Geen bezoek

Plots werd ik na lange tijd eraan herinnerd : ik ben opa! We kregen bezoek van een van de kleinkinderen. Dat krijg je in deze moderne tijd hè? Het gaat niet zoals in onze generatie, toen wij als kleinkinderen geregeld op bezoek gingen bij oma en opa en als kinderen dus bij onze ouders. Die tijd is geweest. Tenminste, wij horen om ons heen dezelfde geluiden van generatiegenoten. Aan de andere kant is het niet leuk alleen maar in beeld te komen, wanneer ze oma en/of opa nodig hebben. Zoals voor het oppassen. Ik herinner me nog dat mijn moeder zei : "Je gaat even naar oma en opa." Het verschil met toen was, dat oma noch opa zich echt met ons bezig hielden. Ze gaven ons klusjes en voor de rest vermaakten wij onszelf.
Zelfs als tiener en twintiger ging ik nog naar mijn opa en tante (oma was inmiddels overleden). Gewoon voor de gezelligheid een kopje koffie of thee drinken in het huis waar wij (ik ging geregeld samen met mijn broer) geboren zijn. Even onze neus laten zien. En wat voor ze doen als dat gevraagd werd. Mijn broer bracht hen zelfs een keer een hondje, Pukkie. Mijn tante was er helemaal weg van. Bij aankomst groeten en bij vertrek ook en bedanken voor de koffie / thee. Gewoon zoals het toen hoorde.
Deze oma en opa zijn overigens niet de enigen, die moeite hebben met vooral deze verandering. Het geeft oma's en opa's het gevoel dat zij er alleen maar zijn als ze hen nodig hebben. Nogmaals, het schijnt tegenwoordig de opmaat te zijn, want zo zijn ze meestal niet opgevoed. Kinderen zitten dan wel de hele dag met een telefoon in de handen, maar een belletje naar oma of opa komt er helaas niet van. En andersom? Tja, dan is het weer eenrichtingsverkeer.
Als wij hoor dat kinderen hun ouders met de feestdagen een bosje bloemen hebben gestuurd of een kaartje, dan vinden wij dat al heel wat. Er is aan ons gedacht! Uitzonderingen daar gelaten hoor. Er zijn ook kinderen die daar wel oog voor hebben. Het lastigste van deze situatie is het bespreekbaar te maken. Een confrontatie aangaan is immers ook iets van vroeger. Maar is dat nu ook het geval met normen en waarden zoals fatsoen, dankbaarheid en respect? Een ander veel gehoord geluid is : ze hebben het te druk. Daar houden we het dan maar op.