Ik weet niet of het met mijn karakter of mijn jeugdervaringen te maken heeft, maar ik kan helemaal niet tegen onrecht. Er is veel onrecht begaan jegens onze ouders, ook al spraken zij daar weinig over in bijzijn van de kinderen. Zelf ben ik diverse keren daarvan ook het slachtoffer geworden. Met ontslag en rechtszaken tot gevolg.
In een aantal gevallen heb ik mijn nek uitgestoken vanwege onrecht. Als buitenstaander / ingehuurde kracht kon ik me wel wat veroorloven. Op die momenten interesseerde het mij niet of ik van de opdracht verwijderd zou worden. Het grootste onrecht dat ik ervaren heb, is de valse beschuldiging van fraude. Daarmee heeft men mij wel op mijn ziel getrapt. Dat was een bewuste aanval, gebaseerd op mijn openheid en persoonlijkheid. Het geeft aan hoe intens gemeen een mens zijn kan. Zo'n iemand is voor mij een onmens. Ik zie dat helaas ook terug bij een groot aantal van onze politici; het zijn onmensen.
Ik hoop dat een nieuw kabinet gaat werken aan de sociale zekerheden, het bestrijden van de armoede, het opkrikken van de zorg en het welzijn van onze landgenoten. Of wel : kiezen voor ons en niet voor derden. Het slaaf uitvoeren van de wil van Brussel vind ik ook een aanslag op de democratie. De overheden zitten er voor ons en niet andersom. Vrouwe Justitia is echt blind en haar balans slaat door naar daders. Ons land heeft een spiritueel leider nodig. Er wordt mensen al decennia veel te veel onrecht aangedaan.