Toen hij de eerste keer voorbij liep, dacht ik : "Wat een macho!" Ik heb het over Piko, een stoer hondje dat met zijn bazinnen in een camper op ons veld verblijft. Hij liep blaffend voorop, terwijl de beide dames hem volgden. Ik sprong direct overeind om hem even aan te spreken, maar opa Willem was mij weer een slag voor. Die was bang dat mijn vermanende knuffel Piko zou verpletteren.
Piko is zeven jaar en al een aantal keren geopereerd aan tumoren. Daar is ie telkens goed vanaf gekomen. Piko is dus een sterk beestje. Hij is ook het troetelkindje van zijn bazinnen. En toch is ie niet jaloers of dominant. Je kunt hem gewoon aaien als ie in de armen van zijn bazin ligt. Piko ziet er wel wat vermoeid uit. Maar wat wil je, na dergelijke medische ingrepen. En toch : Der Piko ist immer dabei! Het kostte enige moeite om Piko digitaal vast te leggen. Hij is erg beweeglijk. Er is gisteren een hond bijgekomen. Een pikzwarte labrador. Ook een reu! Maar deze reu houdt de nodige afstand. Net als ik. Als ie voorbijloopt snuif ik extra lang met mijn neus in de lucht. Hij ruikt erg aantrekkelijk. Wie weet.