Eerst stond er een bruine reiger in de tuin, maar vanmorgen was het een zwarte! Ik heb het over een stukje tuinkunst, dat een reiger voorstelt. Het kunstwerk begon behoorlijk te roesten en het verendek begon los te laten. Geen pretje met deze lage temperaturen. Zo te zien is die laag er apart op aangebracht, want het brokkelt af. Aan een kant is ie al helemaal verdwenen. Het beest staat ook op slechts één poot. De ander is losgeraakt vanwege slecht laswerk, ook wel 'bakken' genoemd.
Ik heb het beestje voorzichtig met een zachte koperborstel afgeveegd. Daarna ben ik met zwarte antiroestverf (ik ga hier natuurlijk geen reclame maken voor Hammerite... eh...) aan de slag gegaan. De vogel is van roestbruin en vies wit nu veranderd in pikzwart. Alsof ie op Curaçao in het teermeer van Shell gezwommen heeft. Het is een eerste aanzet om het kunstwerkje weer in de oude staat terug te krijgen. Nou ja, oude. Kunstenaars zijn vreemde vogels. Zoals ik al zei is het laswerk (poten aan het lijf) slecht. Dat had ik zelf nog beter gedaan. En als je zo'n kunstwerkje voor in de buitenlucht maakt, behandel hem dan met kwaliteitsverf of hanteer eerst goede grondverf. Het verendek is een soort plamuur, dat in vochtige omstandigheden ( het regent soms in Nederland) in plakjes eraf valt.
Al met al is het idee en ontwerp erg geslaagd. Maar de uitwerking had beter uit besteed kunnen worden aan andere deskundigen of desnoods een serieuze hobbyist (lekker goedkoop). Het verendek ga ik aanbrengen met behulp van plamuur, maar dan goede uit de autowereld. Het laswerk besteed ik uit. In Lelystad woont iemand die daar erg goed in is. Dan ga ik natuurlijk niet zelf zitten bakken. Na de opknapbeurt zal er geen naamplaatje van de kunstenmaker meer aan hangen.