Chemisch afval

We wonen hier zo'n 10 jaar. In die tijd is er al heel wat geklust. Het gevolg is dat in het schuurtje veel restanten van klusjes liggen. Het zijn vooral blikken met wat verf en bijna lege kokers met kit. Het is tijd om al die restanten als chemisch afval naar de Miliestraat te gaan brengen. Dat zal weer veel ruimte op de schappen in het schuurtje gaan opleveren.
Tijdens zo'n opruimklus denk ik niet al te lang na. Anders wordt er niets weggegooid. 😅 Mijn moeder bewaarde erg veel. Ze was geen 'verzamelaar' maar gooide weinig weg. Ze bewaarde de spullen wel op een natte manier. Er lag niet etrgens in huis of in de schuur een hoop troep op de grond of zo. Nee, alles was netjes verpakt in plastic tassen of bijeen gebonden. Ze deed dat vanuit haar beleving : "Je weet maar nooit".  Iets uit haar periode in het Jappenkamp.
In het huisje in het bos heb ik de afgelopen dagen nog wat

geschilderd. Er stond hier en daar nog hout in de grondverf. Dat heb ik licht geschuurd en daarna in de gewenste kleur gezet. Toen ik zo bezig was, besloot ik ook maar een stukje wand te doen.
Dat was bekleed met houten schroten en was oorspronkelijk wit van kleur. Hier en daar had ik al eerder wat scheurtjes en gaten geplamuurd. Toen ik zo bezig was, kreeg ik wat spijt van mijn idee. Wat een werk! Eerste de gleuven met een kwast schilderen en vervolgens de plankjes zelf met een kleine verfroller op kleur brengen. Ik zat afwissleend op een kruk en op de grond. Maar toen ik tussentijds op afstand mijn werk bekeek, kreeg ik er toch een blij gevoel van.