De schaatskoorts sloeg flink toe in heel Nederland. Er was maar één kwestie die het nieuws vulde : De Friese Elfstedentocht. Een evenement dat miljoenen Nederlanders na de komst van strenge kou in zijn greep nam. Overal gonsde het van de geruchten. In spanning wachtte men op het alles verlossende bericht uit het hoge noorden des lands : IT GIET OAN!! Iedereen bereidde zich voor op de grote volksverhuizing. Hotels waren al volgeboekt net als alle bed & breakfasts. Zelfs voetbalstadions, cafés en boerderijen zouden gasten gaan onderbrengen. Enorme ketels stonden klaar om miljoenen liters erwtensoep en chocolademelk warm te stoken. Boeren sloegen broodjes en worsten in om de miljoenen en hun eigen beurzen te voeden. Deelnemers twijfelden : zal ik deze wedstrijd wel of niet doen? De Tocht der Tochten kwam er immers aan? De dikte van het ijs groeide met het uur. Wakken werden gedicht, de route geveegd. En dan, net na acht uur vanavond, kwam het nieuws. Het was doodstil toen de voorzitter plechtig zei : "Ik heb geen goed nieuws. De Elfstedentocht gaat niet door. Op veel plaatsen is het ijs te dun." Links en rechts zie ik tranen lopen. Hier en daar een ingehouden snik. We zijn in diepe rouw gedompeld. Er is alom geween in den lande. De Elfstedentocht, de onvoorspelbare nationale feestdag, gaat niet door.
