Een beetje dom

Zorro

Als ik naar het tv programma van Cesar Millan kijk, valt het me op hoeveel hondeneigenaren hun hond als een mens behandelen. En dan ook nog als een soort troetelkind dat flink verwend moet worden. Natuurlijk raken ze in de problemen, want de hond mist een baas. En dus gaat de hond zelf die rol invullen. Ze zitten zo vastgeroest in hun rol, dat ze zelfs tijdens het gesprek met Cesar de hond belonen voor zijn dominante gedrag. Ik zag zelfs een situatie, waarin tijdens het gesprek een schoothondje een kind beet. De moeder, waar het beestje op schoot zat, haalde het beestje aan en sprak op haast troostende toon tegen het mormel : "Dat mag toch niet?" Zoon lief werd met zijn pijnlijke arm door zijn eigen moeder compleet genegeerd!
Deze week deed zich ook een wat dom voorval voor. Een tv presentatrice dacht dat ze een haar totaal onbekende hond (een Argentijnse mastiff die uit een wak was gered) even kon aanhalen. Aan zijn kop kon je zien, dat de hond het niet op prijs stelde. Maar dat ontging zowel de dame als beide redders. Om de zaak te verergeren bracht ze haar hoofd tot vlak bij de muil van het onzekere beest. Zeker als dat vanuit een hogere positie gebeurt in combinatie met de eerder afgegeven signalen, niet bepaald verstandig. Vaak wordt zo'n benadering door een hond als bedreigend ervaren. Dus zei de hond op zijn manier : Opzouten! En dat deed hij door in haar gezicht te happen. Net zoals honden dat onder elkaar doen en net zoals Cesar dat met zijn handen doet als hij een hond uit een bepaalde gemoedstoestand haalt. Maar ja, de hond doet het met zijn tanden, met alle gevolgen van dien. Ook al beet hij niet door. De aanwezige mannen die de hond uit het water hadden gered, keken wat sloom toe. Hopelijk ziet men in dat de hond zelf niet schuldig is, maar dat hier sprake is van tamelijk onverstandig gedrag van de presentatrice en de redders. De laatsten hadden de presentatrice vooraf moeten instrueren. Maar zo te zien hadden ook zij weinig kennis van honden.