Aan de zijkant van het tuintje waar ik bezig ben met de schutting, staat een houten schuurtje van de buurvrouw. Ook haar ken ik vanwege het uitlaten van Fenna. Aan de achterkant van het schuurtje dat grenst aan het tuintje, zag ik dat de beide 'boeiborden' van houtrot last hebben. Ik besloot de eigenaresse voor te stellen de beide planken te vervangen, voordat ik daar de schutting zou plaatsen.
Ze vindt het een goed idee. Helemaal omdat het hooguit een kop koffie zou kosten. Haar zoon zou het doen. Maar die belofte dateert inmiddels van drie jaar geleden.
"Nu ik je toch spreek, wilde ik wat advies van jou", zei ze lief lachend. We liepen haar erfje op. Daar wees ze op een wat vreemde constructie van hout. "Niet lachen, want het is een vrouwenoplossing", zei ze nog. Ik lachte niet, maar kreeg wel spontaan tranen in mijn ogen. Ik zag wel direct wat de bedoeling was : een overkapping. Ze heeft twee hondjes en vindt het fijn als ze die buiten beschut kan afdrogen na een wandeling door de regen. Dat klonk mij bekend in de oren. Zo'n afdakje is geen probleem. Wel de randvoorwaarde : het moest gemakkelijk te verwijderen zijn. Vanwege de toegang tot het dak en de dakgoot. De ruimte bevindt zich tussen twee muren. Een van de buren en een van haar eigen schuurtje.
Ik heb haar verteld hoe ik het opgelost heb wat constructie betreft. Rest nog het dak. Dat wil ze dusdanig hebben, dat het gemakkelijk verwijderd kan worden. Zelf dacht ik aan een peesrail en luifeldoek of zo. Of kozijntjes met een golfplaat erin. Ik heb beloofd erover na te denken. Ze weet niet dat ik in situaties van denken meestal in slaap val. 😁