's Morgens aan de eettafel genieten wij van de vogels. Ze komen op de vetbollen en de trosgierst af. Vooral de mezen worden met de dag brutaler. We zien hier ook merels en roodborstjes. Aan de overkant zag ik een vogelkastje op de grond liggen. Het hing voorheen in de boom. Ondanks de zeer lange draadnagel is ie naar beneden gevallen. Ik heb het schoongemaakt. Er lag een paar lagen nestmateriaal in met in de bovenste twee eitjes. Ik heb de telescooplader hier, dus kan ik het huisjes weer ophangen.
Vandaag moesten we even naar het ziekenhuis. We hebben van die gelegenheid gebruik gemaakt, door wat spullen van huis op te halen. O.a. om het vogelhuisjes weer op te hangen. Ik ga niet weer een draadnagel in die boom slaan, Ik wil het huisje met een stuk installatiedraad aan de boom binden. Op een manier zodat de boom er geen last van zal krijgen tijdens de groei.
Het is natuurlijk raar, dat al die vogeltjes voldoende hebben aan hun verenpak, terwijl ik me met allerlei lagen aan kleding tegen dezelfde kou moet beschermen. Maar ja, ik zie me met dit weer niet in een halve berenvel rondlopen. Volgens mij ben ik dan binnen een halfuur doodgevroren. Het vreedzame beeld staat lijnrecht tegenover de genocide in Gaza. Men spreekt en schrijft nog steeds over 'de oorlog' in Gaza. Wat een hypocrieten!
Toen ik de oude dakgoot verwijderde zag ik een holle ruimte. Daarin zag ik ook een nest. Ik wil de openingen in het dakbeschot (het zijn er twee) alsnog dichtmaken.
Maar ik ga eerst de boeibord schuren. Voor de beugels ga ik vanwege het schuin gemonteerde boeiboord, wiggen / keggen maken. Die moeten ervoor zorgen, dat de beugels van de nieuwe goot recht komen te hangen. Ik kan ze niet verbuigen, want dan moet ik de montagekant van e beugel naar binnen buigen. Maar dan wordt de ruimte waar de goot in moet vallen kleiner. Dus worden het keggen.
