Naar het strand op Urk

Afkoelen

Pannenkoeken!

Gisteren zijn we met de kleinkinderen naar het strand gegaan. Nee, niet hier in Lelystad, maar op Urk. Voor mij een mooie gelegenheid om onderweg Tim wat meer te vertellen over het voormalige eiland met zijn gelovig vissersvolkje. De Ketelbrug konden we zowaar probleemloos passeren. We reden tot we in de buurt van de vuurtoren waren, waar Mike de auto parkeerde. Het was maar een kort stukje lopen naar het strand. Na wat lichtelijk gesjouw -wat een spullen!- kwamen we op een schelpenstrand aan...! Dat was van een afstand niet te zien geweest. Dus verkenden we het andere deel van het strandje en daar was het gelukkig gewoon zand. Het grote strand lig aan de andere kant van het dorp. Niet echt ver, maar verkassen in die zon blijft een hete klus.
Terwijl de kinderen genoten van zand, zon en water begon het strand geleidelijk aan vol te lopen met de lokale bevolking. Veel jonge moeders met hun kroost namen plaats aan het water. Tegen etenstijd trokken we de kookplaat tevoorschijn. Een kleine gaspit, die voor 10 euro bij de Action verkrijgbaar is. Een gaspatroon van een euro erin en je kan op dat ding overal koken of bakken. Dus ook op het strand. We hadden pannenkoekenmix en een flesje vloeibare magarine meegenomen.
Terwijl wij onder de parasol de ronde meel-frisbees  bakten, begonnen de andere kinderen wat onrustig te worden. Pannekoeken? "Mamma, ik wil ook pannenkoeken!" Gevolgd door een verraste en ook wat verontwaardigde blik van moeder, die boekdelen sprak : "Wie bakt er nou pannenkoeken op het strand?" Wij dus. Opa heeft ook nog even met Tim gezwommen. Oma ging met Jill het water in. De temperatuur van het water paste goed bij die van de bovenlucht : lekker koel!
Tegen vier uur verlieten wij het strand. Dat klinkt eenvoudig, maar probeer Jill maar eens zover te krijgen dat wanneer haar lijfje afgespoeld is, zij niet meer in het zand moet gaan zitten of liggen. Pffft! Maar ze was die dag weer erg lief. En om iets in een groepje te kunnen zeggen, moet Tim wel even zijn mond dicht houden. Wat een enorme spraakwaterval is dat manneke. We liepen uiteindelijk naar de auto terug, waar we de spullen in de kofferbak stopten. Daarna gingen Mike, Tim en opa naar de vuurtoren. Want die moest natuurlijk beklommen gaan worden.