Of het nu mensen of dieren van het vrouwelijk geslacht betreft, het is me vaak overkomen, dat ik dacht : "Wat nu weer?!" Het overkwam mij laatst tijdens ons verblijf in het Brabantse land ook weer. Twee poezen hadden mijn werkplek bezet! Uit protest? Vonden zij dat ik veel te veel aandacht besteedde aan hun zus Sofie? Nina was bovenop mijn laptop gaan zitten. Ik heb nog steeds niet kunnen achterhalen, wat ze stiekem gedaan heeft. Nina vroeg wel om aandacht, maar kwam nooit bij mij op schoot liggen of zitten. Enkel wat aanhalen was voor haar voldoende. Dacht ik. Maar in werkelijkheid dacht zij er anders over. En dan is er nog ene Coco. Die liet zich nauwelijks zien of horen. Ze lag dit keer op mijn stoel met een chagrijnige blik, die zei : "Blijf uit mijn buurt!" Tot dan bleef zij uit mijn buurt. Maar blijkbaar had Nina haar steun gezocht en weten over te halen.
In zo'n situatie is het als man beter niet direct te reageren. Want dat pakt enkel verkeerd uit. Dan escaleert de situatie. Mijn tweede gedachte hield ik ook voor me. Aan mijn derde gaf ik pas gevolg. Die hield in, dat ik maar naar buiten zou gaan. Daar, in de bijna middagzon werd ik verwelkomd door een paar geiten die "bèh"! riepen. Gelukkig waren het geen koeien. Zucht.
