Als ik hier in de omgeving om me heen kijk, zie ik wat opvallende zaken. Het betreft met name het plaatsen van borden voor gereserveerde parkeerplaatsen voor invaliden. Zo'n bord met eronder het kenteken. Tot op heden heb ik in geen enkel geval een invalide iemand zo'n geparkeerde auto zien in- of uitstappen. Het is zelfs zo, dat ik een van hen een paar keer over tuinhekje een hekje (plm 60 cm hoog) heb zien stappen, nota bene met de handen vol spullen. Hoppa! Femke Bol zou ervan hebben opgekeken. 😅Van een ander weet ik dat ie zelfs aan hardlopen doet! Ook hem ken ik verder als een gezond iemand. En dan is er nog iemand die geregeld met zware spullen loopt te sjouwen en loopt als een kievit. Tenminste, als ze denkt dat niemand haar ziet. Maar deze vroege zwerfvuilopruimer ziet dat wel. 😁 In andere situaties klaagt ze, dat ze zo weinig kan vanwege haar quasi fysieke beperkingen. Maar ja, ook als je een borrel op hebt, moet je dat soort uitspraken blijven onthouden. Maar dan klinken andere verhalen. Dan vertelt ze met trots hoe ze de kluit belazert. 😒 Ach, er zijn heel wat rare mensen op de wereld. Ze fingeren zelfs lichamelijke klachten om een eigen parkeerplaats te kunnen bemachtigen en/of niet te hoeven werken.
Over rare mensen gesproken. Mij is een paar keer gezegd, dat ik het woord
rare gebruik waar volgens de sprekers
nare beter op z'n plaats zou zijn. Maar ja, voor mij zijn het vaak rare mensen, want zo blijven ze voor mij op afstand. Ze raken mij niet. Als ik iets naar vind, ervaar ik dat ook zo. Dus heb ik het, ondanks (of dankzij?) mijn dikke huid, meestal over rare mensen.
