Vredestichter

Gistermiddag was ik even (echt even) in een winkel. Een soort bazaar, waar van alles te koop is. Toen ik na een graai naar de kassa liep om af te rekenen, zag ik voor me twee blonde vrouwen mij tegemoet komen. Een opvallende situatie, omdat beiden tegen de stroom / looprichting in liepen. Toe ze de twee vrouwen voor mij naderden, duwde de tegenligger met haar kar die van het stel voor mij wat ruw opzij. We konden geen kant op, want het was smal vanwege de schappen links en rechts.
Toen de vrouw voor mij wat geërgerd zei : "Mag het ook wat normaler?" Viel de blonde grof naar haar uit. Haar dochter deed ook even een flinke duit in het scheldzakje. 
De vrouw voor mij draaide zich boos om. Ze liet duidelijk blijken dat de situatie zou gaan escaleren. Haar dochter (denk ik, haar uiterlijk had trekken van de oudere vrouw) schrok ervan en probeerde haar tegen te houden. Ik deed een stap opzij en ging pal voor de boze vrouw staan. Ik kalmeerde haar wat. Ze legde mij uit wat er gebeurd was. Ik zei dat ik het gezien en gehoord heb. Op rustige toon zei ik haar, dat er veel onfatsoenlijke en onbeschofte mensen in ons land zijn. En dat die het niet waard zijn om daar boos over te worden. "Dan kunt u de hele dag boos zijn, want veel mensen zijn zo tegenwoordig", vervolgde ik, "u wilt toch niet doen zoals zij?" Ze keek mij aan en zei toen zuchtend : "U heeft gelijk. Dank u wel." Het andere, brutale stel was al uit beeld. De dochter van de boze mevrouw bedankte mij met een knikje.
Ik wist best wel waarom mevrouw zo boos werd. Zij en haar (waarschijnlijke) dochter hadden een andere culturele achtergrond. Het andere duo was Nederlands met een Amsterdams accent. Het reageerde op een wat minachtende toon. Waarschijnlijk vanwege de afkomst van de boze vrouw. Zo voelde ik (als ervaringsdeskundige) het.
Gelukkig was het brandje snel geblust. Vooral het bedankje van beiden is me goed bijgebleven. Vanwege de opluchting en de dankbaarheid die er vanaf straalden.