Het is een jaarlijks terugkerend gebeuren, dat we even stilstaan bij alle slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Jaarlijks worden we herinnerd aan het beestachtige regime van de Duitse nationaalsocialisten, de nazi's. Een goede zaak. Helaas is het tegenwoordig net alsof ik te maken heb met bepaalde kerkgangers.
Die bevolkingsgroep zit zondag in de kerk en is gedurende de rest van de week van God los.
Zo is het ook met opvallend veel mensen straks op de Dam. Niet alleen de leden van het koninklijk huis, ook die van de regering behoren tot die inconsequente groep. Ze staan allemaal stil als protest tegen het voormalig nazigeweld. De volgende dag staan ze weer klaar om (corrupte Oekraïense) nazi's te verdedigen, financieel te steunen en hen wapentuig te sturen. Zodat aan beide zijden nog meer slachtoffers vallen. Het is een bekend spelletje dat politici graag op een veilige afstand van achter hun bureau spelen. Van achter die bureaus klinkt vanuit een comfortabele stoel weer het bekende : Houd moed, weest sterk! Zodra de vijand aan onze grenzen staan, zijn de laffe politici die dit alles hebben veroorzaakt als eerste verdwenen. Van de Tweede Wereldoorlog hebben zij niets geleerd. De politiek is nog steeds de bron van het bewust veroorzaken van menselijk leed, veel te veel menselijk leed. Ze steunt ook andere landen, die zich daaraan schuldig maken. Nederland heeft na de oorlog nog miljoenen andere doden te herdenken. Een dodenlijst, die mede veroorzaakt is door Nederland. O.a. vanwege het lidmaatschap van de NAVO. Maar al die doden tellen niet mee.
En de Joden? De Joden hebben ook veel van de nazi's geleerd. Ze gaan in Israël met de corrupte en moorddadige Netanyahu aan het hoofd op nagenoeg dezelfde manier dagelijks om met Palestijnen. Dat mag, want Joden zijn zielige mensen die een carte blanche voor het doden hebben gekregen van het o zo beschaafde westen.