Als ik dit soort filmpjes zie, dan denk ik terug aan dat bijzondere moment in mijn toen nog zeer jonge leven. Ik zat nog op de kleuterschool. Mijn vader was vaak erg lang weg van huis. Hij was bij de Marine. Een keer was ie zelfs 1,5 jaar weg! Mijn ouders hadden tussendoor een weekendhuwelijk. Dat duurde totdat we naar Curaçao gingen. Toen was mijn vader bijna dagelijks thuis. Maar toen was ik inmiddels 12 jaar.
Toen ik een keer van school thuiskwam, rook ik dat mijn vader weer thuis was. Vanwege zijn verblijf in onderzeeboten, rook hij naar dieselolie. Ook wanneer ie een dag onder de douche gestaan zou hebben, kon ik zijn dieselgeur waarnemen.
Toen ik blij als een kind blij kan zijn hem om zijn nek viel, duwde hij mij al snel weg. Met de opmerking : "Genoeg jôh!" Ik was niet teleurgesteld of zo. Nee, mijn blijdschap overheerste op dat moment. Vele decennia later ben ik mijn vaders afstandelijk gedrag beter gaan begrijpen. En toch heb ik wel altijd het gevoel gehad iets gemist te hebben. Desondanks heb ik veel aan hem te danken.