De vrijwilligers die zich niet hielden aan de hygiëneregels en veel te vroeg met opruimen begonnen, zijn gaan 'rellen'. Ondanks dat tijdens een bijeenkomst afspraken nogmaals bevestigd zijn. Gebleken is dat in elk geval een van hen roddels verspreidt. Ze schijnt het al langere tijd te doen. Ze heeft op alles en iedereen commentaar, terwijl de verwachte inbreng te wensen overlaat.
Ze heeft daarbij de steun van een andere dwarsligger.
Een van de vrijwilligers kwam ons melden dat hij zich vanwege de nare sfeer ermee stopt. Die mededeling bevestigde onze gevoelens en eerder vernomen berichten van buitenstaanders over roddels. Dus kiezen we voor onszelf. Omdat wij geen zin hebben in nare toestanden, hebben wij ons toen ook teruggetrokken uit de groep van 5 vrijwilligers. Er zijn er nu dus nog drie vrijwilligers over : de beide dwarsliggers en een vrouw van in de 90. De dwarsliggers ontberen een actieve en creatieve trekkersrol en zijn niet bepaald bekend met het fenomeen gastvrouw.
Het probleem is dat er geen leider in de groep is. Dus iedereen heeft een gelijke inbreng. Sonja acteerde als een primus inter pares, vanwege haar inbreng op het gebied van organisatie, contacten met lokale instanties, positieve energie en sociale instelling. Ze heeft ook een grote rol gespeeld bij het verder uitbouwen van het initiatief, dat door o.a. de huisartsenpraktijk geïnitieerd was. Maar de ene keer beschouwen de beide dwarsliggers haar als gelijke en de andere keer als leider. Net hoe het hen uitkomt.
Met gevolg dat de andere vrijwilligers spontaan anderen bij het werk betrekken en 'collega's' uitsluiten. Aan de andere kant werd van Sonja in andere situaties wel een leidersrol verwacht. Die verwachting is enkel gebaseerd op het feit dat ze de enige is die initiatieven toont. Maar als ze dan een initiatief genomen heeft, met een kennisgeving vooraf, dan is er toch altijd weer gezeur. Dan is dit niet goed of had dat anders gemoeten. Maar zelf komen met initiatieven, ho maar! Wat mij daarbij opvalt is, dat bij het duo niet de gasten, maar zijzelf centraal staan. Er is steevast enkel gezeur van een paar vrijwilligers. De gasten zijn zelf erg content, afgezien van eerder genoemde opmerkingen over hygiëne, gastvrijheid en fatsoen.
Hoe dan ook, jammer. Maar wij geven er de voorkeur aan ons leven leuk te willen houden. Einde Koffiehoek voor ons. Wij, vooral Sonja, hebben de boel uitgebouwd en laten het nu aan de anderen over. Zoals mijn vader placht te zeggen : Zoek het maar zelf uit!
We gaan weer vrolijk aan de koffie. Onze eigen koffie.