Ik wist het al vrij snel : ik zal nooit in dienst treden van een overheidsinstantie. Dat is waar ik weer een dacht, toen ik een berichtje las over de CdK van Gelderland, meneer Berends. De klachten over grensoverschrijdend gedrag komen mij zeer bekend voor. Zelf heb ik bij een paar van die instanties mogen werken. Ja, werken. Ik moest natuurlijk wel flink op de rem gaan staan. Maar ik werkte wel. Als externe kreeg ik het ook te verduren. Maar ja, ik gaf vaak een rustige doch scherpzinnige reactie en was Oost-Indisch doof. "Ben je van nature zo of is het vandaag je dag weer niet?", was er zo een. Of : "Ik ben blij dat jij mijn vader niet bent." Daar werden ze gelijk helemaal stil van. Valse schaamte?
In organisaties van overheden weegt de hiërarchie erg zwaar. Men hoeft enkel jaren van dienstverband op te bouwen om in de hiërarchie te stijgen. Het is daar ook gebruikelijk om het baasje uit te hangen en flink naar beneden te trappen. Het toekennen van periodieken is ook een reden om flink tekeer te gaan. Ik vond de slachterij waar ik een tijdje werkte (iedereen is weleens last van een vlaag van verstandsverbijstering 😕) daarmee vergeleken nog erg meevallen. In dat bedrijf ging men niet alleen in de slachterij over lijken. Er is bij de overheid vaak sprake van psychologische oorlogvoering. Collega's pesten en het liefst kapot maken. Zie je het al voor je? 's Morgens op weg naar je werk je al zitten te verkneukelen omdat je die dag weer een collega gaat pesten.
Toen ik me een paar keer beklaagde over de racistische opmerkingen aan mijn adres, werden die klachten door het hoofd PZ niet serieus genomen. Uit angst, want de dader had een hogere functie; die was namelijk directeur. Nieuwkomers hebben het ook lastig. Ze worden als minderwaardig behandeld.
Vandaar dat al die berichten over grensoverschrijdend gedrag bij overheidsinstanties mij niets verbaast. Het is de cultuur, die door de baasjes in stand wordt gehouden.