Gisteravond vierden we het eind van de plukperiode. Niet dat de pluk klaar is, maar wel bijna klaar. Ik werd bij de schuur in het nachtelijk donker welkom geheten. Onder begeleiding van een van de kinderen van het fruitstel, die voorzien was van een kaarsje, werd ik naar de trap richting kantine gedirigeerd. Daar was al een aantal plukcollega's aanwezig. Een lange man kwam op me af en schudde mij de hand. Het bleek Bert te zijn, die ik zonder korte broek nauwelijks nog herkende. Het was wel even wennen om al die casual kleding te zien met daar boven een verzorgd gezicht en dito kapsel. Al maakte dat laatste voor bepaalde plukkers weinig tot niets uit, want die zijn (bijna) haarloos. De voorheen plukkende regenpakken of bijkans verzopen katers en katten waren nu kleurige hanen en fruitige hennetjes. Ik werd getrakteerd op thee met een vlaaipunt. Op zo'n avond is het telkens de vraag wat er staat te gebeuren. Mij was gevraagd het meest afgrijslijke cadeautje mee te nemen dat ik ooit gekregen heb. Daar zou een kunstwerk van gemaakt worden. Helaas zijn die cadeautjes 'per ongeluk' kapot gegaan of 'zomaar' verdwenen. Eén heb ik nog, maar die voorkomt een wiebelende vrieskast in de schuur. Na een uurtje gezelligheid werden de plukkers opgeroepen om twee aan twee de 'verrassing' te ondergaan. Zo kwam ik samen met Ria in het donker op een matras te liggen! Dat mijn pluk zo zou eindigen had ik aan het begin van de oogst zeker niet gedacht. Het matras lag op een pallet en even later begon het bed zachtjes te schudden. Met gevolg dat ik me afvroeg wat Ria aan het doen was. Dat kon ik vanwege de duisternis niet zien en ik durfde het niet te vragen. Opeens zweefden we door de donkere lucht. Dat was het dus. Ria begon lichtelijk te hijgen. Ze had het volgens mij wat benauwd. Al weet ik niet waarvan dat was : vanwege dat ik (stil!) naast haar lag of het hemelse gezweef op grote hoogte? Nadat we beiden gelijktijdig (dat kon niet anders) het hoog
ste punt bereikt hadden, kwamen we weer op aarde terug. Daar fluisterde 'schaterlach' Karin naast ons vliegende matrasje in mijn oor, dat ik op mijn buik moest gaan liggen. Daarna begon ze een heuse massage. Zalig maar helaas van veel te korte duur! Ria mocht op haar rug blijven liggen vanwege 'bepaalde omstandigheden'. Op die smoes was ik zelf niet gekomen. Wat na de massage gebeurde was wat minder. Althans, voor een vent als ik. Een
kerel kwam met een slijpschijf mijn nagels doen. Met als
zijn hoogtepunt het lakken van mijn nagels!! Hoe moest ik dat thuis gaan uitleggen??! Ter afsluiting van deze 'wellness trip' kon ik ook nog in een heet bad gaan zitten. Daar heb ik van afgezien, want ik had geen zwemkleding meegenomen. Daar was ik juist de afgelopen periode voor aan het plukken geweest. Komt bij dat ik moeilijk het effect kon inschatten dat mijn goddelijk natte lijf in het nachtelijk donker op de aanwezige dames en niet te vergeten die kerel met die slijpschijf zou hebben. Om maar te zwijgen over het verhoogd risico omdat het vrijdagavond was. Aan het eind van het feest was er een warm 'tot ziens' en nog een verrassing. Afgezien van het boomgaard-pakket werd de plukkers een heuse appelboom aangeboden! Om af te kicken of in de stemming te blijven. Dat mogen we zelf invullen. Niettemin wederom een heel leuke avond vol verrassingen. Iedereen hartelijk dank en tot ziens!
Gisteravond vierden we het eind van de plukperiode. Niet dat de pluk klaar is, maar wel bijna klaar. Ik werd bij de schuur in het nachtelijk donker welkom geheten. Onder begeleiding van een van de kinderen van het fruitstel, die voorzien was van een kaarsje, werd ik naar de trap richting kantine gedirigeerd. Daar was al een aantal plukcollega's aanwezig. Een lange man kwam op me af en schudde mij de hand. Het bleek Bert te zijn, die ik zonder korte broek nauwelijks nog herkende. Het was wel even wennen om al die casual kleding te zien met daar boven een verzorgd gezicht en dito kapsel. Al maakte dat laatste voor bepaalde plukkers weinig tot niets uit, want die zijn (bijna) haarloos. De voorheen plukkende regenpakken of bijkans verzopen katers en katten waren nu kleurige hanen en fruitige hennetjes. Ik werd getrakteerd op thee met een vlaaipunt. Op zo'n avond is het telkens de vraag wat er staat te gebeuren. Mij was gevraagd het meest afgrijslijke cadeautje mee te nemen dat ik ooit gekregen heb. Daar zou een kunstwerk van gemaakt worden. Helaas zijn die cadeautjes 'per ongeluk' kapot gegaan of 'zomaar' verdwenen. Eén heb ik nog, maar die voorkomt een wiebelende vrieskast in de schuur. Na een uurtje gezelligheid werden de plukkers opgeroepen om twee aan twee de 'verrassing' te ondergaan. Zo kwam ik samen met Ria in het donker op een matras te liggen! Dat mijn pluk zo zou eindigen had ik aan het begin van de oogst zeker niet gedacht. Het matras lag op een pallet en even later begon het bed zachtjes te schudden. Met gevolg dat ik me afvroeg wat Ria aan het doen was. Dat kon ik vanwege de duisternis niet zien en ik durfde het niet te vragen. Opeens zweefden we door de donkere lucht. Dat was het dus. Ria begon lichtelijk te hijgen. Ze had het volgens mij wat benauwd. Al weet ik niet waarvan dat was : vanwege dat ik (stil!) naast haar lag of het hemelse gezweef op grote hoogte? Nadat we beiden gelijktijdig (dat kon niet anders) het hoogste punt bereikt hadden, kwamen we weer op aarde terug. Daar fluisterde 'schaterlach' Karin naast ons vliegende matrasje in mijn oor, dat ik op mijn buik moest gaan liggen. Daarna begon ze een heuse massage. Zalig maar helaas van veel te korte duur! Ria mocht op haar rug blijven liggen vanwege 'bepaalde omstandigheden'. Op die smoes was ik zelf niet gekomen. Wat na de massage gebeurde was wat minder. Althans, voor een vent als ik. Een kerel kwam met een slijpschijf mijn nagels doen. Met als zijn hoogtepunt het lakken van mijn nagels!! Hoe moest ik dat thuis gaan uitleggen??! Ter afsluiting van deze 'wellness trip' kon ik ook nog in een heet bad gaan zitten. Daar heb ik van afgezien, want ik had geen zwemkleding meegenomen. Daar was ik juist de afgelopen periode voor aan het plukken geweest. Komt bij dat ik moeilijk het effect kon inschatten dat mijn goddelijk natte lijf in het nachtelijk donker op de aanwezige dames en niet te vergeten die kerel met die slijpschijf zou hebben. Om maar te zwijgen over het verhoogd risico omdat het vrijdagavond was. Aan het eind van het feest was er een warm 'tot ziens' en nog een verrassing. Afgezien van het boomgaard-pakket werd de plukkers een heuse appelboom aangeboden! Om af te kicken of in de stemming te blijven. Dat mogen we zelf invullen. Niettemin wederom een heel leuke avond vol verrassingen. Iedereen hartelijk dank en tot ziens!