Kattenkwaad

Vrijdag betrapten we een paar kinderen, die de rozen van oma aan het plukken waren. Nou ja, een poging daartoe. Als het plukken niet lukte, de roos hing geknakt aan de tak,  probeerden ze een ander. Natuurlijk hebben we de kids vriendelijk vermanend aangesproken op hun ongewenst gedrag. Want ach, het is maar kattenkwaad. Zelf heb ik als kind ook kattenkwaad uitgehaald. Belletje trekken, deurknoppen aan elkaar binden, krant met hondendrol voor de deur in brand steken, ruiten tikken met een veiligheidsspeld en touwtje, fruit pikken uit de groentetuin en meer van die ongein. In een lollige bui heb ik als kind tijdens het drogen van de vaat een pan op het hoofd van mijn zusje gezet. Helaas ging ie er niet meer van af. Na een week pas, dacht ik. Maar zeker weten doe ik dat niet. Een grap die anders uitpakte. Kattenkwaad dus.
Tegenwoordig valt onder kattenkwaad het vernielen of ontvreemden van andermans eigendommen. Ook het mishandelen van dieren en mensen valt volgens sommigen onder kattenkwaad. Zo leverde een bericht over een zwaar bekraste auto reacties op die zeiden : "Ben je zelf nooit jong geweest?" Ook bij andere berichten over vernielingen, brandstichting en diefstal zag ik soortgelijke reacties.
Uit die reacties lees ik dat de schrijvers ervan in hun eigen opvoeding een stukje respect niet meegekregen hebben. Zelf kreeg ik als kind te horen dat mensen hard moesten werken en lang moesten sparen voordat ze iets duurzaams konden kopen. Ik kreeg het besef mee, dat ik met die spullen niet moest sollen en dat er ook iets is als het mijn en het dijn.
Tegenwoordig kent kattenkwaad bij veel mensen een andere lading. Misschien lees ik daarom ook bij de reacties over de beschadigde auto geregeld : "Ach het is maar een auto."