Met beide voeten op de grond

Onlangs sprak ik iemand met een bijstandsuitkering. Ik ken een paar mensen, die van zo'n uitkering moeten rondkomen. Ik herken hun verhalen heel goed. Elke 20 eurocent omdraaien omdat je die maar één keer kunt uitgeven.
We zijn beiden opgegroeid in een soortgelijke situatie. Thuis was weinig geld. Vanuit die ervaringen zijn we ondanks een beter inkomen gewoon met beide voeten op de grond blijven staan. Geen grote dure auto en/of huis, geen dure vakanties en Zeeman en Wibra als leveranciers van onze kleding. Nee, we zijn geen hoogvliegers geworden. We hebben ook aan anderen gedacht. Mensen die het wel moeilijk hebben.
Vanuit die ervaringen en levenshouding, kijken we vol verbazing naar hoe anderen met geld smijten omgaan. Kinderen waarderen al dat dure gekregen spul helemaal niet. Ze gaan er ongeïnteresseerd en slordig mee om. Ze hebben de indruk, dat het niets kost. Of zouden ze soms echt denken, dat volwassenen het geld gewoon uit een automaat kunnen halen?
We hebben nooit dure cadeaus gegeven. Dat zou enkel bijdragen aan een verkeerd beeld en een verkeerd omgaan met geld in de toekomst. We hebben onze kids wel geleerd dat je moet werken voor geld en dat je ook daarom andermans eigendommen moet respecteren. Toen een vrouw haar boodschappentas op de motorkap van onze auto plaatste, zei ze na een opmerking van mij, dat het maar blik was. Niet leuk, als je zo lang heb moeten sparen voor een auto en er zelf zuinig op bent.
Toen ik in de WAO terechtkwam, maakten we op financieel gebied geen vrije val. We stonden ook toen nog met beide voeten op de grond. Hier en daar moest er alleen wat geschrapt worden. Oké, het is gemakkelijker als je voldoende geld hebt. Maar zaken als geluk en gezondheid zijn niet te koop. Wat mij betreft heb ik dan liever geen poen, maar geluk en een goede gezondheid. En daar geniet ik dagelijks van.