Ander blogs en websites

donderdag 28 januari 2016

Kind aan de lijn


Bring it like you stole it!
Ja, een kind. Geen hond. Ik vind het geen gezicht, maar soms zie ik zo'n geketend kind. Net alsof er iets niet in orde is met de relatie tussen dat kind en die ouders. Misschien zijn het dezelfde ouders die deuren op slot doen om te voorkomen dat hun kindje zomaar het huis verlaat. Een gemeend 'nee' zou voldoende moeten zijn. Maar sommige mensen reageren primair fysiek : Beetpakken, blokkeren, vastbinden, opsluiten, voetje aan de vloer spijkeren enz.
Fenna loopt ook aan de lijn. Maar ook, net als onze vorige honden, vaak los. Waar het mag. We hebben haar weliswaar onder appel, maar als het niet nodig of niet toegestaan is loopt ze aan de riem.
Ik lees/hoor geregeld dat mensen het niet aandurven hun hond los te laten lopen. Ze zijn doodsbang dat de hond er als een haas vandoor gaat en nooit meer terugkomt. Dat begrijp ik best wel. Want wie wil er nou een angsthaas als baas? Als hond kom je graag terug bij de leider. Bij degene die goed voor je zorgt en... de baas is. Daar is ie als pup al achtergekomen. Tijdens de cursus moest een 'vreemde' de pup vasthouden, terwijl wij ons verwijderden. Op een afstand van zo'n 50 meter riepen we de hond. Die rende dan als een gek naar ons toe. Als beloning kreeg ie dan een brokje. We speelden ook vaak verstoppertje. En als we goed keken (en dat deden we) zagen we telkens weer even die paniek bij de pup /hond. En dat is een goed teken.
'.. ik kom eraan!' 
Als de pup losliep kon je aan zijn oplettendheid zien of ie ons in de gaten hield. En als ie dat niet deed dan verstopten we ons soms, om hem een lesje te leren. Een lesje dat zei : 'Hou ons altijd in de gaten!" Dat deden we met de kids ook zo. Haha! We lieten hen zo even flink schrikken. Dat zal ze leren!
Een kind aan een riem is een geval waarin een fysiek middel ingezet wordt, waar psychologisch overwicht vereist is. Net als bij honden. Tenzij je de hele dag van een ouderwets potje touwtrekken houdt. Fenna is er een keer vandoor gegaan. Ze zag een dakhaas in een weiland. Tja, dan heb je als baas niets te vertellen. Dan is het een kwestie van wachten. Wachten, wachten, wachten tot ze opeens weer in beeld komt en nieuwsgierig en wat paniekerig rondkijkt met een kop die zegt : "Shit, waar is mijn baas?!!" Nou, die zat al een kwartier rustig te wachten hoor.