Het was een mooi jaar, dat in het teken stond van hulpverlening en zinvolle bezigheden. Ik kijk er tevreden op terug. Ook al werd de hulpverlening niet altijd gewaardeerd. Maar dat zegt niets over mij en/of de kwaliteit van de hulp, maar veel over de ander (vind ik oprecht).
We hebben afgelopen jaar alle drie onze kinderen geholpen met verhuizen! Na de laatste verhuizing hadden we beiden de gedachte : "Dit was echt de laatste keer!" Wat een gedoe was dat zeg. Maar hopelijk hebben ze nu alle drie stuk voor stuk hun stek gevonden. Zelf ben ik slechts één keer gevallen. Van een trap. Die valpartij leverde mij enkel een dikke enkel op.
Ik heb een aantal schuttingen gedaan, een overkapping en wat graaf en spitwerk. Daarnaast het geleidelijk inrichten van een loods en het deels verbouwen van een caravan. Ik ben ook nog bezig geweest met het herstellen en opknappen van fietsen, een stukje auto-onderhoud, het vervangen van een luifel en het oplossen van wat ad hoc probleempjes bij / voor derden. En niet te vergeten de hoeveelheid rommel en afval die ik opgeruimd heb. Ik heb trouwens ook nog kennisgemaakt met een familielid.
De rest van de tijd was ik thuis bezig. Ook daar deed ik van achter mijn laptopje aan wat hulpverlening. We hebben tot in oktober ook nog Fenna gehad, die dagelijks uitgelaten werd. Haar overlijden en dat van een familielid waren de dieptepunten van het afgelopen jaar.
Na ruim 18 jaar van wekelijks oppassen op kleinkinderen, hebben we daar een punt achter gezet. Ze volgen allen nu basisonderwijs of hoger. We zijn al een tijdje met pensioen en het is nu tijd om aan onszelf te denken.
Al met al mag ik toch terugkijken op een mooi jaar. Jammer van al die oorlogen en de politiek. Hopelijk brengt 2024 eindelijk een verandering ten goede. Na 7 broodmagere jaren volgen 7 vette. Zeggen ze. Dat het voor iedereen een mooi en vooral gezond 2024 mag worden! En laat het volk Israël maar weer 40 jaar door de Sinaï dwalen. Voor vrede.