. Hoe lastiger de procedure is, des te groter de kans op afvaltoerisme, zwerfvuil en dumpen.

Het rechtsgevoel verdwijnt

Ik herinner me nog goed de tijd, waarin straf ook werkelijk straf was. Zo'n straf zette me aan het denken en ik beloofde mezelf bepaalde akkefietjes niet meer te doen. Maar blijkbaar was ik al op zeer jonge leeftijd wat vergeetachtig. "Je verdiende loon", ging toen nog voor 100% op.
In de loop der tijd is het straffen veranderd. Men houdt rekening met psychische stoornissen en allerlei andere omstandigheden. Maar ach, welk normaal mens steelt, doodt of mishandelt? De geitenwollen sokken mensen van de sociale academies moesten natuurlijk ook iets met hun diploma's doen.
Later kwamen de taakstraffen erbij. Onlangs is levenslang ook geen levenslang meer. Niet voor de daders, wel voor de slachtoffers of nabestaanden. Advocaten gaat het niet meer om de rechtsgang, maar om te winnen. Veel advocaten zijn zelf onbetrouwbare mensen, die de maatschappij opzadelen met hun criminele, doch goed betalende cliënten. Privacy speelt tegenwoordig ook een rol. Wie gefilmd of gefotografeerd is en de hele wereld zijn misdaad op het internet kan terugzien, krijgt korting op de straf. Hahaha!
Ik herinner me nog die man die opeens op de tv te zien was met een vuurwapen. Hij was de studio binnengewandeld en was gedurende de overval erg lang in de uitzending te zien. Na zijn arrestatie kreeg ie in de media een zwart balkje over zijn ogen geplakt, vanwege zijn privacy! Die man zal vast een flinke korting gekregen hebben. Of?
Tegenwoordig zijn er veel bewakingscamera's en bijna iedereen heeft een smartphone. Vaak wordt er eerst gefilmd of gefotografeerd en dan pas hulp geboden. Maar ook vaak wordt geen hulp geboden. De gevangenissen worden alsmaar leger. Ik heb niet bepaald het gevoel dat de criminaliteit terugloopt. Het zit hem meer in de straffen. Die lijken nergens naar. Misdaad loont steeds meer. Het wordt tijd dat Vrouwe Justitia haar blinddoek afdoet.

Home made spoelbakje

Tja, we zijn nog even bezig hoor. Maar het werk vordert gestaag. Dat horen we voornamelijk van de mensen die van tijd tot tijd een kijkje komen nemen. Omdat we geen lade onder het aanrechtblad willen opofferen vanwege een spoelbakje, komt het op een plateautje te staan. Leuk bedacht, maar het moet ook nog ontworpen en gemaakt worden.
Dankzij het speciale gereedschap van zoon Ben is het aanrechtblad gisteren keurig recht gezaagd en gemonteerd. Ben heeft ook gelijk het kleinere blad voor de andere kast waar het gastoestel op komt te staan, gezaagd. O ja, en ook de balken voor de vliering op zolder. Die zijn ook mooi verstek gezaagd! Nogmaals bedankt!!
Het restant van het aanrechtblad heb ik gebruikt voor het plateautje voor het spoelbakje en het kraantje.
Ik heb het niet recht toe recht aan gezaagd, maar met een ronding erin. Dat breekt al dat rechte, hoekige gedoe een beetje. Een mooie ronding is ook niet verkeerd. Het was een leuk precisiewerk, dat me weer een paar uur van de straat heeft gehouden. Het plateautje is zo ver, dat het op het aanrechtblad gemonteerd en afgewerkt kan gaan worden. Bij het aanrechtblad waren twee stukken fineerband geleverd, die op de afgezaagde kanten geplakt kunnen worden.
Daarna is het aansluiten van de watertoevoer, -afvoer en het kraantje aan de beurt. Maar dat doe ik niet meer vandaag, want er is ander werk aan de winkel.