Na aankomst heb ik als eerste de dorpels van de deuren van een aluminium profiel voorzien. Die zijn bedoeld om met name de randen van het kozijn te beschermen. Ik heb de profielen op maat gezaagd. Er waren wat inkepingen nodig om het profiel mooi te laten aansluiten op de deurposten.
Na die geslaagde operatie ben ik het hoekprofiel van de beugels waarin de dakgoot ligt gaan verwijderen. De goot lag op het hoekprofiel, terwijl
Staande op een huishoudtrap bekeek ik de situatie nogmaals. Alvorens tot lassen over te gaan, besloot ik een laatste poging te wagen. Ik heb een profiel in de kraal gedrukt en toen geprobeerd het boutje te monteren. Dit keer gebruikte ik een spanningszoeker, zo'n iel schroevendraaiertje. Daarmee kon ik, weliswaar wat schuin, net op de kop van het boutje komen. Het was nog een flinke uitdaging om het schroefgat in het hoekprofiel precies op het gat met schroefdraad in de beugel te krijgen. En dan moest er met dat schroevendraaiertje voorzichtig een eerste slag gemaakt worden. Draaien totdat ik voelde dat het boutje 'pakte'. Een heel gedoe, omdat het metaal alles behalve recht was en de goot idem. Maar het lukte mij om op die manier 10 boutjes vast te zetten! Vraag me niet hoe vaak ik zo'n iel boutje (M6, 10 mm lang) heb laten vallen. Elke keer
Vanwege het succes heb ik maar koffiepauze gehouden. Het was inmiddels 10.30 uur. Daarna ben ik weer gaan schilderen. Dit keer de stroken onder het dakbeschot van de overkapping. Het was tegen het middaguur toen het begon te regenen! Ik stond weliswaar droog, maar werd er niet vrolijk van. Gelukkig was ik bijna klaar. De regen was een mooie gelegenheid om een punt te zetten achter het klussen deze ochtend. Ik heb een flinke lading gereedschap in een kruiwagen weer mee naar de auto gereden. Daaronder, afgezien van het lasapparaat en het gereedschap dat retour ging, een huishoudtrap en een telescoopladder. Onderweg heb ik twee keer korte pauze ingelast. Wat een gesjouw! Maaaar..., ik ben weer tevreden.