Vanwege de lage temperatuur, ik had koude handen gekregen, heb ik na de lunch maar eerst weer de canvas wanden gemonteerd. Ze houden de wind en de regen tegen. Ze schelen een jas, maar ik heb toch maar mijn bodywarmer aangehouden.
Omdat ik afgelopen zomer de doorgang wat breder gemaakt heb (voor bezoekers met rollator) past de bijbehorende wand niet meer. Die ga ik morgen in orde maken.
Tegen een uur of halfdrie was ik weer even abuis. Ik dacht Fenna te moeten uitlaten, maar zij is niet meer onder ons. Hoewel het flink regende (huilde de hemel?), kreeg ik van dat besef geen hoera gedachte. Ik zou eerder zeggen : integendeel. Ik had nog graag met haar inde regen gewandeld en daarna weer geföhnd. Het verlies is nog vers. Misschien gaan we volgende week een paar dagen weg. Dat zal ook weer anders zijn. Het heeft allemaal z'n tijd nodig.
Omdat ik nogal streng voor mezelf ben, heb ik vaak moeite om een hond thuis te laten. Ook al is het voor hooguit 4 uur. Zo'n beest heeft nu eenmaal ook zo z'n dagritme. Het begrijpt weinig van mensen met hun vakanties, bezoekjes, uitslapen, ziek zijn enz. Komt bij dat het nooit zelfstandig zal worden. Die insteek vormde de basis voor de zorg voor onze huisdieren.
Ik kon dus doorwerken terwijl de regen vlak boven mijn hoofd op het dak viel. Wat denk je? Dit keer waren zowel het verfbakje als het blik leeg! En.... de boel was helemaal af. Wimmie Wonderboy! 😂