Even tot rust komen

Als de gelegenheid zich voordeed en ik alleen aan mijn lunchpauze begon, wandelde ik naar het Waterlooplein. Het ouderwetse Waterlooplein. In die periode, begin jaren 70, werkte ik op de Herengracht achter het Rembrandtplein. Om op het Waterlooplein te komen, een wandeling van nog geen 5 minuten, moest ik via een zeer fraaie brug de Amstel oversteken. Op die brug, de Blauwbrug, stond ik dan stil om leunend op de balustrade over de Amstel te staren. Even tot rust komen en soms wat filosoferen over mijn werk en privé leven. De nostalgische brug heeft een aantal zeer fraaie lantaarns. Helaas zijn de foto's van deze brug die ik tijdens onze fietstocht in 2013 door Amsterdam maakte, verloren gegaan toen mijn back up crashte. 
In de beginperiode van mijn loopbaan in de IT werkte ik nog met ponskaarten en mechanische apparatuur. Van IBM. De machines produceerden erg veel herrie. Tegenwoordig zou de Arbodienst in zo'n omgeving oordoppen eisen. Terugkijkend naar die tijd, begrijp ik niet dat ik daar zo actief kon zijn. Afgezien van de herrie was het ook de hele dag multitasken geblazen om al die ponskaarten te verwerken. Ponsen IBM 026 en 029), sorteren IBM 082, samenvoegen (collator / de-collator IBM 77), stansen / reproduceren (IBM 519). De periodieke verwerking (week, maand, kwartaal en jaar) leidde tot veel herrie tot in de avonduren vanwege het overwerk. Als ik thuiskwam zette ik vaak eerst de radio uit.