Naar mijn eigen land?

Het is me weleens toegeschreeuwd : "Ga naar je eigen land jôh!" Dat was na een opmerking van mij tegen iemand, die zijn fiets dwars op de stoep parkeerde. Ik zei alleen maar : "Dit is niet zo handig, meneer."
Later dacht ik : "Naar mijn eigen land? Welk land is dat eigenlijk?" Ik ben in Nederland geboren, al begrijp ik best dat het mij niet aan te zien is. Het is wel zo, dat ik al op jonge leeftijd merkte, dat ik anders was dan mijn Nederlandse vriendjes en vriendinnetjes. Ik heb me hier nooit thuis gevoeld. Aan de andere kant : Indonesië trekt mij ook niet. Ik ben wat dat betreft ergens tussen schip (de Nieuw Holland, waarmee mijn zwangere moeder en oudste zus in 1947 naar hier kwamen) en de Amsterdamse wal terechtgekomen. Al was mijn moeder al ruim een jaar in Nederland, toen de ooievaar mij bracht. Maar misschien zit het gevoel in mijn genen opgesloten. Van mensen die hetzelfde gevoel hebben, vernam ik dat na een vakantie in Indonesië, dat gevoel van hier niet thuishoren minder geworden is. Maar ja, ik ga geen kapitalen neerleggen om dat gevoel op te doen. Wat dat betreft is het wel zo, dat ik na aankomst op Curaçao me wel 'weer thuis' voelde. Gek hè? Of ligt het toch ergens in het tropische opgesloten? Of heeft mijn puberteit dat toen (1961 - 1963) met mij gedaan? Allemaal onbeantwoorde vragen.
Het kan ook zijn, dat de opvoeding van mijn moeder van invloed geweest is. Ze 'duwde' ons naar / in de Nederlandse cultuur. Maar van binnen ben ik helemaal geen Nederlander. We aten meestal 'Hollandse pot'. Alleen in het weekend, als er bezoek kwam, kwam ik weer in haar achtergrond terecht. We moesten integreren, terwijl de meesten van ons hier geboren zijn. Misschien heb ik te veel 'die Hollanders' enz. moeten aanhoren. Alsof het een groep was waar ik niet bij hoorde maar met wie ik wel moest gaan leren leven en samenwerken. Voor mijn moeder, geboren en getogen in het verre Indië, waren het 'die Hollanders', maar voor mij lag het anders.
Misschien ben ik tussen wal en schip terechtgekomen, omdat ik geen definitieve keus gemaakt heb of kon maken. Een keus tussen thuis en Nederland. Mijn eigen land heet volgens mij Indoland. Dat is weliswaar hier, maar ook weer niet. Want er is niet elke dag een kumpulan.