Vanmorgen ben ik in weer en wind naar de loods gefietst. Uiteraard volledig regenbestendig. Alleen mijn handen niet, dus kwam ik met koude handen aan. Na mezelf te hebben gepeld, ben ik weer een cv ketel gaan demonteren en heb ik wat afval opgeruimd. Toen ik iemand vertelde over mijn plan om Sonja te verrassen door pannenkoeken te gaan bakken, zei ie tegen mij : "Dat verloopt net als bij kinderen maken. De eerste mislukt en de laatste ziet er niet uit." 😂 Ik ken zijn kinderen niet, maar het maakte mij wel nieuwsgierig.
Tegen 12 uur ben ik weer in vol ornaat naar huis gefietst. De
windstoten waren krachtig, maar niet zorgwekkend. Ik heb de hele weg gefietst. Omdat de kleinkinderen niet meer op bezoek komen, hebben we nog twee pakken pannenkoekenmix over. Van zo'n pak heb ik maar de helft aangesproken. De huiskamer begon heerlijk te geuren. Het is me toch gelukt om zowel de eerste als de laatste pannenkoek er prima te laten ogen. Net als met onze kinderen dus. 😏 Sonja was blij verrast om na een nat regenpak te kunnen aanschuiven achter een bord met warme pannenkoeken.
