Gisterochtend, tijdens een koffiepauze, keek ik naar de werkzaamheden van een robotstofzuiger, annex dweilmachine. De uitleg omtrent de werking die ik kreeg, was erg interessant.
Dat moderne ding was dankzij zijn sensoren net een mens. Nadat de robot de eerste keer geactiveerd werd, bracht ie de ruimte in kaart door rondjes te rijden. Zo weet hij waar obstakels zijn. Hij houdt ook keurig bij waar ie geweest is en waar niet. Dus echt het hele oppervlak wordt gedaan.
Na het stofzuigen volgt het dweilen. In die volgorde doen wij dat ook thuis. Maar dan met de hand. De gebruiker met na de schoonmaak wel even het reservoir met het vieze water leeggooien en die van het schone water bijvullen.
Toen ik later op de fiets nog wat nadacht over de robot, zag ik veel parallellen met mijzelf. Ik ben ook een 'puinruimer' annex opruimer, die vaak alleen werkt. Mijn sensoren zijn echter uitgebreid met die voor mensen. Ze vertellen mij voor wie ik wel en niet kan opruimen. Mijn sensoren zijn van het soort zelflerend. Dus kan het zijn, dat ik iemand eerst wel help en later niet meer. 😁
Ik heb meer functionaliteit dan zo'n robot. Dat ding kan geen andere klussen doen. Als ie klaar is, rijdt ie naar zijn docking station om weer wat energie te tanken. Dat doe ik pas 's avonds. Na andere klussen gedaan te hebben.