Ja hoor, ik leef nog. Ik had het enkel zowaar wat druk en er was geen internet voorhanden. We mogen dan zo links en rechts mensen helpen, toch zijn er die klagen over gebrek aan hulp. Soms horen we klagerig iemand zeggen : “Niemand helpt mij!” Klinkklare onzin. Het probleem is dat de klager aangeboden hulp weigert en/of niets gevraagd heeft. Gemakshalve en vol zelfmedelijden wordt dan maar een klaagzang gehouden.
We kennen mensen, die niet snel om hulp zullen vragen. Dus bieden wij die aan als we weten dat hulp nodig kan zijn. Als niet op het aanbod ingegaan wordt, is dat prima. Maar moet men ook niet gaan klagen.
Vaak vullen klagers ook even zaken voor anderen in. Zoals wanneer iemand al ruim een jaar geleden beloofd heeft iets te doen en het klusje nog steeds ligt te wachten. Dan mag een ander het klusje niet doen, want “dan wordt degene die beloofd heeft het te doen boos”. Tenminste dat beweert de klager. Maar de persoon van de belofte zal allang blij zijn dat ie van die loze belofte af is.
Binnenkort ga ik zo'n klusje doen.
Ander blogs en websites
▼