In het kielzog

Bij nota bene een computerbedrijf kreeg ik te maken met een IT manager, die nauwelijks enige affiniteit met de functie had. Hij was daar geparkeerd, na bij de Sales afgeserveerd te zijn. De directie heeft hem toen hoofd IT gemaakt, en ik citeer, “omdat daar toch niets belangrijks gebeurde”. Ik heb het dan over eind jaren 80.
Ik was daar vanwege een opdracht, die tot mislukken gedoemd was. Ook weer een uitspraak van dezelfde directie. Immers, in andere landen was de invoering van een standaard oplossing ook mislukt. En dan kon men beter een extern iemand de schuld geven.
Toen ik het project voorbereidde bood ik de betreffende IT manager aan mijn rechterhand te worden. Ik hoopte dat hij zodoende veel zou kunnen opsteken voor zijn functie. Maar meneer weigerde dat. Jammer. Na een succesvolle invoering van het nieuwe systeem, werd de IT manager vervangen door een leergierige medewerker, die zich tijdens het project ontwikkelde als iemand met de potentie voor de functie.
Niet alleen met het werk, ook in de privésfeer doen zich soortgelijke situaties voor. Het komt voor, dat een partner een beperkte opleiding heeft genoten. Ook dat hoeft geen probleem te zijn. Wie in zo’n geval openstaat voor meer kennis en vaardigheden, kan nog heel veel leren. Ook van elkaar. Want ook mensen met meer opleiding weten / kunnen niet alles. Dus ook de partner met een uitgebreidere opleiding kan nog veel leren van anderen. 
Zelf hanteer ik zelf de spreuk : “Dom kijken en goed luisteren”. Die tip kreeg ik ooit van een wijs persoon. Hij is me vaak van nut geweest. Veel onderwerp gericht lezen kan ook helpen. Net als veel zelf op- / uitzoeken. Zoals vreemde woorden. Ik ken mensen die ondanks hun beperkte opleiding qua kennis en vaardigheden niet onderdoen voor anderen met een uitgebreidere opleiding. Maar voor alles geldt : ambitie.

Achter de schermen

Omdat weer de laatste vrijdag van de maand is, betekent dat voorde Koffietafel weer iets extra’s. Normaliter is dat soep, die in twee soorten opgediend wordt. Maar omdat het Goede Vrijdag is met Pasen voor de boeg, werd gekozen voor een Paaslunch. Zoiets vergt veel aan voorbereidingen, die onzichtbaar zijn voor de gasten. Zij zien enkel een fraai gedekte tafel na de koffie. Het is niet alleen een menu samenstellen en inkopen doen, maar ook iets extra’s toevoegen. Voor elke gast hebben de vrijwilligers een doorzichtig ei gemaakt. Gevuld met chocolade paaseitjes. Er was ook een groter ei met een feestelijke ei-muts. Er waren ook gevulde eieren, die door een van de vrijwilligers gemaakt waren.
Er stonden Paasbroodjes, beleg, salades en natuurlijk wat voor de dorst op de tafels. Er werd goed gesmuld. Aan het eind van de eterij waren er ook nog mandarijnen.
Toen de gasten de zaal verlieten, mochten zij nog de tafels ‘plunderen’. Er stond niet echt veel meer, maar meenemen is altijd beter dan weggooien. Voor een aantal van de gasten kwam deze geste goed uit. Ze krijgen de komende dagen visite. Petje af voor de vrijwilligers, die er de afgelopen week flink aangetrokken hebben. Het was weer een flinke klus, maar met het nodige succes.

Russen op de weg

Zo had men het programma ook kunnen noemen. Maar het heet Idioten op de weg. Het gaat over verkeersongevallen. Voornamelijk beelden uit Rusland, waar het gebruik van een dashcam volgens mij vanuit het verzekeringswezen verplicht is. Wat wordt daar toch schrikbarend slecht gereden, gefietst en gelopen!
Er wordt nauwelijks geanticipeerd op komende verkeerssituaties. Wat zeg ik? Men remt vaak niet eens af. Kruisingen (ook waarbij een voorrangsweg genaderd wordt), worden met hoge snelheid genomen. Onvoorstelbaar. Dat geldt ook voor zebrapaden, waar de een stopt en de ander met een hoge snelheid de stilstaande auto inhaalt. Inhalen over doorgetrokken strepen in onoverzichtelijke bochten is ook gewoon. Motorfietsrijders zijn ook vaak erg dom bezig. Onvoldoende afstand houden, met een veel te hoge snelheid rijden en (net als bij de automobilisten) nauwelijks in de spiegels of om je heen kijken. Hoppa, gewoon afslaan.

In zo'n land waar men nog de ouderwetse winters kent, zou je denken dat ze daar professionele sneeuwrijders zijn. Maar dat is niet het geval. Met hoge snelheden wordt daar door sneeuw(randen) gereden. Met alle gevolgen van dien.
Volgens mij kent men daar ook geen APK, afgaande op de vele onderdelen (vooral wielen) die tijdens het rijden losraken en ongelukken veroorzaken. Ik vraag me af, hoeveel liter wodka daar een rijbewijs kost. Gezien de manier van verplaatsen en de zeer hoge risico's begrijp ik best, dat je voordat je de weg opgaat eerst aan de fles gaat. Om wat moed te verzamelen.
In dat soort verkeer waag ik me liever ook niet op de weg.

Werk aan de Matrix

Toen ik met geopende achterklep bezig was met het plakken van het naamplaatje, viel mij dus een paar storende zaken op. Ik zag een groen uitgeslagen sponning. Bij de achterlichten zag ik diverse roestige koppen van schroeven en bouten. Van die bruin gekleurde koppen krijg ik de kriebels. Gek, want als ik voor de spiegel sta heb ik daar geen last van. 😉
Gevolg was, dat ik een rondje om de Matrix liep en een blik naar binnen wierp. Dat leverde nog meer werk op. Ik zag beschadigde wieldoppen met lelijke velgen erachter en een nog steeds niet aangesloten telefoonlader in het dashboard.

Toen schoot mij ook nog te binnen, dat in de caravan nog een stel DRL's liggen. Die wil ik ook nog monteren. We hadden het druk met andere klussen.
Hoewel ik in de loods terecht kan, wacht ik liever op mooi weer. Dan kan ik buiten in de zon en uit de wind de klusjes doen. En dan zijn er nog de reguliere onderhoudsklusjes. Voorlopig heb ik voldoende werk om al die vrije dagen door te komen. Ik ben blij, dat ik niet pas na mijn 70 ste met pensioen mocht. Dan had ik veel tijd tekort gekomen voor al die leuke bezigheden.

Ik ben links

Jeetje, wat is het frisjes buiten! Ik had wel mijn muts op mijn kop, maar ik miste op de fiets een paar handschoenen. Ik heb een paar netjes mandarijnen gekocht. Nee, niet voor onszelf. Morgen is weer de dag van bekende Koffietafel. Omdat het de laatste vrijdag van de maand is, is er gewoonlijk ook soep en stokbrood. Maar dit keer staat de tafel gedekt in het licht van Pasen. De dames hebben er weer voorbereidend werk voor gedaan. Ik leg de mandarijnen op tafel. Voor de liefhebbers. Meestal ben ik achter de schermen bezig. Zoals met het klaarzetten van het meubilair, het thuis helpen, sjouwen enz.
Van mezelf mag ik wel zeggen, dat ik ook maatschappelijk links ben. Maar dan op een positieve manier (vind ik). Ik noem het ook wel sociaal en/of humaan. Van oorsprong ben ik linkshandig, maar door de tijd heen ben ik met rechts ook handig geworden. 😁
Het meer bekende Links, waar ik geregeld tegenaan schop, is het negatieve sociale. Zoals bijvoorbeeld in de Jeugdzorg veel voorkomt. Het heeft het bekende arrogante, autoritaire en dictatoriale  uitgangspunt van "Ik weet wat goed voor jou is". Daar heb ik dus helemaal niets mee. Vanuit die hoek wil men andermans leven inrichten en beheren. Dus moet je insecten en larven eten, geen eigendommen hebben en zelfs je lichaam is niet van jou.
Ik ken mensen in de Jeugdzorg (erg Links), die alleen maar voor zichzelf bezig zijn en op geld uit zijn. Ze doen dat door zogenaamd lastige kinderen thuis op te vangen. Ze doen het niet om hen te helpen, maar vooral financieel zichzelf. Dan kopen ze een boerderijtje of zo van het geld dat ze beuren vanwege de opvang van die arme kinderen. Om maar te zwijgen over de manier waarop met die arme kids omgegaan wordt. Dat is in inrichtingen voor die jeugd trouwens ook vaak het geval. Dat is samengevat de Linkse sociale dictatuur waar ik tegenaan schop. Linkse mensen kunnen soms het bloed onder je nagels vandaan halen. Maar dan is het zaak om rustig te blijven. Daar bereik je meer mee, dan ze op hun bek slaan.

Witter dan wit

Nee, geen wasmiddel. We hebben trouwens vanaf 09.00 uur tot 12.00 uur geen drinkwater. Men is hier met wat leidingen bezig. Gisteren heb ik de trap geplamuurd en vanmorgen heb ik hem geschuurd en schoongemaakt.
Toen ik zeker wist dat we niet meer boven hoefden te zijn, ben ik begonnen met het schilderen van de trap. Wat een werk! Gaandeweg kreeg ik er meer lol in. Al was het maar vanwege de fraaie witte kleur. We hebben voor de trap speciale trappenverf gekocht. Die moet flink harder zijn dan de reguliere verf. Ik ben benieuwd of het zo is.
De hoeken heb ik eerst met een kwast gedaan. Daarna ben ik met de roller aan het rollen gegaan. Als ik het resultaat zie, dan verwacht ik dat er een tweede laag overheen moet. Dat zou volgens de beschrijving al na 5 uur kunnen. Maar ik laat me niet opjagen. Ik juist vandaag gekozen om die trap te doen, vanwege het weekend. Dan heeft de verf alle tijd om goed te drogen.
Toen nog de onderste twee treden restte, was de verf in mijn bakje op. Omdat ik geen zin had in het geklieder bij het overgieten van verf uit het blik in het bakje, ben ik direct uit het blik gaan werken.
Eerst deed ik de trede met de kwast. Daarna ging ik er met de roller overheen. Zo hield ik een leeg bakje en een schoon blik over.
Het resultaat mag dan mooi zijn, het maakt het schilderwerk in de directe omgeving wat verouderd. Ook dat blijkt nu niet meer echt wit te zijn. Er zal dus wel meer gedaan moeten worden. Als ik de deurposten zou doen, dan moeten de deuren ook. Ik zag ergens al een blik grijze verf liggen....

Ga maar

Vandaag is de sterfdag van mijn moeder. Ze lag op het IC na een zware operatie. Ik vroeg haar nog of ze nog haar verjaardag (12 april) wilde vieren. Maar ik zag aan haar ogen, dat daar geen sprake meer van was.
Ik wist dat ze 'haar jongens' (pa en mijn beide broers) miste. Dat had ze al diverse keren gezegd. Toen ze naar mij keek, zei ik : "Als u wilt gaan, dan is het goed, mam. Ga maar. " Toen nam ik definitief afscheid van haar. Ik zal haar net als al die anderen nooit vergeten. Ze hield van muziek van Jim Reeves.

Niet handig

Aan de voorkant van het huisje staan de kliko's. Ze staan achter een hekje, waar een huis tuin en keuken grendel op zit. Afgelopen periode realiseerde ik me, dat met het plaatsen ervan ik niet goed opgelet heb. De grendel schuift in een halfrond beugeltje. Omdat het hout werkt komt het niet exact voor het gat terecht. Ik heb me al diverse keren voorgenomen daar iets aan te gaan doen. Maar ik vergat het klusje telkens weer.
Vandaag werden de GFT kliko's geleegd. Dus kreeg ik weer te maken met die moeilijk sluitende grendel. Dit keer vergat ik het niet. Na terugkeer van de loods, heb ik de sluiting gewijzigd. Met een wat slimmere oplossing dan voorheen.

Ik heb het origineel vervangen door een hoekprofieltje. Daar schuift de grendel achter, zonder precies in een nauw sluitende opening te hoeven mikken. De grendel zelf heb ik ook maar gelijk wat gesmeerd.

Poetsen en plakken

In de loods (droog en warmer) heb ik de kont van de Matrix weer van zijn merknaam voorzien. Dat naamplaatje was eerder gaan loslaten. De plek heb ik eerst schoongemaakt, want ik ging met een draaiende schijf aan de slag. Ik wilde zo voorkomen, dat er zand of zo in de laklaag gedraaid zou worden. Met een caramelschijf heb ik daarna de lijmresten van de klep verwijderd.
Om de plek goed schoon te krijgen, heb ik wat Commandant gebruikt. Omdat het doekje toch al dat poetsmiddel bevatte, heb ik de Matrix ook weer helder uit z'n ogen laten kijken. Ofwel : ik heb de beide koplampen weer gepoetst. Het kunststof wordt vrij snel dof.

Er lag een koker met lijm op de werkbank. Helaas was de lijm in de spuitmond uitgehard. Om geknoei met een grote spuitmond te voorkomen, heb ik een plankje gebruikt. Op dat plankje heb ik een laagje lijm uitgesmeerd. Ik heb daarna het naamplaatje erop gedrukt. Op die manier heb ik het plaatje van lijm voorzien. Met een schroevendraaiertje heb ik het plaatje opgelicht en daarna op de kont van de Matrix geplakt. Het leek mij gemakkelijker dan letter voor letter de achterkant van lijm te voorzien.
Toen ik zo bezig was, viel mij een aantal storende zaken op. Werk aan de winkel!

Pizza generatie

Of is het de sushi of smartphone generatie? Hoe dan ook, onderzoek heeft uitgewezen, dat ruim de helft van hen de pensioenleeftijd niet zal bereiken. "Omdat ze eerder opgebrand zijn", aldus de toelichting. Er zal een groot beroep gedaan worden op de uitkeringen wegens arbeidsongeschiktheid.
Ik herinner me nog de patatgeneratie. Toen was al sprake van erosie in de mentaliteit. Een direct gevolg van de maatschappelijke verandering, waarin kinderen (geboren in de jaren 70-80) hun eigen keuzes mochten maken. Wie goed oplet ziet dat dit hardnekkige maatschappelijk virus zich permanent gevestigd heeft in de westerse maatschappij. Behalve in het leger. Maar daar is dan ook geen animo meer voor. Ik noem het maar het vraagvirus.

Dat slaat al op zeer jonge leeftijd toe. Aan een kind dat nog niet eens fatsoenlijk kan lopen en/of praten worden al vragen gesteld zoals : "Zal mamma je verschonen?",  "Heb je al trek?", "Moet je niet naar bed?" of "Wat wil je eten?" en meer van die onzinnige vragen.
Zelfs handhavers doen dat. "Mag ik uw rijbewijs zien?", "Wilt u even uitstappen?", "Blijft u even staan?" en dat wordt dan vijf of zes keer herhaald. Maar ja, "Neen heb je en ja kan je krijgen".  Dus wordt het "nee!" en worden collega's opgeroepen. Er is een uitzondering. Wie tegen de regeringspolitiek protesteert, wordt in elkaar geslagen. Maar dat is dan weer een negatief gevolg van al dat gevraag. Het leidt tot frustraties bij handhavers. De opgelopen frustraties kunnen de handhavers dan even botvieren op vreedzame demonstranten. Met toestemming van hun bazen in Den Haag. Om de arbeidsongeschiktheid van handhavers uit te stellen.
De pizza generatie mag dan tot de Google soort gerekend worden, maar veel kennis en kunde ontbreken. Dat soort vragen boeit hen niet. Hun sociale vaardigheden beperken zich tot digitale interactie met de medemens. Zonder techniek, zijn zij gedoemd tot arbeidsongeschiktheid.

Extra steun

Als op de fietsendrager de pakezel Stella staat, neigt de fiets naar de caravan te hellen. Onderweg zie ik veel te veel beweging van de fiets. Ik heb er geen vertrouwen in. Zodra de caravan uit de stalling is, ga ik een extra steun (rood) maken. Hij moet de grote beugel van de fietsendrager verbinden met de caravan. Onder het raam van de caravan zit over de gehele breedte een balk. Daarop maak ik de bevestiging. Voor de steun wil ik aluminium buis gebruiken. Desnoods een aluminium tentstok, die op maat gemaakt is. De beide uiteinden van de steun moeten zowel op de beugel als op de caravan met een buisklem o.i.d. vastgezet kunnen worden. 

In vuur en vlam

Men sjokt weliswaar achter het e-gebeuren aan, er kleven ook veel nadelen aan dat elektrisch gedoe. Afgezien van de kinderarbeid blijkt dat het aantal spontane branden vanwege de lithium-ion accu's en batterijen sterk groeit. Een jaar geleden brak in het noorden van Frankrijk een enorme brand uit in een lithium-ion accufabriek. Een dergelijke brand is nauwelijks te blussen.
Zelf ben ik getuige geweest van zoiets, toen een accu van een telefoon per ongeluk beschadigd raakte. In het algemeen houdt men dit soort negatieve kanten van accu's liever buiten de media. Deze feiten zijn namelijk politiek niet correct.

Relativerend

In veel situaties waarin ik het wat lastig heb, denk ik : "Het kan erger." Al langere tijd heb ik afhankelijk van de situatie last van overprikkeld raken. Ik weet dat ik na een nachtje slapen weer helemaal de oude ben. Als ik bijvoorbeeld 's morgens vroeg overprikkeld raak, dan ga ik naar buiten om een eindje te lopen. Dan merk ik dat mijn lijf er slechter aan toe is dan mijn geest en is mijn aandacht subiet verlegd. 😂 Het is allemaal relatief. Het kan altijd erger. Ik ben blij dat ik nog leef.
Ze mogen dan weliswaar de godganse dag met hun telefoon bezig zijn, ze zijn nauwelijks op de hoogte van het wereldgebeuren en waar Den Haag ligt. Op dat laatste hoor ik steevast : "Mijn topo is niet zo denderend."

Wie denkt dat ie opgelucht weer adem haalt vanwege de hulp aan de Palestijnen in Gaza, komt bedrogen uit.

Door het stof

Dikkertje Dap zat vanmorgen vroeg weer op de trap. Niet met een giraf maar met een poetsdoek. Toen ik gisteravond met de blote hand de traptreden  streelde, voelde ik hier en daar nog lijmresten. Die heb ik vanmorgen aangepakt. Daarna ben ik gaan schuren. De schuurmachine heb ik op een laag toerental gezet, zodat mijn handen wat ontlast werden.
Na het stoffig schuren heb ik de trap en de omgeving met de stofzuiger schoongemaakt. Tenminste, dat dacht ik. Met gevolg, dat ik ook met een emmer met een sopje aan de gang moest. Toen ik daarmee klaar was en de stofzuiger wilde opruimen, zag ik de volgende uitdaging : een stofzuiger schoonmaken.
Ik heb dat zuigbeest gedemonteerd en in een sopje gegooid. Wat een smeerboel! Niet alleen van het witte stof, maar ook van het reguliere zuigwerk. Dus het schoonmaken kwam als geroepen en moest ik weer door het stof.
Als laatste geef ik mezelf nog een schoonmaakbeurt. Het stof komt mij letterlijk de neus uit. De volgende keer ga ik wat oneffenheden plamuren. Daarna die plekken wat voorzichtig schuren en dan kan de eerste verflaag erop. Ik denk dat het dan vrijdagochtend zal zijn, want de trap hoeft en mag daarna niet belopen worden.

Gesjoemel met de waarheid

In geen van de gevallen, waarin ik als kind na een akkefietje de waarheid vertelde, heb ik te horen gekregen dat men mij daarvoor bedankte. De waarheid deed er niet toe, wan tik kreeg toch gewoon straf. Dus waarom zou ik de waarheid vertellen? En zo leerde ik al op jonge leeftijd liegen.
Toch bleef ik vasthouden aan de waarheid. Daar was / is niet iedereen blij mee. Ook  al zouden ze ermee kunnen omgaan als oefenstof voor leren accepteren en/of incasseren. Want alles waar je moeite mee hebt is een les.
Toen ik door dat donkere dal dwaalde, viel mij de succesverhalen op die het UWV in haar magazine opdiste. Het ging telkens weer over jongelui, die dankzij het UWV na hun ziekteverzuim weer vrolijk aan het werk waren. Het stak mij omdat het UWV mij alles behalve goed heeft behandeld. Ik werd door fouten van hun kant weer gedeeltelijk goedgekeurd door een arts die geen arts bleek te zijn. Maar de boel terugdraaien kon men niet. De werkwijze in die tijd was om te janken. Bij elk bezoek begon het verhaal weer helemaal opnieuw.
Omdat ik me beklaagd had bij het UWV, kreeg ik de mogelijkheid mijn verhaal voor hun magazine te doen. Het concept werd tijdens een controle door het UWV aangepast. Mijn verhaal ging toen weer richting een succesverhaal. Kortom de publicatie was een vertaling van mijn ervaringen in een UWV versie.
Ik kom die werkwijze nog steeds tegen. In allerlei reportages en/of documentaires. De makers geven er graag een draai aan. Dusdanig, dat hun mening erin naar voren komt. Een mening is geen feit, maar neigt naar propaganda. Ik heb er niets mee.
Neem nou de zogenaamde Jodenhaat. Er vindt een genocide plaats uitgevoerd door Joden. Mogen anderen daar niet verontwaardigd of boos over zijn? En als de daders zich niets aantrekken van de kritiek, mag je ze dan niet gaan haten? Of is in dit geval de haat jegens de betreffende Joden plots dezelfde als in de jaren 30 en 40? De hedendaagse Jodenhaat is al na 1948 gezaaid. Door de Joden zelf met hun wreedheden en diefstal van Palestijns land. De westerse landen hebben die misdaden altijd verzwegen. De huidige Jodenhaat is daar een direct gevolg van. In deze video wordt een Palestijns jongetje geïntimideerd door zwaar bewapende Joodse militairen. Ook de winkelier werd aangepakt. De opnames van de beveiligingscamera werden gelijk veiliggesteld. De beelden zijn later door de IDF militairen in beslag genomen. Israël wordt geregeld betrapt op het verspreiden van nepnieuws over de genocide. Dagelijks worden ook Palestijnse kinderen door Joden mishandeld.

Het Duits coronabeleid

Afrekenen met Frankrijk

Frankrijk wordt van het Afrikaanse continent geschopt. De Fransen hanteren nog steeds het ouderwetse, mensonterende koloniale systeem. Afrika is Frankrijk meer dan zat.

Sweet Soul Music

Daarvoor moeten we terug naar de jaren 60. Wat een tijd! Arthur noemt ze allemaal op. En dat is alleen nog maar de Soul Music. Er was nog meer. Veel meer.

40 dagen

 

Een trap onder m'n kont

Home alone. Ja, dat was het vanmiddag. Dus besloot ik thuis wat te gaan doen. Op de fiets ben ik naar een bouwmarkt gereden. Dit keer de meest verre (zo'n 7 km), want daar herinnerde ik me een aanbieding van speciale lak.
Na aankomst bleek de aanbieding (natuurlijk) al niet meer geldig. "E ris gisteren een nieuwe folder uitgekomen en daarmee vervalt de vorige", lichtte de medewerkster toe. Maakt niet uit, want ik moest hoe dan ook verf hebben. Door een of andere kortsluiting in mijn hoofd, meende ik de trap naar zolder te moeten gaan aanpakken. Ouderdom komt met gebreken, want de trap vertoont kale plekken. Daar is de verf van afgesprongen, ondanks de aanwezigheid van de bekleding in de vorm van halve maantjes. Trapmatten heten die dingen officieel.
De matten heb ik als eerste verwijderd. Simpelweg door ze los te trekken. Dat gaf deze burger moed. Maar toen zag ie de restanten van dotten lijm en dubbelzijdige tape! Daar was ik dus de rest van de tijd zoet mee. Ik heb eerst de bekende föhn gebruikt. Maar zonder resultaat. Toen heb ik naar de stickerverwijderaar gegrepen.

Omdat ik geen geschikte kwast kon vinden om de restanten te deppen, heb ik maar een oude tandenborstel gepakt. Die gebruikte ik als ik de motorfiets ging schoonmaken. Zo'n borstel paste mooi tussen de koelribben en andere smalle openingen.
Ik had (weer eens) geluk. Ik doopte de borstel in de stickerverwijderaar en begon over de lijmresten te vegen. En zie : ik kon het kleverige spul als het ware zo opvegen! Neemt niet weg dat het nog een aardig klusje bleef. Om maar te zwijgen van de geur. Vooraf had ik de achterdeur op een kier gezet en het kleine zolderraam geopend.

Maar dat kon niet voorkomen dat de geur van de olie door het hele huis te ruiken valt.
Ik ben nu zover, dat ik alleen het tape op de eerste verdieping nog moet zien te verwijderen. Maar daar had ik na al dat gepruts geen zin meer in. Het was al 16.00 uur en ik had nog niet eens thee gedronken. Morgenochtend zet ik de schuurmachine erop. Dan komt er stof vrij. Da's tenminste weer eens wat anders dan die stank. Dat ze in zo'n flesje geen prettige geur toevoegen, snap ik niet. Zoals de geur van Castrol olie of zo. 😅

Tevreden

Vandaag heb ik de klusjes voor een buurtbewoonster afgerond. Gisteren heb ik de vensterbank opgeleverd. Daarna restte de afwerking van een hoek van twee muren. Vanmorgen heb ik de boel nogmaals opgemeten. Voor alle zekerheid, want ik moest een kwartrond hoekprofiel kopen van max. 13 mm. en 2,60 meter lang. Onderweg naar de bouwmarkt heb ik gelijk maar die handige schuurschijf opgehaald. Dat ding is in toerental verstelbaar, zodat ie niet als een malle tekeer gaat. Dat wilde ik per se niet, want ik moest een opstaand randje stuc verwijderen. Zo'n laag toerental voorkomt, dat het stof overal naar toe geslingerd wordt. De schuurmachine heb ik trouwens ook nodig om onze trap te schuren.
Toen ik daar arriveerde, zag ik haar zwarte kater op de vensterbank zitten. Daar had meneer een goed uitzicht over de straat. Dankzij de vensterbank. Ik heb het opstaande randje stuc mooi kunnen verwijderen. Pas toen ik het hoekprofiel erop zette om het te passen, zag ik dat aan de onderkant van de muur de gipsplaat wat bol was. Ik kon die oneffenheid niet corrigeren met schuren. Dan zou er relatief veel, 0,5 cm, af moeten. Daar waagde ik me niet aan. De bewoonster vond het geen probleem. Dus was er voor mij ook geen probleem.
Nadat ik het hoekprofiel en het kwart rond provisorisch had geplaatst, vroeg ik mevrouw of ze met zo'n oplossing tevreden zou zijn. Dat was ze. Al gaf ze wel aan, dat ze na al die maanden van wachten blij was dat de hoek eindelijk afgewerkt wordt.
Als eerste heb ik het zelfklevend kunststof hoekprofiel van 4 cm x 260 cm geplaatst. Om te voorkomen dat het later toch los zou raken, heb ik het met een paar spijkertjes vastgezet. Dusdanig, dat de koppen achter het houten kwart rond uit het zicht verdwenen. In eerste instantie wilde ik het kwart rond lijmen. Maar omdat het houtwerk eronder niet echt vlak was, heb ik het met spijkertjes vastgezet. Vooraf had ik de gaatjes geboord, om het splijten van het kwart rond te voorkomen. De spijkertjes hebben een donkere kop (zoals ik die vroeger had 😁), dus die zie je niet meer als de boel in donker grijs gelakt wordt. Mevrouw was zo tevreden, dat ze zelf de kwast ter hand wilde nemen om het geheel op de juiste kleur te krijgen. Het geschuurde randje stuc gaat ze ook doen. Van beide kleuren had ze nog een blikje staan.
Daarna heb ik een stukje pvc dat uit het plafond stak afgezaagd. Daar eindigde een binnenmuur. Het stukje plafond is nu klaar voor de stukadoor. Toen ik de boel opruimde en aanveegde, stonden de blikken en het schildersgereedschap al klaar. Mevrouw wilde er blijkbaar geen gras over laten groeien. Ze zou in ruil voor de klussen mij twee fietsen meegeven. Toen we bij het schuurtje in haar tuin waren aangekomen, kregen we de deur niet open! Ik zag aan het kozijnhout, dat met name de dorpel aan vervanging toe was. Mevrouw zei : "Als het een paar dagen droog is, dan gaat ie wel open. Dan wacht er een volgende klus."

Good times

De tijd waarin de jongedames met een gerust hart over straat konden in hun minirokjes en jurkjes. Of in hun hotpants met knielaarzen. De tijd van de lange haren, de jeans met wijde pijpen (bell bottoms), de jassen van schapen leer, de joints, de krakers en de sleep ins. De jaren 70. Het was dus beter om 20 te zijn in de jaren 70, dan 70 in de jaren 20. Zucht.

Nieuws

De aanslag in Moskou blijkt toch verband te houden met moslims. Er zijn inmiddels zeven arrestaties verricht. Toch blijft men de aanslag in verband brengen met Oekraïne, dat de betrokkenheid ontkent.
Het aantal daklozen is flink gestegen. De exacte cijfers zijn niet bekend. Het aantal is gebaseerd op een schatting. Om de politiek niet in z'n hemd te zetten (het gaat immers goed in Nederland) zal het CBS (ook overheid)  politiek correcte cijfers geproduceerd hebben. Het feitelijke aantal daklozen kan daarom best twee keer zo hoog zijn. Er komen nog steeds illegalen binnen en er verdwijnen ook veel mensen uit de AZC's, die zich op straat ophouden.
Tot grote woede van de moordende Joden, heeft de VN Veiligheidsraad voor een staakt het vuren gestemd. Amerika onthield zich dit keer van een veto. Waarschijnlijk vanwege de publieke opinie en de komende verkiezingen. Ik ga er vanuit, dat Israël gewoon doorgaat met de genocide.
Lenny Kuhr (van hits als De troubadour en Visite, visite) is uitgemaakt voor moordenaar tijdens een optreden in Waalwijk. Lenny kreeg onverwacht visite van een aantal Palestijnse activisten. Sneu voor de joodse Kuhr, want ze heeft naar mijn weten zich nooit als voorstander van de genocide uitgelaten. Volgens Lenny zelf waren de kreten niet tegen haar persoonlijk gericht. Ze zei dat omdat de media een andere indruk wekten. Typisch voor de Nederlandse media.
In Amerika doet de linkse politiek er van alles aan om de enorm populaire Donald Trump af te stoppen. Tot op heden is dat niet gelukt. Zelfs de enorme hoge boete was in de ogen van de rechter na hoger beroep, veel te hoog. Trumps boetebedrag is van ruim $450 naar 'slechts'  $175 miljoen verlaagd. Het wachten is op een moordaanslag, want het is en blijft Amerika. 

A good heart

 is hard to find. Voor de zoekenden onder ons.

Uit die goeie ouwe tijd

Ik zeg het al een tijdje en met recht : voeger was het leefklimaat leuker en beter. We konden van één salaris een huis kopen en rondkomen. De kinderen hadden een thuis, waar hun moeder op hen paste en opvoedde. Er was nog sprake van wederzijds respect en je bleef me je handen van andermans spullen af. We wisten als kinderen al waar Vlissingen, Hoogezand en Venlo lagen en waren onze ouders, die de oorlog hadden meegemaakt, dankbaar. Niet alleen de opvoeding, ook de militaire dienst vormden de jongemannen. Meisjes / vrouwen wisten nog wat het huishouden inclusief koken inhield. En er was geen woke gezeur. Wat een tijd!

Vensterbank plaatsen -3-

Vanmiddag hebben Sonja en ik de venterbank geplaatst. Ik moest daarvoor wel eerst links en rechts op de muur wat ruimte maken, want de hardstenen plaat was niet op maat. Bij de hoeken van de binnenmuur stuitte ik op een metalen hoekprofiel onder de stuclaag. Gelukkig had ik vanmorgen de multitool opgehaald. Dankzij dat apparaat kon ik het metaal doorzagen en verwijderen.
Daarna paste de ventsterbank op de stenen ondergrond en zo goed als tegen het kozijn. Zowel in de lengte als in de breedte lag het stenen geval waterpas! Een wonder. Dus ging de vensterbank er weer vanaf en ben ik begonnen met het aanbrengen van de speciale lijmkit.
Na dat klusje hebben we de vensterbank weer opgetild en op zijn plaats gekregen, deels door neer te leggen deels door naar het kozijn te schuiven. Bij controle bleek dat de vensterbank nog steeds in beide richtingen waterpas lag! Ter afwerking (voorlopig) heb ik de naad bij het kozijn met grijze kit gedicht.
De komende dagen moet de boel drogen en uitharden. In de tussentijd kan ik me bezig houden met het hoekprofiel. Ik heb het profiel tegen/ op de hoek gezet om het effect te kunnen zien. Er vielen mij 2 zaken op. Ten eerste de stuclaag, waarvan de hoek op het eind wat geschuurd moet worden. Dan ontstaat van boven tot aan de vloer een wat afgeronde stuclaag. Die zal mooier aansluiten op het profiel. Aan de andere kant moet een kwartrond profiel komen van 1,5 á 2 cm om die kant mooi te laten ogen.
Maar dat een volgende keer. Vooralsnog zijn de bewoonster en wij tevreden. De vensterbank was al sinds september vorig jaar in huis. Wegens het niet nakomen van beloftes van een familielid heeft ie al die tijd in de keuken gelegen.

Sneu

Na een koud, winderig en nat weekend, schijnt vandaag de zon weer. Wel wat sneu voor degenen die vandaag weer aan het werk moeten. Het verschijnsel is mij ook bekend. Laat onverlet, dat ik ook van zo'n slecht weer weekend iets leuks weet te maken. Slecht weer betekent ook erwtensoep, spruitjes, raapjes, open haard enz. En in huis klussen of het huishouden doen. Zelf zijn we op familiebezoek gegaan, vanwege een verjaardag. Ergo : we maken er telkens weer iets positiefs van.
Het is wat dat betreft hetzelfde als met het andere klimaat in Nederland, het leefklimaat. Dat is de afgelopen 30 jaar flink gekelderd. Nederland is niet meer zo leuk om in te leven. Ook daarmee proberen wij positief om te gaan. Ik dacht lang dat het aan mij lag. Omdat ik me hier nooit echt thuis gevoeld heb. Ook niet in de eerste 30 jaar van mijn leven, die een geheel andere sfeer kende. Maar in veel dating programma's hoor ik hetzelfde van mensen die veel jonger zijn dan ik. Het gaat dan vooral over het krijgen van kinderen en in minder mate het emigreren. Jonge mensen zien het niet zitten in deze periode met een alles behalve leuke maatschappelijke sfeer een kind op de wereld te zetten. Ook sneu natuurlijk. Vooral voor hen die een kinderwens hebben. Tenzij je als ouders in spe niet verder kijkt dan je eigen leven.

Bont en blauw

De vermeende daders van de aanslag in Moskou zijn opgepakt. Westerse media reageren quasi verontwaardigd vanwege het feit dat het viertal verwondingen vertoonden. Kom op zeg, het is Rusland. Hier in Nederland worden politieagenten zo bont en blauw geslagen door criminelen. Omdat de politie hier aan handen en voeten gebonden is en criminelen en anderen geen gehoor geven aan instructies van een agent. In andere landen pakt men dat anders aan. Meer in de zin van 'wie niet luisteren wil, moet maar voelen'. Ach, zo is mijn generatie ook opgevoed en ik ben er niet slechter van geworden. In tegendeel.
Het is mij opgevallen, dat op 7 oktober j.l. er veel heftiger werd gereageerd (ook door de VN) dan nu. De Secretaris Generaal van de VN zei nog net niet : "Ach wat vervelend." Hij liet het bij 'bedroevend'. Selectieve verontwaardiging speelt ook op dat niveau.
Het is inmiddels duidelijk dat de daders niet met IS uit te staan hebben. Vanuit Arabische hoek wordt gezegd, dat de werkwijze alles behalve conform IS is. Men wijst naar Oekraïne.
Je kunt je afvragen wat Amerika, de EU en de NAVO eigenlijk in Oekraïne willen. Ik weet dat het vooral om westerse machtswellustelingen gaat. Al sinds de val van de SU is zijn de Amerikaanse sluipmoordenaars in Oekraïne bezig.
De luchtaanvallen vanuit Oekraïne op Rusland leiden tot zware aanvallen op Oekraïense steden en voorzieningen. Wederom actie en reactie. Er is nog tijd om over vrede te praten. Tenminste, als het Westen dat zou willen. Het heeft de diverse aanbiedingen van Rusland tot op heden afgewezen. Wat de NAVO betreft : steeds meer militairen nemen ontslag. Ze zien een oorlog uitvechten voor Zelensky niet zitten en vrezen de Russische beer.

Onderhoud Hyundai Matrix

Toen ik een hoekprofiel in de Matrix had gelegd en de achterklep sloot, bungelde plots het Hyundai embleem aan de carrosserie! Ik dacht : "Die oude kar valt toch niet plots uiteen?" 😅 De kleefstof bleek uitgewerkt, opgedroogd te zijn. Niet echt een ramp of zo. Met de slijptol verwijder ik eerst de oude lijmresten. Daarna plak ik de transfer er weer op.
Het is alweer lang geleden dat ik wat aandacht besteedde aan die trouwe Matrix. Ik heb weliswaar wat actiepunten op mijn to-do-list staan, maar ik heb er de tijd nog niet voor gevonden. Of beter : ze hadden geen prioriteit. Want geen tijd = geen prioriteit hè. Ik wil de remvloeistof laten verversen. De velgen moeten ook gereinigd en opnieuw gelakt worden. Dan kan ik gelijk even de conditie van de remmenblokjes en schijven en de remtrommels en -schoenen controleren. Bij onze vorige Matrix heb ik een keer de schijven en remblokjes vervangen. Maar die had toen een aanzienlijk hoger aantal kilometers op de teller. Ik overweeg ook de Matrix te laten uitlezen (OBD). Om eventueel onderhoud voor te zijn. Zelf heb ik vorig jaar de motorolie, bougies en de filters vervangen. Inclusief die van het interieur. Een controle van een echte vakman / -vrouw blijft belangrijk (zegt deze prutser).😉
Ik ga daarvoor wel naar een Hyundai dealer en niet naar een algemene service garage.

Een hoekprofiel

In de woning van de vensterbank bevindt zich een onafgewerkte hoek tussen de woonkamer en de keuken. Daar is door breekwerk aan beide kanten van de hoek een kaal stuk ontstaan. Mij is gevraagd die hoek weer in orde te maken. Ik heb de hoek opgemeten. De bedoeling is om er een hoekprofiel op te plaatsen. Er zullen voor beide kanten opvullatten nodig zijn (20x 30), zodat de hoek zo goed als vlak is met de muren. De muren zijn opgetrokken met gipsplaten die gestuct en met behang afgewerkt zijn. Vanmorgen heb ik in de loods van wat restanten de opvullatten gezaagd.
In een bouwmarkt zag ik grijze, zelfklevende kunststof hoekprofielen van verschillende maten. Ik heb zo'n profiel nodig dat aan beide kanten 40mm breed is en 2,55 meter lang. De lengte was 2,60 meter en de kleur grijs komt overeen met die van de kozijnen. Dus dat laatste is dan weer een meevaller.
Omdat de bewoonster nogal veel afspraken heeft, is de doorlooptijd van een eenvoudige klus nogal lang. Voor elk bezoekje moet ik eerst een afspraak maken. Ver vooruit plannen is niet mogelijk.
Vanmiddag gaan we de vensterbank weer oppakken. Er moet wat van de stuclaag van een muur verwijderd worden, anders past ie niet.

Joodse propaganda

Net als in de reclame is ook in andere uitzendingen / publicaties veel propaganda te vinden. Volgens de reclamewereld bijvoorbeeld bestaat de Nederlandse bevolking enkel uit samengestelde gezinnen met halfbloedjes als kinderen.
De terroristen van IDF zijn inmiddels begonnen met het bombarderen van het zuidelijk Gaza, waar ruim een miljoen Palestijnse vluchtelingen een veilig heenkomen hebben gezocht. Ook worden weer ziekenhuizen aangevallen. Daarbij zijn al veel slachtoffers gevallen. Men spreekt over ruim 150, waaronder ook hulpverleners. Geruchten doen de rond als zou de zogenaamde haven voor hulp ook bedoeld zijn om Palestijnen te dwingen Gaza per boot te verlaten. De moordende Joden willen immers ook Gaza annexeren.
Nu de Joden druk doende zijn met hun eigen holocaust / de genocide op Palestijnen in de Gaza en op de West Bank, wordt opvallend veel stilgestaan bij de WO2 en die andere holocaust. Uiteraard geen berichten over Gaza, maar vooral over datgene wat de Joden toen overkomen is. O,o, die zielige Joden, voert de boventoon. Oké, het is gebeurd en was in en in slecht. Maar moet daarmee de genocide goedgekeurd worden? Al die holocaust aandacht is bedoeld om mensen weg te houden van de genocide in Gaza. Daar doen de nazaten van de WO2 Joden en anderen hetzelfde als wat de nazi's in de jaren 30 en 40 deden. Onschuldige burgers worden tot terrorist verklaard en vermoord. Ook hun bezittingen worden geroofd en/of vernield door de Joodse neonazi's onder leiding van het monster Netanyahu, zijn rechterhand Herzog en al hun Joodse volgers. Zelf verspreiden de Joden enorm veel nepnieuws over de zogenaamde Hamas en datgene wat ze aantreffen. Er worden zelfs acteurs en actrices ingezet.

Dictatuur

De politiek moet ervoor zorgen, dat aan de primaire levensbehoefte van Nederlanders voldaan wordt. Het is niet aan de politiek om burgers te vertellen, wat ze moeten eten, hoe lang ze mogen douchen, hoe hoog de verwarming mag, in wat voor auto ze moeten rijden en wat ze met hun geld wel en niet doen. Energie maakt deel uit van die primaire etensbehoefte. Het onbetaalbaar maken van primaire levensbehoefte voor minimuminkomens en armen valt wat mij betreft net als de genoemde bemoeienissen ook onder dictatuur.

Een Roemeense waarschuwing

Volgens onafhankelijke media, heeft Oekraïne met de aanslag in Rusland zelfmoord gepleegd. Roemenië waarschuwt de oorlogszuchtige westerse landen. 

Ouwe lullen muziek -52-

Altijd erg leuk wanneer een jong iemand ouwe lullen muziek (Roy Orbison) ten gehore brengt.

Bekende types

Steeds vaker verloopt de opvoeding niet volgens het 'fatsoensboekje'. Ouders zijn nalatig of nemen hun kinderen veel te veel in bescherming. Het zijn de kinderen, die gewend zijn altijd maar weer hun zin te krijgen. Aan instructies / aanwijzingen hebben ze maling en van een 'neen' krijgen ze een rolberoerte. Ze menen dat ze overal de regie in handen hebben en recht op hebben. Vaak is er sprake van alcohol- en/of drugsgebruik. Die verwende, respectloze kinderen slaan en schoppen hun ouders en anderen en schelden ze uit. Ze verpesten de maatschappij. Met dank aan hun slappe, asociale ouder(s).

Fieldmanagement -3-

Inhoudelijk ging ik als volgt te werk. Als eerste las ik de cv's van de betreffende medewerkers.  Aan de hand daarvan kon ik zien in hoeverre ze actueel waren v.w.b. hun opleiding in relatie tot de vraag vanuit de markt. Hoe meer verouderde kennis, des te kleiner de kans op een opdracht.
Bij de afdeling Personeelszaken vroeg ik naar op- en aanmerkingen en nog uitstaande acties. Indien aanwezig nam ik ook verslagen van eerdere gesprekken door.
Na deze inwerking plande ik mijn bezoeken. Vooraf nam ik de informatie nogmaals door, om goed beslagen ten ijs te komen. Soms moest ik ook materialen meenemen, zoals handboeken of apparatuur. Het gesprek duurde meestal zo'n 30 minuten. Afspraken die we maakten kwamen op een actielijst.
Van het gesprek met de medewerker maakte ik een kort verslag en voegde een actielijst toe. Dat stuurde ik via e-mail naar de medewerker.
Zoals gezegd zat niet elke medewerker op een geregeld bezoekje / gesprekje te wachten. Sommigen waren erg zelfstandig en professioneel bezig. Zij werden daarom minder keren bezocht. Vaak bezocht ik hen op hun verzoek.
Op mijn standplaats of of op het kantoor van een andere vestiging deed ik mijn huiswerk. Het kwam voor, dat de afstand naar een andere vestiging veel korter was dan die naar mijn standplaats. Ik beperkte het autorijden zoveel mogelijk. Ik was namelijk geen taxichauffeur.
Afgezien van loopbaanontwikkeling hield ik me ook met informele zaken bezig. Zoals het organiseren van avonden met een leuke activiteit en een etentje. Maar ik ging ook op bezoek in geval van geboorte, ziekte, huwelijksfeesten en/of overlijden.
Het belangrijkste vond ik de gemeende belangstelling die er moest zijn van mijn kant en het nakomen van gemaakte afspraken. Ik hield niet alleen slecht nieuws gesprekken (ontslag), maar probeerde de betreffende medewerker ook te helpen aan een andere werkgever. Dat was iets wat mij niet altijd door mijn directeur in dank afgenomen werd. Zelf vond ik het belangrijk, dat in dergelijke situaties de betrokken medewerker toch een positief gevoel overhield aan zijn ontslag. Een soort van visitekaartje van de werkgever dus.
Tijdens FM gesprekken met medewerkers gaf ik soms ook advies die leidde tot het vertrek van de medewerker. Dat gebeurde in gevallen, waarin hij zijn ambities niet binnen de eigen organisaties kon realiseren. Ik vertelde hem dan waar hij wel die kans zou kunnen krijgen. Ook dat zag ik als loopbaanbegeleiding. Maar niet iedereen.
Ik was ook verantwoordelijk voor de actualiteit van de cv's. Gevolgde opleidingen en uitgevoerde werkzaamheden (inclusief de branche waarin) moesten bijgehouden worden. Op die manier kon de Sales gemakkelijker een match vinden tussen de vraag naar en het aanbod van deskundigen. Het lastigste was een nieuwe opdracht te vinden, die conform de loopbaanontwikkeling / ambities van de medewerker was. 

De culturele verrijking

Al die hoogopgeleide criminelen eh... migranten hebben niet kunnen voorkomen, dat ons landje ineen gestort is. Niet alleen economisch, ook qua fatsoen en respect.
Laatst hoorde ik van een sollicitatie bij een overheidsinstelling. De Nederlandse kandidaat voldeed aan alle eisen. Zijn kennis, ervaring en vaardigheden stegen volgens de HRM medewerker ver boven die van de andere kandidaten uit. Helaas was ie zichtbaar een Nederlander, dus ging zijn baan niet door. Hij kreeg via via te horen, dat men vanwege de diversiteit en de afspiegeling van de samenleving in elk geval een getint persoon moest aannemen. Te gek voor woorden natuurlijk.
Maak dan een advertentie op die manier op. Gezocht : een zwarte aseksuele, homofiele Afrikaan. Gender verandering toegestaan, verklaring van goed gedrag niet nodig. De functie-eisen zijn in onderling overleg af te spreken. Mensen die niet aan eerde genoemde beschrijving voldoen, worden verzocht niet te reageren.
Ik weet dat op menige personeelsafdeling sollicitatiebrieven op basis van de naam van de sollicitant geselecteerd worden. Dus komen de Mohammeds, Abduhls en anderen op voorhand niet in aanmerking voor een gesprekje. Tenzij het weer eens tijd is om aan de maatschappelijke afspiegeling te gaan voldoen.
Wat zal er gebeuren als ik in Nigeria ga klagen over te veel zwarte mensen?? Dat ga ik niet doen, want ik hou teveel van het leventje dat ik leid.

Koranverbranding

Blijkbaar is Allah minder machtig dan men doet geloven. Er zijn zoveel gelovigen, die protesteren tegen de verbranding van een Koran. Het is slechts een boek, net als de Bijbel. Het papier verbrandt en daarmee blijkbaar ook hun geloof.
Ik ben geen voorstander van de verbrandingen. Ongeacht of het een Koran of Bijbel is. Als christen heb ik geen enkel probleem als iemand een Bijbel verbrandt. Hopelijk steekt ie dan zijn eigen geld in de fik. De drukkerij is er blij mee. Zo'n Bijbel verbranden vind ik dus helemaal niet erg. Ik vind het wel erg, wanneer lezers van zo'n boek zich schuldig maken aan zaken als liegen en bedriegen, criminaliteit, wreedheden en moord. Gelovigen die op dit moment de genocide door Israël steunen, vind ik vele malen erger dan mensen die een geloofsboek verbranden. 

Op z'n Frans

en op z'n Russisch. In dit interview laat de Russische vice voorzitter van de Doema, zich niet imponeren en intimideren door de politiek van Macron. Integendeel. Hij geeft haarfijn aan, wat de Fransen zal overkomen als zij zich fysiek met de oorlog in Oekraïne gaan bemoeien. P.S. Grappig dat men in het westen direct weet wie de aanslag in Moskou gepleegd heeft. 

Stof zuigen

Af en toe komt er zo'n oude mechanische ventilatiebox op de werkbank te staan. Klaar om gesloopt te worden. Als ik zo'n ding bekijk, zie ik dat ie meestal nauwelijks of nooit (wie zal het zeggen) onderhouden is. De luchtgaten zitten vol, stofnesten. Van de ventilator zelf (een schoepenrad) zijn de schoepen nauwelijks zichtbaar. He tis een bonk draaiend stof. 
Hoewel we in een huurwoning leven, controleer ik zelf zo'n box af en toe wel. Ook heb ik de kanalen een tijd geleden stofvrij gemaakt. Ik liet de ventilator dan in z'n hoogste stand draaien, terwijl ik de kanalen raagde met zo'n lange flexibele steel met borstel. Vanwege de korte afstanden naar het apparaat op zolder, stelt zo'n klusje niet veel voor. We hebben hier slechts twee kanalen. Een in de badkamer en een in de keuken / woonkamer. Ze gaan beide zo goed als loodrecht omhoog, naar op de verdieping waar het apparaat zich naast de combiketel bevindt.

Moordenaars op de weg

Gisteren zijn we via de dijk naar Enkhuizen naar het noorden gereden. Af en toe nemen we de route via Sneek en de Afsluitdijk. Voor de afwisseling. Het was somber weer met regenbuien.
Op de dijk moest Soja flink in de remmen, omdat twee idioten het nodig vonden om een vrachtwagen in te halen, terwijl wij als tegenliggers eraan kwamen! Achter ons volgden meer auto's. Gezien de maximum toegestane snelheid van 100 km / uur, was inhalen op dat moment onverantwoord. De eerste inhalende auto werd direct gevolgd door een tweede. Door krachtig afremmen kreeg de tegenliggers op onze rijbaan de gelegenheid weer in te voegen.
Die wijk is berucht vanwege de vele frontale aanrijdingen. Er wordt roekeloos ingehaald met alle gevolgen van dien. Ook doorgetrokken witte strepen worden daarbij genegeerd. Velen rijden ook zonder verlichting. Dat was gisteren met het sombere weer en regen ook het geval.
Zelf vinden we het veiliger, wanneer er andere auto's voor ons rijden. Doe moeten dan maar zo'n frontale klap opvangen. Dat was gisteren niet het geval. Dus zijn we als eerste het haasje als er zo'n potentiële moordenaar ons tegemoet racet. Velen overschrijden de maximum toegestane snelheid en halen voortdurend anderen in.

Halverwege kwam een oranje busje achter ons te rijden. Dat reed al een tijdje vrij dicht op onze volger en had ook ingehaald. Op een veilige manier. Er zaten drie jolige buitenlanders in. Geregeld was het bumperkleven, maar inhalen als het mogelijk was deed de bestuurder niet. Dan hield ie telkens weer tientallen meters afstand. We hebben beiden slechte ervaringen opgedaan met dat soort gedrag. Sonja is een keer van achteren aangereden en zelf is mij dat drie keer overkomen. Een keer in een auto en twee keer op de motorfiets. Sindsdien heb ik een hekel aan bumperklevers. Onder het rijden houd ik minstens 2 seconden afstand. Ik meet die aan de hand van hectometerpaaltjes of andere objecten langs de weg. En anders met behulp van de strepen op het wegdek. Het is een gewoonte van mij geworden. Op de terugweg verliep de reis zonder gevaarlijke situaties. Het was droog en de zon scheen.

Ouwe lullen muziek -51-

Over ouderwetse normen en aandacht in relatie tot liefde. Wie het kleine niet eert....

Speed of the Sound of Loneliness

Een cover van het mooie nummer van John Prine.

You come home late and you come home early
You come on big when you're feeling small
You come home straight and you come home curly
Sometimes you don't come home at all

So what in the world's come over you
And what in heaven's name have you done
You've broken the speed of the sound of loneliness
You're out there running just to be on the run

Well, I got a heart that burns with a fever
And I got a worried and a jealous mind
How can a love that'll last forever
Get left so far behind

What in the world's come over you
What in heaven's name have you done
You've broken the speed of the sound of lonelines
You're out there running just to be on the run

It's a mighty mean and a dreadful sorrow
It's crossed the evil line today
Well, how can you ask about tomorrow
When we ain't got one word to say

So what in the world's come over you
What in heaven's name have you done
You've broken the speed of the sound of loneliness
You're out there running just to be on the run
You're out there running just to be on the run
You're out there running just to be on the run

Fieldmanagement -2-

Midden jaren 90 maakte ik de overstap van projectmanagement en consultancy naar fieldmanagement (fm). Daarvoor veranderde ik van werkgever. Helaas had ik de pech, dat het bedrijf twee maanden na mijn entree een nieuwe directeur kreeg. Hij zei al vrij snel tegen ons, vier fieldmanagers, dat hij liever mensen met een HRM opleiding als fieldmanagers had. Ergo : hij wilde van ons af! Al snel werd een van ons op een zeer nare, achterbakse manier ontslagen. De directeur had zijn mobieltje gepikt. Hij ontsloeg de medewerker, omdat ie zijn telefoon niet beantwoordde in een zgn. spoedsituatie! Natuurlijk protesteerden wij, maar zonder succes.
Wij zagen in de voorkeur voor HRM mensen een vreemde insteek. Iemand met een HRM opleiding kan niet als coach / klankbord vakinhoudelijk over ICT praten. Later bleek het om collega's van zijn vorige bedrijf te gaan.
Zelf vond ik het altijd een crime als ik met iemand van Personeelszaken over mijn kennis en ervaring moest praten. Die lui begrepen er niets van. Als voorbeeld : Ze waren op zoek naar iemand die een Ford kan besturen. Een ervaren chauffeur voldeed in hun ogen niet. Aan de andere kant had ik de houding, dat er voor mij ook iets nieuws te leren moest zijn.
Mijn nieuwe werkgever was druk doende veel personeel aan te nemen, vanwege de eeuwwisseling. Ze zochten vooral de oude rotten in Cobol, PL/1, Assembler, RPG2 enz. Er werd de sollicitanten van alles en nog wat beloofd. Helaas werden die beloftes niet waar gemaakt. Veel nieuwkomers vertrokken binnen twee maanden. Zelf was ik ook een slachtoffer van loze beloftes; ik kreeg slechts 22 vakantiedagen van de 30 die ik overeengekomen was.
Het lukte mij om het enorme verloop (23%!) aan personeel binnen mijn groep van ruim 50 medewerkers terug te dringen tot zo'n 4%. Door serieus te onderhandelen over alternatieven, die binnen mijn bevoegdheden vielen. Ik deed ook keurig mijn huiswerk voor hen. Er waren geen klachten. In die periode leerde ik meer over uurtarieven, marges en beloning / kosten. Zo'n kijkje achter de schermen vond ik erg interessant. Er werden formules gehanteerd om bijvoorbeeld beloning en kosten in de hand te houden. Primair ging het om marges en niet om mensen. 😒 Iets wat het verloop ook negatief beïnvloedde.
Helaas werd ik ziek en ik kreeg te horen dat er misschien operatief ingegrepen moest worden. Gelukkig sloeg een kuur aan. Het gevolg van mijn ziekteverzuim (3 weken) was, dat de nieuwe directeur deed voorkomen alsof ik ontslag had genomen. Hij was merkbaar met zijn HRM mensen als fieldmanagers bezig. Ik vroeg hem dat te bewijzen met een door mij ondertekende ontslagbrief. Maar dat kon hij niet. Hij weigerde mij op therapeutische basis te laten werken, zoals de bedrijfsarts had geadviseerd. Ik werd naar huis gestuurd.
Uiteindelijk kwam ik na een halfjaar thuis (met volledige betaling, leaseauto enz.) via een overeenstemming en met ontslagvergoeding bij een ander IT bedrijf terecht. Daar mocht ik het fieldmanagement op poten gaan zetten. Men wilde mij regiomanager maken met als stadplaats Grou. Gelukkig ging dat niet door. Gelukkig, want ik kwam privé in een zeer lastige periode waarin ik als mantelzorger optrad voor mijn broer. Daar kreeg ik van het bedrijf alle ruimte voor. Het inrichten van het FM was erg leuk om te doen. Ik had natuurlijk zelf de nodige ervaringen opgedaan. Zowel positief als negatief. Het fieldmanagement was erg leuk en interessant om te doen. Ik toerde door heel Nederland om medewerkers te bezoeken. Van Groningen tot aan Oss zaten de gedetacheerden. De groep in Grouw was erg content vernam ik tijdens een beoordelingsgesprek. Een kwestie van gemeende belangstelling tonen, mijn huiswerk doen en geregeld terugkoppelen.
Niet elke medewerker zat op geregeld bezoek te wachten. Anderen wilden juist vaker bezoek. Dus heb ik mijn bezoekrondes daarop aangepast.
Toen ik een keer van vakantie terugkeerde, bleek het bedrijf overgenomen te zijn! Ik heb de IT wereld altijd al als een cowboy wereld ervaren. Zo heb je een baan, zo had je een baan. Na de overname daalde de sfeer tot onder het nulpunt. Vanwege de vele ontslagen. Het bleek dat het bedrijf leeggemaakt moest worden. Om me heen zag ik  veel collega's die ontslagen werden. Ik had geregeld slecht nieuws gesprekken met medewerkers. Van de bijna 50 man, restte mij binnen drie maanden nog slechts 11. Omdat ik wist dat ook fieldmanagers ontslagen zouden worden (kleine groepen zouden samengevoegd worden tot één groep), heb ik zelf maar ontslag genomen.
Al met al een wat ongelukkig verloop van mijn fieldmanagement functie. Neemt niet weg, dat ik in die periode weer heel veel geleerd heb.

Leiderdorp rond 1860

Het is alweer heel lang geleden, dat ik deze fraaie reproductie kocht. Ik kwam hem in de boekhandel van Liethorps Boekhuys aan de Hoogmadeseweg in mijn geboortedorp tegen. Ik heb hem toen gekocht. Op dat moment stond een mij bekend iemand achter de balie. Hannie dacht dat ik Joop was, omdat ze bij hem in de klas gezeten heeft. Maar ja, het was toen al weer zo'n 40 jaar geleden. Zelf heb ik bij haar broer Klaas in de klas gezeten. Vanaf de lagere school tot het eindexamen van de Mulo (Ulo - Van Geerstraat) in 1965. Maar dit even terzijde.
De reproductie komt van 't Prentarium in de Kloksteeg te Leiden. Het is een steendruk (wat een werk!) gemaakt door meneer P.W.M. Trap. Op de lijst staat ook G.J. Bos naar de natuur. Meneer Bos heeft de afbeelding getekend en meneer Trap heeft er een litho van gemaakt. Knap werk hoor.
Voor mij is het een stukje nostalgie. Met nam de linkerkant met de Hervormde kerk zoals ik hem gekend en bezocht heb, voordat de toren in de jaren 60 gesloopt werd. De afbeelding dateert uit midden 1800. Daarom herken ik de brug niet. 😉 

Grote vervuilers en verspillers

Niet alleen de burger moet zuiniger en/of bewuster omgaan met het milieu en het drinkwater. Er wordt te weinig aandacht besteed aan de industrie en andere bedrijven. De laatste tijd komt er wat meer aandacht voor bijvoorbeeld de vervuiling van Chemours, Schiphol en Tata Steel. Maar de manier waarop dit gaat, vertoont allerlei vormen van aarzeling ter bescherming van die industrie. Die gaat zelfs gepaard met gemanipuleerde onderzoeksrapporten van officiële overheidsinstanties.
Er komt nu ook wat aandacht voor de industrie en andere die drinkwater verbruiken. Dat betreft niet alleen de papierindustrie, maar ook de datacentrales die gekoeld worden met drinkwater. Hoewel het CBS cijfers produceert van een matig verbruik, blijken deze cijfers in werkelijkheid gemiddeld 3x hoger te zijn. Wie belazerd wie? Het CBS om datacentra vrije doorgang te verlenen of de eigenaren (Google, Microsoft enz.) om de overheden en ons te manipuleren?
Laat die bedrijven voor hun eigen watervoorziening zorgen door bijvoorbeeld (gereinigd) regenwater te gebruiken. In de Wieringermeer, waar twee datacentra staan, is het drinkwaterverbruik per jaar ruim 80 miljoen liter! Intussen heft de overheid en de drinkwaterbedrijven het vingertje op naar de burger.
Saillant detail : datacentra vormen A-targets voor een vijand. Wat dat betreft is het niet veilig wonen in de Wieringermeer en Eemshaven, waar de grootste en meest kritische voor communicatie staan. In totaal kent Nederland een kleine 300 centra. Ook het enorm verbruik aan energie van deze centra maakt deel uit van ons energieprobleem.

Vensterbank plaatsen -2-

Vanmiddag ben ik met het klusje begonnen. Iemand heeft de oude vensterbank die uit tegeltjes bestond op tamelijk grove wijze verwijderd. Waarom weet niemand. Hij had de nieuwe er zo op kunnen plakken. Nu was de bovenkant van de muur zwaar beschadigd. Er waren stuken uit de muur geslagen en op andere plaatsen staken stukken cement van de voegen omhoog. Op het kozijn zat een dikke rand kit.
Als eerste heb ik de bewoonster mijn plan van aanpak uitgelegd. Dan weet ze niet alleen wat ik ga doen, maar ook wat haar te wachten staat.
Mijn plan is om eerste de vensterbank voor te bereiden voor stap 2, het egaliseren. Als ik de mortel aangebracht heb, moet ie drogen. Daarna controleer ik het oppervlak nog een keer. Misschien valt er nog wat te corrigeren en moeten de correcties ook eerst drogen. Daarna kan ik de hardstenen vensterbank, die al op maat is, gaan plaatsen. De speciale kit heeft ze al in huis.
Afhankelijk van het resultaat komt er nog een afwerklatje (kwartrond) boven de vensterbank op het kozijn. Ik zag dat het behang pas geverfd was, dus moest ik voorzichtig zijn. Aan de bovenkant was namelijk ook wat van de stuclaag weggeslagen. Vanwege die situatie kon ik niet tot aan de rand werken met de mortel. De morel zou dan achter het behang weglopen. Die rand herstel ik nadat de vensterbank geplaatst is.
Toen ik zo bezig was, kwam een van haar katten mij gezelschap houden. Hij sprong op de vensterbank en keek eerst geïnteresseerd toe. Toen ik dat beest vroeg : "Gaat het goed, Felix?" begon die mij kopjes te geven. "Ja dus", concludeerde ik maar. Uiteindelijk moest ik de zwarte dakhaas wegsturen, want ik ging met de mortel aan de slag. Dat ' alles in 1' spul heb ik wat dun aangemaakt, zodat het in de oneffenheden van het hak- en breekwerk in de ondergrond kon wegvloeien. Voor een tweede laag heb ik wat dikkere mortel aangemaakt.
Het staat nu te drogen. Misschien ga ik er morgenmiddag mee verder. 's Morgens is de Koffietafel en er zijn vrijwilligers ziek,
Tijdens het klusje werd mij gevraagd om advies voor de afwerking van een hoek van twee wanden. Uiteraard met de vraag of ik dat ook voor haar wilde doen. Prima, maar eerst de vensterbank.

Buurman en buurmannen

Er staan hier veel hazelaars. In deze periode ligt de grond bezaaid met slierten van die boom. Ze doen me denken aan een toestand rond zo'n boom in onze omgeving.
In het pittoreske stadje aan de Lek, Schoonhoven, stond achter in de tuin van de buren een flinke boom. Een hazelaar. Hij stond op / tegen (nooit opgemeten) de erfgrens. In dat deel was onze zithoek. Lekker in de zon en uit de wind. Helaas vielen er erg veel slierten van de hazelaar in onze tuin. Onze buren reageerden nauwelijks toen ik de situatie aankaartte. Ik heb er verder geen punt van gemaakt en bleef de rommel gewoon opruimen.
Op een ochtend kwam de buurvrouw op de koffie. Het was zonnig en zoals gewoonlijk zaten we in ons hoekje. Toen we daar van de bruine sap zaten te genieten, viel zo'n sliert precies in het kopje van de buurvrouw. "Getver!", riep ze luid. Pas toen keek ze eens om zich heen en zag dat de grond bezaaid was met slierten. Ze keek omhoog en zag hoe een groot deel van de takken boven ons zithoekje uitstaken.

Toen even later ook slierten op de tafel vielen zei ze kortaf : "Die boom moet echt weg."
Zo gezegd, zo gedaan. Hoewel, tijdens het zagen ging het mis. Ik hielp de buurman die dag. Hij begon als eerste de grote takken vanaf de stam weg te zagen. Toen er alleen nog een kale stam stond, begon hij een deel van de top weg te zagen. Het zou in de brandgang vallen, maar volgens mij was ie te lang. Hij zou bij de achterburen op de schutting terechtkomen. Maar buurman wist het beter.
Toen de top viel raakte ie inderdaad de schutting en wel de deur van de schutting. Die spatte als het ware in een keer uiteen in allemaal losse planken! Alleen de lijst hing nog aan de scharnieren. Ik moest eigenlijk lachen, maar de bewoner stond voor zijn raam te kijken.
De dagen ervoor had ik gezien, hoe de achterbuurman die deur aan het maken was van nieuw hout. Hij was niet zo'n handige klusser. Dat de deur helemaal uiteen spatte kwam, omdat hij het dikkere hout van de lijst op de dunnen planken had gespijkerd. Dat had hij speciaal met korte spijkers gedaan, zodat de punten niet uit de dunnere planken van de deur zouden steken. 😁 De man was er twee dagen zoet mee geweest. Ik zie zo nog zijn treurige blik door het gat van zijn deur.
Samen met de buurman van de hazelaar hebben we hem laten zien hoe het eigenlijk had gemoeten. We hebben, als morele verplichting, de deur opnieuw gemaakt. Zonder spijkers. We hebben met schroeven de dunnere planken op de dikkere houten lijst vastgezet. Het kostte de buurman slechts een nieuwe plank.

Ufo's

Wat een gezwalk! Eerst decennia lang ontkennen als zouden Ufo's bestaan. Vervolgens toegeven dat ze bestaan en nu het ontkennen van 'aliens'. 
Maar dat is allemaal politiek en geen wetenschap. Ik bedoel, deskundigen als Stanton Friedman en Linda Moulton-Howe kijken daar toch even wat anders tegenaan. Ook astronaut Neil Armstrong en een aantal collega's hebben daar ook een andere mening over. Armstrong heeft lang gezwegen over datgene wat hij tijdens de landing op de maan zag. De astronauten werden daar opgewacht door drie ufo's, die op het maanoppervlak geland waren!
En dan zijn er nog al die getuigen, die voor gek verklaard werden. Onder hen ook politieagenten, piloten en militairen. Velen zijn geestelijk onderuit gegaan tot aan zelfmoord toe, vanwege de manier waarop ze na hun getuigenis behandeld werden.
Het bekende verschijnsel van gedood vee, waarvan geen bloedsporen te vinden waren wordt ook genegeerd. Terwijl er getuigen zijn, die ufo's hebben waargenomen. Daarbij zijn ook verklaringen van getuigen, die gezien hebben hoe met 'lichtstralen' vee als het ware omhoog gezogen werd en in een ufo verdween. Ik kan me voorstellen, dat je zoiets als getuige wilt verzwijgen. Bijna iedereen verklaart je voor gek.
In de jaren 50 raakte ik als jochie al geboeid door de strip van Olaf Noord, de ruimtereiziger. De strip stond op de laatste pagina van de Sjors van de Rebellenclub. In die periode las ik een stukje (in de Panorama?) over meneer Adamski. Die beweerde met een Ufo te zijn meegevlogen. Volgens mijn moeder was Adamski een fantast. Werd hij daarom door Juliana op Soestdijk ontvangen?  Er zijn deskundigen die beweren, dat onze aarde al eeuwen lang bezocht wordt door buitenaards leven. Gebleken is, dat veel mythes toch geschiedenis blijken te zijn. De Bijbel beschrijft ook soortgelijke gevallen. Wij  hanteren het woord Ufo. Eeuwen geleden sprak men over vuurspuwende draken, vogels, schepen en karossen, die levende wezens baarden. Dat lijkt toch erg veel op ufo's waar aliens uitkwamen.

Spelen met woorden

De mensheid wordt al heel lang gemanipuleerd met woorden. Vaak noemen mensen dat propaganda. Zoals het geval is met de genocide in Gaza. Men spreekt dan over een oorlog. Maar in een oorlog staan volgens mij legers tegenover elkaar. In Gaza worden burgers door militairen van het IDF omgebracht. In een nieuwsflits over Gaza zag ik het woord genocide met zeer kleine letters verscholen afgebeeld tussen andere groot gedrukte woorden zoals oorlog, honger, slachtoffers enz.
In Kiev werd een aantal inwoners gevraagd of het tijd is om over vrede te gaan onderhandelen. De meeste jongeren (rond de 20 jaar) antwoordden met : "Nee." Helaas vroeg de journalist niet, of zij dan ook een gevechtstenue zouden aantrekken om naar het front te gaan. Ze deden voorkomen alsof ze de voorgeschiedenis van de oorlog niet kennen; Rusland viel zomaar hun land binnen. Ook die visie leidde niet tot kritische vragen van de journalist (onder welke steen heb jij gelegen?).
Wat dat betreft zijn er velen, die zich beperken tot de inval, net zoals dat als zou de genocide in Gaza uit het niets op 7 oktober j.l. begonnen is. Daar hebben de Joden sinds 1948 aan gewerkt met allerlei wreedheden en diefstal van land van Palestijnen. Diverse hooggeplaatste Joden (politiek en militair) zeggen publiekelijk, dat Palestijnen beesten zijn die uitgemoord moeten worden.
De 'bangalist' wordt door bepaalde media vertaald in 'grietenlijst'. Een verzachting van de werkelijkheid. Moet zo'n vertaling bij de lezer soms leiden tot de gedachte : ach, het valt allemaal wel mee?

Fieldmanagement

uit Eckarts Notes

Toen ik wat uitgekeken raakte op projectmanagement en consultancy, besloot ik over te stappen naar Fieldmanagement. In wezen betekende dat voor mij, dat ik het accent enkel op de factor mens hoefde te leggen. Ik had immers geen projectverantwoordelijkheid meer. Advies uitbrengen bleef ik wel doen, maar dan meer vanuit een klankbord situatie. 
Het was in de jaren 70, toen Eckart Wintzen (BSO) tijdens een lunchpauze zei, dat niemand bij hem Fieldmanager zou kunnen worden, als ie niet eerst zelf in het veld werkzaam geweest was. Ofwel : gedetacheerd was geweest. Het kwam erop neer, dat je onderaan de ladder beginnen moest. Zelf ondervond ik later als gedetacheerde zijn gelijk.
Omdat ik het klassieke pad bewandeld had van computeroperator, programmeur, systeemanalist, systeemontwerper (technisch en functioneel) en informatieanalist / adviseur kende ik op dat gebied de klappen van de zweep. Parallel aan die functies kreeg ik vanaf de functie systeemanalist te maken met leidinggevende taken. Variërend van groepsleider tot afdelingshoofd en projectmanagement.  Ook daarvoor kreeg ik na getest te zijn, de nodige opleidingen.
Het was voor mij daarom niet moeilijk om medewerkers met die functies te begeleiden.
Natuurlijk heb ik aan het begin van mijn loopbaan zelf ook te maken gehad met Fieldmanagers. Vaak ergerde ik me aan die gasten. Ze waren vaak slordig of deden hun werk niet. Ze kwamen met mij praten over het werk, mijn eigen ontwikkeling en privé kwesties die van invloed konden zijn op mijn functioneren. Zoals geboortes, ziektes enz. We maakten afspraken over allerlei zaken. Maar die afspraken werden vaak niet nagekomen. "Vergeten", was dan het excuus. Het viel mij op dat die gasten weinig opschreven tijdens zo'n gesprek. Er was geen sprake van gemeende belangstelling van hun kant. Ze waren zelf nooit gedetacheerd geweest. Wat dat betreft had Eckart gelijk.
Toen ik zelf midden jaren 90 de overstap maakte van Projectmanagement en Consultancy naar Fieldmanagement, wist ik wat me te doen stond.

-wordt vervolgd-

Till I gain control again

Een opname van een live optreden van Emmylou Harris en Rodney Crowell nota bene op mijn verjaardag in 1983. Ik hoorde het nummer voor het eerst in de jaren 70, gezongen door Emmylou Harris op een lp van haar. Rodney Crowell die het geschreven heeft, bracht het nummer later zelf uit. Het nummer kreeg een speciale betekenis, toen ik vele jaren later de weg kwijtraakte.

Kleine Franse gek

De kleine Franse gek wil zijn plan doorzetten : troepen naar Oekraïne sturen. Macron denkt dat hij vanwege zijn lengte een soort Napoleon is. Die kleine man is stuk gelopen in Rusland. Macron met zijn hoogmoedswaanzin zal dat ook overkomen. Hopelijk alleen hem en zijn militairen en blijft de Eifeltoren overeind staan. Wat de NAVO betreft, het gaat niet om kwantiteit. Het gaat om kwaliteit en gedrevenheid. Dat blijkt in Oekraïne. Hoeveel dwazen willen graag vechten voor een corrupte natie en een paar clowns?