Hij vertelde mij, dat ie sinds kort als vrijwilliger in een tuin werkt. De tuin hoort bij een landgoed. Ik weet dat ie graag met zijn vingers in de aarde zit. Dus dat komt mooi uit. Hij heeft lange tijd als een kluizenaar geleefd. Ik merkte dat ie last heeft van een hoge mate van onzekerheid en angsten. Buiten zijn en mensen ontmoeten was voor hem niet weggelegd.
Sinds ik hem ken en wat met hem gesproken heb, heeft ie wat vertrouwen in mij gekregen. Zodoende mocht ik ook voor hem wat klussen doen. Naarmate ik vaker kwam vanwege de klusjes, nam zijn vertrouwen toe. Hij kwam zelfs af en toe naar buiten, ook al was het maar in zijn achtertuin. Wat later is ie gaan wandelen! En nu werkt ie twee ochtenden in de week buiten. Met andere mensen, die net zoals hij groene vingers hebben. Hij vertelde dat de eerste keren erg spannend waren. Toch is ie telkens over de drempel gestapt. Gevolg is dat ie allerlei ideeën en/of plannen heeft. Als ervaringsdeskundige adviseerde ik hem niet al te enthousiast te worden, maar zijn nieuwe leven vooral rustig op te bouwen. Ik zei hem : "Blijf maar eerst in die tuin werken en laat de rest nog maar betijen. Totdat je het gevoel hebt dat je je structureel beter en sterker voelt."
Hij is trouwens ook heel erg bewust met zijn gezondheid bezig. Hij doet veel met biologisch voedsel. Hij heeft bijvoorbeeld ook geen suiker in huis. Gisteren vroeg hij of ik een waterfilter voor hem op de keukenkraan wil zetten. Want in het drinkwater zit voor hem een te veel aan chemicaliën.