Doen alsof

Het is een raar iets. Ik word plotseling gegroet door iemand, die mij heeft staan toeschreeuwen. In eerdere situaties na het voorval werd niets tegen mij gezegd. Maar omdat er iemandanders aanwezig was, klonk plots quasi vrolijk : "Dag Willem!" De persoon kennende zal het ongetwijfeld sarcastisch bedoeld zijn en/of de ander laten zien dat ze heel gewoon doet tegen mij. Maar in mijn beleving doet ze alsof.
Laatst was ik weer even het pleintje aan het opschonen. Op een gegeven moment hoorde ik gebonk achter me. Ik keek niet op of om, want het is al een paar keer gebeurd, dat er zo'n gefrustreerd iemand nare lichaamstaal staat te showen. In de geest van 'stop daarmee!".
Even later werd een raam geopend en hoorde ik : "Bedankt hoor, Willem." Ik was net op een stukje plein voor haar huis bezig. Een stukje waarvan ze mij al eerder had toegeschreeuwd, dat ik het daar niet meer hoefde netjes te houden. Alsof het van haar is. Tot aan dit voorval deed ze nog nare uitspraken tegenover derden, waarmee ik een goed contact heb. Toen groenwerkers van de gemeente slordig gesnoeid hadden, kreeg ik de schuld. Als haar dat goed doet, doe maar. Via anderen vernam ik later (zonder daar zelf over begonnen te zijn) dat de persoon in kwestie met het bedankje probeerde 'het weer goed te maken'. Dat zal dan wel, maar het is voor mij niet de manier. Kom naar buiten en kom even terug op je schreeuwpartij tegen mij. Als je daarna mij groet, zal ik je teruggroeten. Zo doe ik dat. Maar doen alsof er niets aan de hand is, vind ik wat laf. Toen stoer doen? Dan nu ook weer stoer doen!