Vanmorgen hebben we in alle rust de caravan en voortent in- en opgeruimd. We hoefden ons niet te haasten. En mocht dat zo geweest zijn, dan hadden we dat nog net gedaan. De reis verliep in eerste instantie met een valse start. We hoefden slechts 3 km te rijden om op de autosnelweg te komen. Al die tijd reed een witte auto achter ons aan. Tot aan de oprit was de max. toegestane snelheid 60 km/uur.
De volger zal zich misschien geërgerd hebben aan de lage snelheid en het feit dat er niet ingehaald kon worden. Op de oprit verhoogde ik mijn snelheid om gemakkelijk te kunnen invoegen. In mijn spiegel zag ik verkeer ruimte maken door naar de linker rijbaan te gaan. Toen ik invoegde, stoof de witte auto mij voorbij maar bleef op de rechter rijstrook! Logisch, want de linker rijbaan was bezet. Hij drukte mij zodoende terug naar de vluchtstrook! Wat een hufter! Het wordt tijd voor een dashcam. Als er een aanrijding zou plaatsvinden, zou ie natuurlijk zijn onbeschofte en gevaarlijke rijstijl ontkend hebben.
Gelukkig verliepen de overige 178 km zonder problemen. Onderweg zagen we wel meer van die idioten, die met hoge snelheid dwars door het verkeer invoegden. We zagen ook relatief veel bumperklevers.
Thuis hebben we de nog vochtige voortent onder de overkapping in de zon gehangen. Na de thee heb ik de caravan weer op z'n plek gemanoeuvreerd.
Morgen zijn we uitgenodigd voor een BBQ. Maar nu eerst een bord nasi. Dat heb ik twee weken gemist. Ik kreeg afkick verschijnselen in de vorm van (lichte) darmklachten. Volgens Sonja lag het aan het warme weer.