Tijdens het gesprekje met de overbuurman, vroeg hij mij of ik onze zoon af en toe help met het installatiewerk. "Dat heb ik wel gedaan, maar hij vindt mij er nu te oud voor", zei ik. De buurman vroeg mij wat ik daar van vind. "Hij heeft gelijk", er zijn werkzaamheden die mij steeds meer moeite kosten. Zoals zo'n ketel tillen", zei ik, "ik word gewoon oud." Wat mij opviel was enige verwondering bij de man. Maar hij gaf wel toe, dat het de juiste houding was; toegeven dat naarmate je ouder wordt, niet alles meer kan of gemakkelijk kan. Ik maak me er ook geen zorgen over. Als er iets zwaars getild moet worden, is er altijd wel iemand anders in de buurt om te helpen. Het is vandaag de elfde van de elfde. Ik weet, ik ben niet meer dezelfde.
Later, tijdens het demonteren, keek ik een paar keer omhoog. Ik vroeg me af : "Waar zou je een takel boven mijn werkplek kunnen bevestigen?" 😁