Zuurkool

"Mag ik een omelet zonder ei?" Veel mensen zijn nogal onder de indruk van het Noorderlicht. Zelf zag ik als kind al het licht. Wordt het woord transslender al gebruikt voor obese mensen die afvallen?
Het was koud, winderig, somber en wat mistig onderweg. Dat wordt vandaag dus zuurkool met de bekende rookworst. Niet van de Hema, maar de goedkoopste, die nog geen €1 kost. Natuurlijk is er smaak en kwaliteitsverschil, maar ja in de echte Hongerwinter was het allemaal vele malen erger.
Als ik als kind zuurkool moest kopen, plukte ik op weg naar huis stiekem wat van die bol met witte lekkernij om te proeven. Daar heeft mijn moeder nooit iets van gemerkt. Of beter gezegd, want moeders weten alles. Heel anders was dat met het brood wat ik moest halen. Daar drukte ik met mijn vinger aan de zijkant een gaatje in. Door dat gaatje plukte ik uit de binnenkant wat brood. Maar ja, zodra het brood op tafel kwam en er het mes in ging, werd de diefstal zichtbaar middels een flink gat! Mijn moeder kon aan de kleur van onze toeten zien, wie de dader was. Trouwens het was enkel een bevestiging van haar wetenschap, want ze wist natuurlijk best wel wie dat brood gekocht had.

Mijn moeder kookte met de zuurkool ook zo'n blokje spek mee. De smaak vond ik wel oké, maar het spek zelf niet. Omwille van de smaak doen wij er uitgebakken spekkies (met het vet) doorheen. Ook voor zuurkool geldt, dat het niet meer één recept is. Er zijn legio varianten tegenwoordig. Maar wij gaan nog voor die ouderwetse stamppot. De zuurkool spoelen we eerst af (anders is ie ons te zuur) en warmen we apart op. Net zoals de aardappelen. De kunst is om de rookworst tijdig bij de zuurkool te doen. Niet in de plastic verpakking, maar in z'n naakte velletje. Zaak is ervoor te zorgen, dat de worst niet gaat scheuren, maar geuren. Twee kruidnagels gaan er ook voor de smaak bij.
Voor de rest is het de gekookte aardappels stampen en een puree ervan maken en de afgegoten zuurkool (zonder kruidnagels) samen met de spekkies en het vet er doorheen jassen. O ja, een lekkere jus hoort er natuurlijk ook bij. Voor in het kuiltje.
We koken meestal voor twee dagen. Dus de volgende keer gaat de prak in een koekenpan. Dat smaakt nog lekkerder.