Geweld tegen handhavers

En tegen burgers. Er was een tijd, waarin oom agent enkel bestraffend zijn vingertje hoefde te heffen om mensen tot de orde te roepen. Zo'n diender riep simpel : "Kom jij eens even hier!" En dan kwam je gewoon naar hem toe. Het kwam niet bij je op weg te rennen. Met een beleefd "Ja, meneer" en/of "Nee, meneer" kwam je er vaak vanaf. Natuurlijk werd er gescholden, maar dat deed je dan als ie echt helemaal uit de buurt was. En dan schold je niet eens hardop, maar tijdens een gesprekje met je vrienden. Dan hadden we het quasi stoer over de ballenjatter, de juut en/of de smeris of wout.
Het imago van de agent is al decennia aan het eroderen. Als 70 plusser heb ik aan de ene kant een alsmaar fysiek harder optreden gezien. Met in mijn beleving steeds meer buiten proportioneel geweld in combinatie met een achterblijvende ontwikkeling op het gebied van de vaardigheden. Het is alsof de functie-eisen naar beneden bijgesteld zijn, om hoe dan ook personeel aan te trekken.
Maatschappelijke veranderingen hebben het korps niet doen mee veranderen. Kinderen worden sinds de jaren 80 mondiger (en brutaler) en 'verwend' (dat wil / hoef ik niet) opgevoed en leren niet hun verantwoordelijkheid te nemen. Zij vormen nu een groot deel van de hedendaagse volwassenen. Dus aan beide kanten, Handhaving en Opvoeding, gaat het mis. Handhaving is niet meer afgestemd op de maatschappelijke situatie.
De politie zelf is ook ontevreden over de kwaliteit en integriteit binnen het korps. Daar wordt bijna jaarlijks over geklaagd, maar over verbeteringen hoor of lees ik niets.