Vanmorgen was ik weer vroeg op en liep ik weer vroeg buiten. Maar dit keer niet alleen! Sinds gisteravond hebben wij een logé. Het is een hond, Max heet ie. Hij mag twee weken bij ons logeren. Ik ken Max al van pup af aan. Hij kent Fenna ook. In het begin vond Fenna de pup veel te druk, maar later werd Max geaccepteerd. Zolang ie maar niet aan haar achterste ging snuffelen. Dat vond de Friezin van geen enkele hond goed.
Max heeft de nacht bij ons in stilte (zei de dove) doorgebracht. Ik heb hem niet horen lopen of janken of zo.
Met Max lopen is een waar genot. Hoewel het een reu is en relatief veel snuffelt, loopt Max in een behoorlijk tempo door. Met gevolg dat ook ik in mijn eigen tempo kan lopen. Fenna snuffelde veel vaker onderweg. Ze was nog erger dan een reu. Max kan hele stukken goed doorlopen. We hebben vanmorgen dan ook samen een flink stuk afgelegd.
Hoewel Max op nog geen 100 meter van ons vandaan woont, taant hij niet naar zijn stek. Als we het huis passeren, kijkt ie niet op of om. Ook niet als we terugkeren van de wandeling. Max loopt gewoon met mij mee naar ons huisje. Zelfs het hondje van de buurvrouw deed dat. De eerste keer niet, maar daarna negeerde hij de voordeur naast de onze. Dus van heimwee geen last.
De komende twee weken is het dus als vanouds; voor een hond zorgen.