Af en toe maak ik een kalender met eigen foto's erop. Het leuke ervan is, dat we dagelijks de foto's zien. In veel andere gevallen liggen ze digitaal te slapen op een of andere schijf. Als zo'n kalender niet meer actueel is, maak ik er een fotomapje van. Dat is een kwestie van de onderkant met de dagen van de maand even eraf knippen. Zo blijft er een 'boekje' over, dat ik bij de andere albums kan bewaren.
Die albums zijn dan weer misschien leuk voor het nageslacht. Het zijn ook niet meer van die dikke fotoalbums. De digitale fotografie is wat dat betreft een prachtig fenomeen. Ooit kocht ik fotorolletjes van 12
opnames. Want stel een foto mislukte of er was een probleem met mijn reflexcamera, dan bleef de schade beperkt. De rolletjes waren meestal in zwartwit, want kleurenrolletjes waren schreeuwend duur. Toen ik meer geoefend was, kocht ik ook soms rolletjes met 24 of 36 opnames. Maar het bleef altijd weer spannend te weten of de opnames geslaagd waren of niet.
Tijdens mijn militaire diensttijd heb ik ook zelf foto's ontwikkeld en afgedrukt. Bij Welzijn had men ook een Doka.
Heel lang heb ik de negatieven van al die opnames nog bewaard. Maar uiteindelijk heb ik die tijdens een verhuizing weggegooid. Toen heb ik waarschijnlijk ook een paar fotoalbums per ongeluk in de afvalcontainer doen verdwijnen. Daaronder foto's van mijn eerste trip naar Roemenië in 1972. Jammer.
