't is weer gewoon

Nu er weer een hond in huis rondloopt, is het weer gewoon voor ons. Al is het wel zo, dat deze stabij dermate veel buiten is en de omgeving groot en groots, dat uitlaten weinig zin heeft. Tenzij wij zelf zouden willen wandelen. Maar dat is in deze weersomstandigheden niet aantrekkelijk.
Het bekende ritueel van verzorging is als het waren onze dagelijkse routine binnen gevloeid. Zonder extra oplettend te hoeven zijn.
Hoewel Feijke gewend is buiten te zijn, hebben we haar toch maar in huis gelaten toen we boodschappen gingen doen. Je weet immers maar nooit. Ze mag dan graag buiten zijn, maar bij ons in de buurt blijven doet ze ook graag.
Als een van ons voor wat dan ook even naar buitengaat, gaat ze mee. Om later weer samen naar binnen te gaan. Wat het karakter betreft is ze net as Fenna. Als er bezoek komt blaft ze zodra ze het grind op het erf hoort. Ze blaft ook keurig één keer als ze naar binnen wil. Ze zit dan geduldig voor de deur te wachten.