Lang geleden
heb ik eens meegedaan aan een ideeën-wedstrijd voor het verbeteren van
de verkeersveiligheid, georganiseerd door de "Onderzoeksraad voor
Veiligheid", in de tijd dat 'onze' 'Pieter van Oranje' daarvan nog
voorzitter was. De laatste regel van het wedstrijdreglement luidde:
,,Over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd" (lees: hierover geen
contact met ons mogelijk). Dat ik die regel hier nog eens expliciet
noem geeft al enigszins aan in welke richting dit stukje zal gaan. De
onderwerpen van mijn deelname gingen o.a. over het verbeteren van de
fietsverlichting. Vanaf de dynamo liep 'vroeger' maar één z.g.
stroomdraad naar de koplamp vóór, én één naar het rode lampje op het
spatbord van het achterwiel. Die stroomdraad was inwendig van koper, dus
een prima geleider, maar de stroom moest na het lampje de weg
terug
zien te vinden naar de z.g. 'massa-aansluiting' van de dynamo via
boutjes en moertjes van het spatbord, het metaal van het fietsframe,
enz. Bij een nieuwe fiets ging dat nog prima en de verlichting brandde
dan ook maximaal. Hierover werd hééél lang geleden eens een hele fraaie
reclamefoto gemaakt die de ouderen onder ons beslist nog wel kennen: een
konijnje zit in het donker rechtop in de berm van een onverlicht
weggetje, kijkt in de enorme lichtbundel van een aankomende fiets en
zegt dan: “Wat een zee van licht!, Natuurlijk een Philips!”. Bij een
oudere fiets was er van "een zee van licht" vaak geen sprake want bij
het achterlichtje ging het meestal al fout vanwege een roestig boutje
waarmee het lampje op het spatbord was bevestigd en verderop zat het
spatbord vast op het fietsframe met eveneens een roestig boutje. Daarna
moest de stroom via het fietsframe, en de (soms roestige) fietskogeltjes
in het "balhoofd" (waar het stuur op draait) de voorvork zien te
vinden, en via een roestig bevestigingsboutje van dynamo aan de voorvork
de 'massa-aansluiting van de dynamo zelf. Van de koplamp naar de dynamo
was het een kortere weg maar ook daar
zorgde het 'roestduiveltje' voor
de bekende verstoringen. Om dit soort problemen voorgoed de wereld uit
te helpen bedacht ik een oplossing en stuurde die naar 'Pieter van
Oranje'. Mijn voorstel was: verplicht de rijwiel-fabrikanten om de
fietsverlichting vanaf 19?? 2-aderig uit te voeren. Dus vanaf de dynamo
moest naar het voor- en achterlicht een dubbeladerig snoertje worden
aangebracht waardoor de stroom naar beide lampjes gegarandeerd kon
worden. Over de uitslag kon niet worden gecorrespondeerd maar na een
tijdje verschenen wel de eerste fietsen waarvan de verlichting, voor en
achter, 2-aderig was uitgevoerd. Probleem opgelost want er was volop
licht; zelfs zonder een goed 'contact' met de "Onderzoeksraad voor
Veiligheid"!!! Mijn idee gejat?! Het zou kunnen, want er zijn natuurlijk
veel slimmere (of sluwere?) mensen dan ik (zie vervolg).
