Nooit gedacht dat ruim 45 jaar na het overlijden van mijn oma, ik dat verlies nooit verwerkt heb. Ik was pas 10 jaar toen het gebeurde. Het was niet zo dat er thuis of waar dan ook in mijn bijzijn over oma's ziekte werd gesproken. Wat ik me kan herinneren waren gebeurtenissen en uitspraken waar ik zelf bij aanwezig was. Als klein potje met grote oren. Mijn moeder vond het geen goed idee om kinderen mee te nemen naar de uitvaart. Toch heeft dat mij meer gedaan dan ik zelf gedacht had.
Om die reden begrijp ik niet zo goed, waarom mensen kleine kinderen zo nadrukkelijk betrekken bij ziektes en de dood. Het is niet goed, dat weet ik uit eigen ervaring.