Terwijl ik het fietsje op zijn kop zetten, legde ik hem uit wat er aan de hand is. Ik vroeg hem naar zijn leeftijd en of ie een moeder en/of vader heeft. Hij zei 6 jaar te zijn en dat hij beide ouders heeft.
Terwijl ik de ketting weer op beide tandwielen zette, zei ik hem dat hij zijn vader moet zeggen de fiets eens goed na te kijken. Niet alleen de ketting was zo slap als een vaatdoek. De verlichting en de achterband deugden ook niet.
Ik heb toch nog even uitgelegd hoe de ketting gespannen kan worden. Toen hij weer op zijn fietsje zat ging ie richting school. Ik fietste achter hem aan en adviseerde hem rechts te gaan fietsen. Hij bleef namelijk links fietsen. Er kwam een tegenligger aan, dus kon ik hem goed uitleggen waarom hij altijd rechts moest rijden. Ik adviseerde hem vooral niet terug te trappen. Want dan zou de ketting weer van het tandwiel schieten. Op een gegeven moment moest hij linksaf slaan. Ook dat deed ie zonder op te letten en zonder een hand uit te steken.
Het is zo treurig dat zo'n jong iemand zomaar de weg opgestuurd wordt. Met een beperkte kennis van het verkeer en op een gammele fiets. Zucht.