Hoewel ik veel eerder ondankbaar gedrag heb meegemaakt na hulp van mijn kant, verraste mij het gedrag van bepaalde mensen die ik geholpen heb.
In het verleden ging het om spontane acties om mensen met pech langs behulpzaam te zijn. Ik zag die mensen slechts één keer, om na de hulp niets meer van hen te mogen horen. Ondanks dat zij mijn visitekaartje vroegen en hun schone beloftes. Maakt niet uit.
Wat teleurstellender is, is wanneer mensen die ik diverse keren geholpen hebben zich plots vervelend gaan gedragen. Zoals niet groeten en zelfs snauwen naar mij. Ee tijdje geleden werd mij gevraagd om naar een rood lampje in een auto te komen kijken. De vrouw wist niet wat er aan de hand was. Ik zei dat ik even onder de motorkap wilde kijken. Toen ik de motorkap wilde openen (het lampje had iets met vloeistof te maken) viel ze op een nare toon tegen mij uit. Nu ben ik iemand die zegt wat ie denkt. Dus wist ze dat ik de remvloeistof, ruitenwisserreservoir en oliepeil wilde controleren. Maar dat werd mij op een nare toon verboden. Ze snauwde : "Hé, afblijven! Dat laat ik de garage doen!!" Ze had dat ook op een gewone manier mogen zeggen. Het was net alsof ik een stout kind was, dat ongevraagd aan haar auto zat.
Waarom dat nare gedrag? Misschien omdat alle klussen die ik gedaan heb van hun lijstjes weggeschrapt zijn? Waren ze met het verkeerde been uit bed gestapt? Of omdat ze als 70+ nog last hebben van de overgang? 😂Ja, ik roep maar wat. In het voorafgaande is er niets vervelends gebeurd of gezegd. Blijkbaar geldt voor mij hetzelfde als voor de hulpverleners, zoals ambulancepersoneel, de brandweer en de politie. Ook zij hebben goede bedoelingen, maar ook zij hebben last van naar gedrag. Maar goed, ik blijf mensen helpen. Er zijn er genoeg die na de klusjes wel gewoon tegen mij blijven doen.