Ach, je kent het wel. Als je tot drie keer toe hetzelfde moet zeggen of vragen, ben je een zeurpiet. Terwijl het zo is, dat de ander in feite een botte weigeraar is. Soms hoor ik ouders roepen : "Hoe vaak moe tik nog zeggen, dat je je rommel moet opruimen?!" Haha! Volgens mij ga je na twee keer al in de fout. Een kwestie van de teugels strak en stokken achter de deur houden. Hun 'privileges' afnemen en afhankelijk maken van hun medewerking. Simpel.
Gedurende mijn loopbaan heb ik gelukkig slechts één keer meegemaakt, dat een opdrachtgever geregeld erg laat de facturen betaalde. Na een gesprek met de directeur gebeurde dat niet meer.
Ik heb een paar keer geld voorgeschoten voor een klus. Daarna moest ik diverse keren vragen om het terug te krijgen. Ik werd als een zeurpiet gezien. Terwijl de schuldenaren weten, dat ik geen daverend hoog pensioen heb. Ik ervaar zo'n situatie als een soort van minachting, met een snufje van slavernij of zo. Ik bedoel, ze hebben mij ook geen drie of vier keer hoeven vragen of ik de klus voor hen wilde doen.
Nee, ik heb de boel daarna niet weer afgebroken of verwijderd. Zo zit ik niet in elkaar.